NV 1

Gisteren is wereldwijd aandacht besteed aan Internationale gebedsdag. Deze dag dient om de kracht van het gebed te benadrukken. De meeste landen op de aardbol zijn seculiere staten waar de kerk en staat gescheiden zijn. De regeringen hebben geen religie, maar er zijn wel landen waar de regering in haar beleid een duidelijk christelijk signatuur draagt van barmhartigheid jegens de sociaal zwakkeren en de werklozen in de samenleving. Dat zijn de landen in West Europa inclusief de Scandinavische landen. De regeerders in deze landen bekken qua religie geen kleur, maar ze worden geleid door de principes van barmhartigheid. In deze landen heeft men een zekere welvaart kunnen realiseren voor de burgers die niet fanatiek christen zijn, maar elkaar ook volgens christelijke principes tegemoet treden en dat doet men zelfs tegenover mensen die uit een andere cultuur in deze samenlevingen terecht komen. Dan zijn er de burgers in andere delen van de wereld waar de regeerders duidelijker religieus partij kiezen door kleur te bekennen. Men is dan vaak zogenaamd een vrome christen of een godvrezende moslim en soms hindoe of boeddhist. In deze landen is er een lagere niveau van welvaart bereikt omdat men in een andere taal bidt en preekt en in een andere taal regeert en politiek voert. Dat is een behoorlijke discrepantie in woord en daad tussen de verschillende regio’s. Suriname behoort tot deze laatste groep van landen. Er zijn zogenaamde moslimlanden in de wereld, zoals Pakistan, waar de burgers elkaar aftroeven in het wijzen en tonen hoe men loyaal is aan de heiligen uit de islamitische religie, van hoog in de regering tot laag bij de man en vrouw van de straat. Toch is corruptie in de regeringen, in het bedrijfsleven en bij de bevolking ‘sky high’. Vrouwen worden onderdrukt, kinderen worden mishandeld en misbruikt. Kinderen bedelen vrij en blij op straat, dit alles tegen de beginselen van de staatsreligie. Op Wereldgebedsdag merken we dat in veel landen de mens zogenaamd religieus is, om de andere mens te wijzen dat men loyaal en religieus is. Er is in de media gerapporteerd dat de Surinaamse regering blij is dat er door meerdere mensen in de wereld gebeden zal worden voor Suriname. Waarom moet er voor Suriname worden gebeden? Wat moet het gebed voor Suriname inhouden? Er is door een medicus met Surinaamse roots die in het buitenland woonachtig is, een boek gepubliceerd over het leven in Paramaribo in de toekomst. Hij portretteert een Paramaribo die grotendeels onder water ligt door de zeespiegelstijging. Er zijn mensen in de hoogste kringen die niet geloven in chronische aandoeningen, in fatale SOA’s en in klimaatsverandering. De burger ‘onderaan’ is ook zo. De gemiddelde Surinamer is nog niet doordrongen van het gevaar dat wij als samenleving lopen vanwege de zeespiegelstijging. Er worden showprojecten van dijken opgeleverd, maar daarbij vragen de media in Suriname niet aan de regeerders of deze dijken hoog genoeg zijn voor de geprojecteerde zeespiegelstijging. De regeerders weten vanwege de adviezen van deskundigen binnen de regering dat de dijken niet bestand zijn tegen de zeespiegelstijging, maar dat ze gewoon bedoeld zijn om de plaatselijke bevolking eventjes de mond te snoeren. De Surinaamse bevolking weet over het algemeen nog niets van de gevaren die ons te wachten staan over zeespiegelstijging en de klimaatsverandering. De overheidsorganisaties Nimos voert een beleid waardoor het management niet ontslagen wordt vanwege het zaaien van onrust in de samenleving. Deze organisaties hebben projecties ter beschikking die tonen waar en hoeveel Surinaams grondgebied (economisch en woongebied) onder water zal lopen. Die informatie is door de organisatie vastgelegd in documenten die alleen bij graven en zoeken ter beschikking zijn voor de geïnteresseerde burger. Zo heeft deze organisatie zich ingedekt tegen het verwijt in de toekomst dat ze niets hebben gedaan, maar het gaat niet op. Het Nimos houdt veel informatie geheim en houdt de Surinaamse burger in het ongewisse uit broodvrees. Surinaamse burgers zijn heel vaak in hun gebedshuizen en houden vaak gebedsdiensten in privé-verband. Men zegt vaak te bidden en in een God te geloven. Dat geldt ook voor onze bestuurders. Helaas merken wij barmhartigheid en naastenliefde niet in het landsbestuur en evenmin eerlijkheid. Er zijn in het hoogste college van staat vragen gesteld over de directie en de raad van commissarissen van de ‘NV 1’ die in de goudovereenkomst met een der goudmultinationals zijn genoemd. Het gaat hier om natuurlijke hulpbronnen die eigendom zijn van de natie, maar de Surinaamse regering waant zich eigenaar van het goud en legt geen verantwoording af aan het volk. Die vraag is door de hoogste leiding van het land noch door andere ministers die bevoegd zijn die informatie te geven (NH) beantwoord. Indien er mogelijk olie wordt ontdekt voor onze kust, dan is te voorzien dat op dezelfde wijze deals worden gesloten en aandelen worden overgedragen waarvan niet bekend zijn wie de eigenaren en de beheerders zijn van die aandelen. Dus de inhoud van het gebed voor nu en voor de toekomst moet zijn dat de Almachtige barmhartigheid en naastenliefde mag inplanten in de harten van de regeerders en de mensen bekleed met macht en in de harten van de burgerij en dat men de kracht moge krijgen om oprecht religieus te zijn.

error: Kopiëren mag niet!