Het district Nickerie is in relatie tot bijvoorbeeld Wanica een heftiger politiek strijdtoneel wanneer de verkiezingen in het land naderen. Heftiger in die zin dat men durft om veel meer vergaande beloftes te doen en elkaar directer aan te pakken. Nickerie en Wanica zijn twee belangrijke kiesdistricten voor de grootste oppositiepartij, waar ook de grootste regeringspartijen en anderen zich steeds meer willen roeren. In het zogenaamde rijstdistrict is door een DNA-lid van de grootste oppositiepartij ontevredenheid geuit met betrekking tot de werkwijze van de partijleiding en de uitwerking daarvan. De rush naar dit district is enorm, omdat ‘goedkoper’ zetels kunnen worden gewonnen. Diepgaande studies zijn er niet gedaan, maar het heeft er veel van dat in dit district meer emotioneel dan rationeel wordt gestemd. Het stemgedrag wordt niet afgestemd op het collectieve of individuele welzijn van de kiezer zelf. Het is allemaal onderdeel van een hype dat wordt gecreëerd en de partij die sterk daarin zijn, zullen zetelwinst halen. We zeggen goedkoop, omdat ondanks de staat van Nickerie – gekenmerkt door veel verval en vergrijzing – het de campagnevoerende politici niet moeilijk wordt gemaakt om bepaalde thema’s aan te roeren en concreet te zijn. We zeggen goedkoop omdat tegenover een aandeel in de bevolking van ca. 6 %, 5 DNA-zetels staan (0,8 zetel per procent van de bevolking). In Wanica gaat het om 7 zetels, maar dan tegenover een aandeel in de totale populatie van ca. 22%. Dat komt neer op 0.3 zetel per procent van de bevolking in dit district. In Wanica is het kiezersvolk heterogener, onderdeel van de bevolkingsdynamiek en anders qua karakter door de economie variërend van agrariërs tot dienstverleners en ondernemers. In Nickerie is het meer homogeen, mede vanwege de economie en de vergrijzing. Daarom is er zoveel aandacht vanuit de grootste coalitie- en oppositiepartij voor Nickerie. De zetels zijn meer dan tweemaal goedkoop. Met betrekking tot de oppositiepartij ter zake is een aantal zaken al een tijd bekend, maar niet openlijk onderwerp geweest van openbare discussies, ook geen interne. We zien nu dat de partijvoorzitter moeite doet om de partij presenteerbaar te maken aan alle bevolkingsgroepen, maar het zal een proces zijn waaraan iedereen moet meewerken en erin geloven. Vooralsnog zijn er pogingen die niet altijd overtuigend en geloofwaardig zijn, vanwege de partijhistorie en de cultuur. In de jaren ’90 was aan de orde het punt van voorzitterschap van iemand met het Islamitische geloof. Er was ontevredenheid, omdat er een ongeschreven regel zou bestaan dat zulks niet mocht. Rond die tijd en later weer was er het punt van de verhouding tussen partijleden van Arische en Sanatan Dharm afkomst. De eerste groep – qua bevolkingsaantal kleiner dan de andere – zou geruime tijd bestuurlijk de overhand hebben gehad, maar men compenseerde via de economie. Hoe dichter de verkiezingsdatum nadert, hoe etnisch polariserend waren de dreigingen er in de toespraken die niet in de Nederlandse taal op de wijkvergaderingen werden gehouden. Nu is er een voordeel dat kennelijk alles wordt gefilmd en uitgezonden. Op het doortrekken van kastepatronen en klasseverschillen zeggen wij vandaag niets, maar wat zeker na 1996 een onderdeel is geworden van de politieke praktijk in deze partij is de aandacht die gegeven wordt aan overlopers. Overlopers zijn er lang geweest, maar het kreeg een andere dimensie in 1996 toen het de basis werd van een aanvankelijk onmogelijke regeerformatie. Partijen bestoken elkaar nu met de wederzijdse overlopers, het is een oorlogsinstrument geworden. Overlopers worden met ceremonie ontvangen en hun uitspraken worden hen vergeven, men wordt of in het landsbestuur of in de politieke organisatie en/of op de verkiezingslijsten geaccommodeerd. Dit schept gevoelens van onbehagen bij kernleden en hogere partijleden die ontdekken dat hun loyaliteit aan/in de partij en hun geduld niet wordt gezien. Een grote fout die men maakt, is door loyale partijleden te beschouwen als onvervreemdbaar bezit en steeds de blikken te richten op ongrijpbare kiezers buiten. Het DNA-lid in Nickerie zegt oppervlakkig een aantal zaken betreffende zijn ontevredenheid aan te kaarten, maar zijn punten zijn ernstig. Hij heeft het in de eerste plaats over het tegen elkaar uitspelen van hardwerkende partijleden, het creëren van verdeeldheid om te kunnen heersen. Hierbij worden volgens hem informele structuren ingezet om personen te saboteren en te ondermijnen. Hieruit blijkt dus dat een aantal partijleden met disrespect wordt behandeld en niet welkom is. Er wordt dus ook gemanipuleerd waarbij de partijleiding zich uitsluitend laat leiden door de eigen (toekomstige) positie. Een aantal mensen wil partijlid zijn vanwege misschien een overtuiging, maar wordt niet geapprecieerd. In de vrije democratie als de onze kan men daar op verschillende manieren mee omgaan. Een ander punt is dat geen denkwerk, inspraak en tegenspraak wordt geduld, kritische personen worden zoveel als mogelijk weggewerkt, kennelijk omdat het denken alleen een voorrecht is van hogere partijleden. Men zou alleen ‘jaknikkers’ en ‘hielenlikkers’ willen hebben in dit district en die volgelingen zouden er wel zijn. Dat betekent dus indirect dat deze partij het belang van het district (d.i. het welzijn van de Nickerianen) niet belangrijk acht, maar alleen uit is op de zetels. Onbegrijpelijk is wel dat men personen zonder draagvlak (dus met weinig electorale ondersteuning) verkiest boven personen met draagvlak. Een ander punt is dat personen die jarenlang een bijdrage hebben geleverd in bijvoorbeeld de kernen worden vervangen, terwijl men nog wil blijven dienen. Hier zou het een kwestie kunnen zijn van verjonging, maar met de ervaring zou je toch wat moeten doen. Men moet ergens de erkenning toch krijgen en niet het gevoel dat men afgedankt is. Het blijkt dat kritische jongeren geen ontplooiingskansen krijgen. Frappant is dat de VHP-leiding anderhalf jaar geen aandacht heeft besteed aan het aankaarten van dit probleem. Nu wordt een publieke oproep gedaan aan de partijleiding. Met deze ontevredenheid kan men de grootste concurrent in de kaart spelen, maar de punten houden de partij een spiegel voor omtrent mate waarin de partijcultuur is verbeterd.
