In Suriname zijn de DNA-lijsten al ter inzage. Op deze lijsten zijn er verkiesbare en bij voorbaat niet verkiesbare plaatsen als gekeken wordt naar de huidige sterkte en de maximaal mogelijke realistische groeimogelijkheden van partijen. Wat opvalt, is dat partijen niet beschikken over partijkader dat men inzet voor het hoogwaardige politieke werk en dat is in het hoogste college van staat. Het partijkader wordt gevormd door een groep van personen die in verschillende stadia politiek is geschoold en opgevoed is volgens een bepaalde politieke lijn welke verband houdt met de partijideologie. Partijkaderleden rijpen in de structuren en participeren ook daarin, waar ze getraind worden in het zinvol gebruik maken van inspraakmogelijkheden. Er zijn personen die aan deze kwalificaties voldoen (met een academische opleiding) te vinden in de partijen, maar de groep is schaars en steeds kleiner aan het worden. Heel vaak zien we dat die personen het niet hebben gehaald bij het samenstellen van de DNA-kandidaatlijsten. Kennelijk zien het electoraat en de achterban van de partijen geen heil in deze partijkaderleden. Partijen waarvan bekend is dat ze getracht hebben om partijkader klaar te stomen voor het politieke werk zijn de VHP, de NPS en de SPA. In de jaren ’90 en de beginjaren van het nieuwe milennium zijn deze pogingen voortgezet. Dat kan niet met zekerheid gezegd worden van de laatste jaren. De reden waarom wij het punt van partijkader aanhalen, ligt in het feit dat in de openbare optredens het duidelijk wordt dat de kandidaten die niet als zodanig zijn gerijpt in de partij en zijn omhoog gevallen, de algemene ontwikkeling en de politieke kennis missen om zinvolle parlemantaire werk te doen. Opvallend waren zo bijvoorbeeld de uitspraken van twee artsen die op de lijst staan van de V7. Van deze artsen is waarschijnlijk dat ze naast het medische niet veel gaan kunnen inbrengen in het parlement. Ze lijken ook niet goed te zijn ingelicht in de maatschappijproblematiek. Men moet het hebben van de parate kennis van de poli en dat sluit niet volledig aan op de maatschappijproblematiek. Met parate kennis van de poli valt geen zinvol parlementair werk te doen. Hetzelfde merken we van een politiefunctionaris. Politieke partijen letten tegenwoordig alleen op draagvlak en populariteit. Men is gefocust op zetelwinst en kijkt niet naar haar bestaansrecht. De beperkte kennis over de politiek en de maatschappijproblematiek maken dat de kandidaten uit de school klappen in hun poging om toch wat te zeggen en om hun best te doen. Zaken die men moet laten voor wat het is in deze fase, worden naar buiten gebracht. Informatie die men bij zich had, maar daarmee niks heeft gedaan, wordt nu uit de kast gehaald. Enigszins andersoortig is bijvoorbeeld het uit de school klappen van een ‘natuurgenezer’ zoals een DNA-kandidaat zichzelf noemt. De man gaat in zijn verweer zover dat hij medische informatie, die hij discreet moet behandelen, gewoon naar buiten brengt en het ook nog laat vastleggen. Door de perschef van het kabinet van de president zou kritiek op hem zijn geuit voor het weren van patiëntjes in nood, nadat de man wist dat de ouders tot een verschillende politieke kamp behoren.Wat doet de meneer? Hij brengt naar buiten dat hij ook de perschef van een hoofdhuidschimmel op zijn achterhoofd heeft geholpen. Wat zal de kandidaat – die beweert dat altijd in luxe (dus royaal) heeft geleefd – doen als hij in DNA zit en gevoelige staatsveiligheidsinformatie in handen krijgt? De garantie bestaat voor zo een meneer niet dat hij het niet verkoopt aan de hoogste bieder. De natuurgenezer heeft zich kennelijk wel schuldig gemaakt aan de daad en dat blijkt uit zijn verweer. Hij wil de zaak niet in het openbaar met de mevrouw bespreken, verlegen is hij immers niet. Als het om een opgezette zaak ging, zou hij in het openbaar zijn gelijk krijgen, bovendien zou hij voor de valse beschuldigingen een politieaangifte trachten te doen. Of de politie de aangifte zou accepteren, is punt 2 in deze. Het resultaat van dit alles is dat jonge DNA-leden niet kritisch zijn en blindelings achter hun leider aanlopen. Deze leiders zijn namelijk verantwoordelijk voor de faciliteiten en privileges waarover men beschikt.
Omhoog gevallen kandidaten klappen dus uit de school en brengen beroepsinformatie en beroepsgeheimen naar buiten, in een poging interessant te zijn voor de kiezer.Wat de politieke partijen eigenlijk doen, is het voor de haaien gooien van onopgeleide politici. Het geluk dat de politici nu hebben is dat de haaien niet bloeddorstig zijn en geen grote tanden hebben. Met de haaien bedoelen we de media en het electoraat. Die weten vaak zelf ook niet wat zinnig is en wat niet, wat de relevante issues voor Suriname zijn en waar de ethische grenzen liggen. De verkiezingsautoriteiten moeten in hun interactie met de politieke partijen de vrijheid nemen om het kweken van partijkader aan te sporen.
