Onzin van relatiegeschenken oftewel waarom jongelingen douanier willen worden

Er is een circulaire/brief rondgegaan dezer dagen bij de douanedienst waarbij het de ambtenaren in de eerste plaats verboden wordt om geschenken en geld aan te nemen. De gever zou wederdiensten kunnen verwachten en dat is ongewenst. Relatiegeschenken zijn wel toegestaan, maar deze moeten geregistreerd worden door de chef van de post. Dus men mag een tjuku nemen maar het wel doorgeven aan de chef. Zonder goed onderzoek zal lijken alsof niets aan de hand is. Alleen bij onderzoek zal blijken dat het niet zuivere koffie is. Is dit een jarenlange praktijk? Hebben DNA-leden en civil society inzage in deze lijst van geregistreerde pakketten? Waarom mag men relatiegeschenken wel accepteren? Welke ramp zou er zich voltrekken wanneer een relatiegeschenk niet zou worden geaccepteerd? Wat is een ‘relatie’ en wat is de definitie van ‘relatiegeschenk’? Als douaniers relatiegeschenken mogen accepteren, waarom mogen andere afdelingen van de overheid zoals controlediensten en verguning- en machtigingverlenende afdelingen dat niet? De zaak van de cadeaus van de douaniers heeft betrekking op het zoet houden van individuele of groepen ambtenaren. Het bedrijfsleven is niet gek om in moeilijke economische tijden cadeaus te blijven geven aan ambtenaren voor het simpel doen van hun werk. Het ‘elkaar zoet houden’ is een commerciële of een emotionele aangelegenheid. Bedrijven staan in noch een commerciële noch een emotionele verhouding tot de douaniers. Het is een officiële aangelegenheid, warbij sec wordt opgetreden op basis van verfijnde bijzondere wetgeving. Wat onderhevig is aan heffingen en in welke mate en wat vrij gesteld is, is heel uitdrukkelijk omschreven. De douaniers zijn samen met een deel van het malafide bedrijfsleven een pressiegroep geworden met als tegenstander de fiscus en Financiën. Douaniers zijn een macht geworden. De corruptie zit er diep in en dat was recent aan de orde bij de situatie van de preshipment controle. Daarvoor was het ter sprake toen men digitale systemen als Asycuda probeerde in te voeren. Het invoerrechtengedeelte (importeren/inklaren) is gegijzeld door iets als een douanemaffia. Het is bij de situatie van het afgeketste preshipment gebleken dat de regering het steeds moet afleggen tegen de korps douaniers. De macht van de douaniers kan gebroken worden, maar dan zal dat betekenen dat door lege kantoren het systeem voor enige tijd en misschien voor langere tijd lam zal komen te liggen. Ook het systeem van de douane is gegijzeld door de douaniers. Corruptie is volgens internationale waakhonden wijdverbreid binnen de ambtenarij, maar er is op dit stuk een oneerlijkheid, een oneerlijke spreiding en een scheefgroei. Waar onze douanebroeders en –zusters hun bureaus mogen volproppen met relatiegeschenken, is dat niet toegestaan bij de andere diensten. Nadat men ontwaakt, probeert men elders het verlies van jaren in te halen. Het gevolg: een versnelde corrumpering bij diensten die uitdrukkelijk werken met staatsmacht en dwangmiddelen, zoals bijvoorbeeld de politie en controlediensten. Het zou er grof aan toegaan bij de douane volgens een gisteren gepubliceerde mediabericht. Douaniers zouden zich nu als ouderwetse maffioso gedragen en ondernemers afpersen. Als men geen bedragen afstaat, weigeren deze maffioso om de zaken van de bedrijven af te handelen of zelfs te saboteren. Is het een en ander geloofwaardig wat de klachten van het bedrijfsleven betreft? Zeer zeker, kijk maar naar de wijze waarop bepaalde douaniers zich profileren. De corruptie douanier, integreert corruptie in de Surinaamse business, hij/zij vervuilt de Surinaamse business. Dat werkt door naar werknemers en de consument. De douanebond komt als medeplichtige met een heel ongeloofwaardige houding: men hoort in Keulen donderen. Daarmee wordt doorgaans het bewijs gegeven dat men van alles op de hoogte is. Ook de douaneleiding geniet het vertrouwen van de burgerij niet als klachtinstantie. Enige jaren terug was het aannemen van steekpenningen door douaniers heel uitdrukkelijk aan de orde in de politiek. De douaniers leefden op grote voet met deze corruptiegelden. De Surinaamse regering was van plan om strenge regels in te voeren, maar er kwam verzet van binnen. Toen kwam de absurde regel min of meer in de huidige vorm tot stand dat men niet mocht afpersen of ‘solliciteren’, maar wel relatiegeschenken mocht aannemen. Voor de duidelijkheid, de Personeelswet waaronder de douanier valt, laat in het geheel geen ruimte voor het aannemen van relatiegeschenken. Het is aan de landsdienaren verboden voor bemoeiingen of werkzaamheden, welke verband houden met de dienst, beloningen van derden, in welke vorm en onder welke benaming ook, zonder toestemming van of vanwege het bevoegde gezag te bedingen of in ontvangst te nemen. Ook het Wetbek van Strafrecht stelt het een en ander strafbaar. De ambtenaar die een gift of belofte aanneemt, wetende dat zij hem gedaan wordt ten einde hem te bewegen om, zonder daardoor in strijd met zijn plicht te handelen, in zijn bediening
iets te doen of na te laten, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden
of een geldboete. Met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren wordt gestraft de ambtenaar die een gift of belofte aanneemt, wetende dat zij hem gedaan wordt ten einde hem te
bewegen om, in strijd met zijn plicht, in zijn bediening iets te doen of na te laten. Hetzelfde geldt als die een gift aanneemt, wetende dat zij hem gedaan wordt tengevolge van of naar
aanleiding van hetgeen door hem, in strijd met zijn plicht, in zijn bediening is gedaan
of nagelaten. Douaniers en douane-afdelingen dienen geen relaties te hebben met het bedrijfsleven, ze zijn absoluut geen onderdeel van het bedrijfsleven en geen bedrijf op zich. Er moet geen onderscheid gemaakt te worden onder de bedrijven tussen relaties en niet-relaties. De theorie van de relatiegeschenken is onzin of de overheid moet het aannemen van ‘bakshis’ institutionaliseren en sanctioneren, waardoor er niks aan de hand is. En omdat dit laatste niet kan in een land dat zich beschaaf wil blijven noemen, is de theorie van relatiegeschenken de grootste onzin die er bestaat als het gaat om de bestrijding van corruptie. Overigens, geregistreerde diefstal blijft diefstal, open een bloot stelen, blijft even hard strafbaar.

error: Kopiëren mag niet!