Een van de hoofdtaken van het ministerie van TCT is het schepen van gunstige vervoersmogelijkheden voor het volk. Het is immers belangrijk dat iedereen op een veilige en verantwoorde wijze zijn of haar plaats van bestemming moet kunnen bereiken. Velen onder mijn leeftijdsgenoten, toen als schoolgaanden, kunnen zich ongetwijfeld nog herinneren dat het openbaar vervoer heel goed was geregeld. De staatsbusdienst was goed gereguleerd. Men kon toen in feite om het kwartier rekenen op busvervoer in Paramaribo. Heel jammer is het echter dat van het eens efficiënte openbaar vervoer van de overheid in voorgaande jaren er thans niets meer te merken valt. De overheid heeft deze dienstverlening waarschijnlijk wegens hun wanbeleid, moeten beëindigen. De dienst is nu grotendeels toevertrouwd aan een groot aantal zelfstandigen, die doorgaans als particuliere eenmansbedrijven opereren. Deze dienstverlening is thans duidelijk ontregeld. Dit is duidelijk te merken bij de eindhalten van de particuliere lijnbussen. Daar staan er dagelijks veel bussen, nota bene ook nog heel lang te wachten op passagiers om dan bij beurten te vertrekken. Door deze lange wachttijden van vertrek gaan er natuurlijk onnodig veel nuttige arbeidsuren van passagiers verloren. Maar ook de betrokken bushouders lijden daardoor enorm veel aan inkomstenderving. Het is allicht te begrijpen dat deze situatie niet bevorderlijk is voor de ontwikkeling van Suriname. Het lijkt er op als of er ondoordacht tal van busvergunningen worden verstrekt. Sommige lijndiensten zijn hierdoor overbezet geworden; er zijn teveel bussen op de zelfde lijn. Er is waarschijnlijk nooit een gedegen studie vooraf verricht in woonwijken teneinde te weten wat ongeveer de behoefte is aan openbaar vervoer in die omgeving. Men zou dan hierdoor op wetenschappelijke basis kunnen vaststellen wat de noodzakelijke bezetting van het aantal bussen per lijndienst zou moeten zijn. Zo zou er dan duurzaam en adequaat kunnen worden voorzien in het goed onderhouden van het openbaar vervoer in ons geliefd Suriname. Het zou van goed bestuur getuigen indien er bij het doen afstoten van het openbaar vervoer als boven genoemd, gedacht zou worden aan een volwaardige stichting die dan in het geheel belast zou worden met deze vorm van dienstverlening aan de gemeenschap. Het reguleren van het openbaar vervoer zou beter tot uitvoering komen, aangezien het door een stichting wordt gedaan. Doordat men tegenwoordig niet meer op een regelmatig opererende openbaar vervoer kan rekenen om op tijd de plaats van bestemming te kunnen bereiken, is het voor velen noodzakelijk gebleken om een eigen vervoermiddel aan te schaffen. Dat heeft weer tot gevolg dat er op de werkdagen zo veel motorrijtuigen deelnemen aan het verkeer, vooral in Paramaribo. De aanmerkelijke files van motorrijtuigen in de stad bevestigen het gegeven dat regeren voornamelijk inhoudt vooruitzien en vooraf inspelen op zulke veranderende situaties. Het is duidelijk dat de regering die het openbaar vervoer heeft afgestoten en dat volledig in het beheer van individuelen heeft gesteld zeer kortzichtig te werk is gegaan. Openbaar vervoer van een land is een aangelegenheid van de overheid. Reguleren van deze impasse is naar alle waarschijnlijkheid niet meer mogelijk. Door de ontstane situatie in het stadscentrum zijn er nauwelijks parkeergelegenheden voor auto’s aanwezig. Inkopen doen in het centrum van Paramaribo is vanwege de geringe parkeerruimte voor auto’s, heel moeilijk geworden.
Edward Marbach
