Onderwijzers zijn belangrijk

Het slagen van een samenleving heeft te maken met het slagen van onderwijzers, maar feit is ook dat het falen van een samenleving eveneens te maken heeft met het falen van de onderwijzers. Dat betekent dat onderwijzers belangrijk zijn in het ontwikkelingsproces van alle naties. De onderwijzers van Suriname hielden gisteren een stille protest in verband met Wereld Onderwijzersdag. Ergens was er ook het geluid op het nieuws dat onderwijzers zouden hebben beweerd dat ze niet extra hun best meer zullen doen in het onderwijs. In principe is dat uitgangspunt nauwelijks voor te stellen, dus dat onderwijzers voortaan doelbewust de kantjes ervan af zullen lopen. Maar het gebeurt en het is dus best wel mogelijk. Op Wereld Onderwijzersdag moet een hommage worden gebracht aan al de leerkrachten, leraren en docenten die hun kennis hebben overgedragen op anderen in Suriname. Dank zij de onderwijzers is een deel van de bevolking niet ongeschoold, dankzij de leraren is een deel van de bevolking hoog geschoold. In Suriname is er met betrekking tot de fundamenten van het onderwijs lang niet gesproken. De laatste decennia draait het alleen maar om loonsverhogingen, toelagen en stakingen. De onderwijzers behoren tot de beroepsgroep die het meest en het langst in Suriname hebben gestaakt. De onderwijzers zijn over de hele breedte goed georganiseerd, maar er is geen sector-brede onderwijs-cao in Suriname die de arbeidsvoorwaarden van alle leerkrachten regelt. Het is de onderwijsbonden niet gelukt om na al die jaren toch met een onderwijs-cao te komen. Het is de onderwijzers niet gelukt om aan te tonen wat hun meerwaarde is in de economie en in de sociale ontwikkeling. Of hebben de regeerders niet het vermogen om het belang van onderwijzers en onderwijs in te zien? De Surinaamse regering heeft in haar jaarrede van recent een rooskleurig beeld geschetst van de toekomst van de Surinaamse economie. Dat beeld wordt opgehangen aan goud en olie, niet mede aan landbouw, toerisme, ICT en duurzame energie. Op zich kan een regering ervoor kiezen om op korte termijn de nadruk te leggen op mijnbouw, maar dat doen we al sinds de NPS-regeringen zo. Wat we wel hebben gemist is dat de regering een oproep heeft gedaan aan de schoolleiders, de onderwijzers en de leerlingen en de ouders om de kinderen zo veel als mogelijk naar de B-richtingen op te stuwen. De regering had een incentive kunnen geven aan de leerlingen die B-studies doen en de studenten die op bepaalde richtingen van de Technologische Faculteit studeren. De onderwijzers in Suriname zijn goed vertegenwoordigd, maar het fundament van het onderwijs (de normen en waarden waarop het moet zijn gebaseerd) houdt de onderwijzer in Suriname niet bezig. Daarmee zou gezegd kunnen worden dat de Surinaamse onderwijzer moreel corrupt is. Wat voor Surinamer willen wij opleiden? Wat is de rol van de Surinaamse onderwijzers in het samenstellen van het curriculum? Behoren de Surinaamse onderwijzers geen actieve rol te hebben in het ontwerpen van het onderwijscurriculum en de onderwijsmethodiek? Hebben Surinaamse onderwijzers ook een rol in de vorming van de moraal van het Surinaamse kind (de Surinaamse burger)? In de afgelopen periode hebben wij gemerkt dat de Surinaamse onderwijzers weg willen van de rol van opvoeder. Het is een feit dat de Surinaamse onderwijzers sociaal introvert zijn geworden en dus afstand hebben genomen van het maatschappelijk reilen en zeilen in Suriname. Dat kan komen vanwege een geknakte trots van de onderwijzer of een minderwaardigheidscomplex dat is ingetreden door de deuren van de pedagogische instituten die wijd open staan voor iedereen. Onze pedagogische instituten kunnen de persoonlijkheid van onze onderwijzers niet ingrijpend wijzigen. Dat kan te maken hebben met de omstandigheid dat de goeroes in het onderwijs zijn uitgestorven. Er valt een heleboel op- en aan te merken aan de professionele houding en de maatschappelijke rol van de onderwijzer, maar het werk van de onderwijzer in 2017 plaatst hem voor uitdagingen die er voorheen niet waren. Leerkrachten ontberen in Suriname nu ook de baanzekerheid, ook zij hebben te maken met contractarbeid. De Surinaamse leerkracht is afgezet tegen de rest van de samenleving, armer geworden. Leerkrachten hebben ook in Suriname te maken met geweld vanuit de studenten en ervaren dat ook van collega’s en hun werkgevers. Er is geen aandacht voor de burn-out waarmee heel veel leerkrachten zwaar te kampen hebben. Het schort bij de leraren aan degelijke training hoe alternatieve sancties op leerlingen toe te passen. Bovendien hebben leerkrachten te maken met normvervaging binnen de schoolgemeenschappen bijvoorbeeld wat betreft hun levensstijl. Onderwijzers hebben heden ten dage in Suriname duidelijke handvaten nodig over hun gedrag en hun levensstijl.

error: Kopiëren mag niet!