Overheid en journalisten: help!

De hele samenleving is ervan doordrongen. Sla maar eens wat kranten open. Luister maar eens naar radio of kijk televisie. Volg facebook. In Parbode november 2017 zegt de gospelartiest Sanvisi: “Waar de overheid kan helpen is het sowieso nodig, maar het is ook niet de bedoeling daarop te wachten”. Natuurlijk ben ik het met hem eens dat we zelf verandering teweeg kunnen brengen. De overheid helpt! Het kabinet van de president heeft in december 2017 geholpen met een nieuwe betonnen steiger in het dorp Morakondre, volgens een bericht in de media. De vrouwen (die een speciaal verzoek hadden gericht) zijn de president bijzonder erkentelijk voor de vlotte realisatie van dit project. De overheid helpt! Op 14 januari heeft de seniorenclub van Para een autobusje gedoneerd gekregen, nee, zelfs als ouderengroep elke maand een pakket van de president zal krijgen omdat hij ze geadopteerd heeft. De president: helpt! Ook mevrouw Bouterse schenkt met grote regelmaat spullen aan groepen in de samenleving, vooral kinderen en schoolprojecten hebben haar belangstelling, en dus geeft ze schooltassen- en spullen weg, maar ook computers. Laatst las ik een kop: First Lady Bouterse Waaldring schenkt gerenoveerde toilettengroep aan OS Matta, op 5 januari jongstleden. Op verzoek van de schoolleiding heeft ze deze renovatie opgezet. De First Lady helpt.
Alle goede gaven worden breed uitgemeten in de pers, en de diverse media nemen de berichtgeving over. Klakkeloos vaak, naar mijn mening. Over het algemeen worden er geen kritische vragen gesteld bij de herkomst van de donatie en zijn de koppen zo, dat ze de indruk wekken dat de cadeaus van de gevende persoon of instantie zelf komen. Met andere woorden: dat ze uit eigen zak worden betaald. De berichtgeving komt vaak vanuit de overheid, maar andere media plaatsen het zoals het aangeleverd wordt, zonder enige kritische kanttekening. En dit lijkt me dit geen goede zaak. De werkende burgers van Suriname betalen belasting. Vele schenkingen (zowel goederen als geld) komen van welwillende instanties of bedrijven.
Of buitenlandse instellingen zoals ambassades. Er zijn voorbeelden te over. Daar wordt het overgrote deel van deze projecten uit gefinancierd. Het is dan ook absoluut niet correct deze ‘gulle gaven’ aan overheidsinstanties of -personen te koppelen, want ze betalen het echt niet uit hun eigen zak. Dat de propagandakanalen van die overheid het zo brengen kan ik begrijpen, hoewel ook dat niet correct is. Maar dat de berichtgeving in andere media zo wordt overgenomen is helemaal af te keuren. De belangrijke vragen die journalisten zouden kunnen stellen zijn: wie heeft dit betaald? Wie heeft het werk uitgevoerd en wie heeft het materiaal geleverd? De overheid moet ondersteunen door samenwerking tussen instanties goed te coördineren en niet door te desorganiseren, zoals nu gebeurt. Veel media werken nu mee aan het groot maken van iets wat in feite niet groots is. En het publiek slikt het voor zoete koek en gelooft.
Het laatste staaltje populisme was afgelopen weekeinde in de media zichtbaar: de stroomvoorziening op Pokigron en Atjoni. Leest u de verschillende berichten en vergelijk. In het ene artikel lijkt het een persoonlijke donatie van de president: hij belooft niet alleen, maar realiseert ook, zegt de heer Abrahams. In andere berichten blijkt het project gefinancierd door de IDB en moet elk huishouden een eigen bijdrage leveren. O, dus alleen als de president zegt dat er iets moet gebeuren, wordt het ook uitgevoerd? Volgens mij heeft ieder bedrijf zijn planning en mag de realisatie daarvan niet afhankelijk zijn van een verkiezingscampagne. De overheid zit er niet om cadeautjes te geven, maar heeft de plicht om zaken te verwezenlijken voor de bevolking. Dat is haar taak.
Maisha Neus
STREI!

error: Kopiëren mag niet!