De voorzitter van de PL is zwaar aangedaan door de overloperij die troef is in zijn partij. Van de 5 gekozen DNA-leden van de PL zijn 3 al overgelopen. In de campagne is niet door de PL gezegd dat men na de verkiezingen de NDP-regering zou ondersteunen, integendeel. Nu is meer dan de helft van de gekozen DNA-leden van de PL aan de kant van de NDP. De PL-voorzitter zegt nu dat jongeren (van zijn partij) beter opgeleid moeten worden. Hij zegt dat aan deze jongeren het idealisme moet worden bijgebracht. Dat is wel een zeer nieuwe benadering van de voorzitter. Dat is een opvatting die 180 graden de andere kant op is gegaan van de eerdere opvatting van de partijvoorzitter over ‘politieke realiteit’. De PL-voorzitter is in zijn carrière en zeker de laatste jaren geen voorstander geweest van idealisme, hij was voorstander van het tegenovergestelde van idealisme, namelijk ‘politieke realiteit’. Deze partijvoorzitter heeft veel van de politieke keuzes, die door hem en zijn partij zijn gemaakt, verdedigd met ‘politieke realiteit’. Dat deed hij veel toen hij vanaf 2010 enkele jaren zelf in de regering zat. En wat is dan de politieke realiteit? De politieke realiteit is niets anders dan ‘opportunisme’, dus handelen vanuit wat nuttig is voor het persoonlijk gewin. Vanuit die overweging zijn alle keuzes van de partij gedaan. De PL heeft nooit de nadruk gelegd op ideologie, noch idealisme. De PL zwenkt heel gemakkelijk naar links en ook naar rechts. Dat kan bijvoorbeeld minder gezegd worden van de VHP en de NPS. Keuzes zijn steeds gemaakt om in het machtscentrum te komen en van daaruit doorgaans persoonlijke belangen te behartigen. Er bestaat dus vanuit de zijde van de DNA-leden weinig respect naar de partij PL toe, maar de leiding van de partij namelijk de voorzitter en naar de kiezers van de partij. Het respect naar de partij ontstaat aan de hand van de handelingen die in de partij plaatsvinden en de keuzes die de partij maakt. Wat gebeurt er allemaal binnen de PL? Wat gebeurt er achter de schermen? Hoe worden de besluiten genomen en onder welke omstandigheden? Kennelijk is dit allemaal niet van een hoog kaliber, dus ethisch niet hoog aangeschreven. En dan komen we bij het leiderschap. Waarom is er zo weinig respect voor het leiderschap van de voorzitter? Waarom zet men hem zo gemakkelijk aan een kant? Dat heeft over het algemeen te maken met het handel en wandel van de leider als persoon. Dus, hoe draagt hij bij aan het formuleren van oplossingen? Hoe draagt hij bij aan het nemen van besluiten? Hoe gedraagt hij zich als mens achter de schermen? Hoe degelijk is zijn gedrag als mens? Wat is zijn houding tegenover mensen die in problemen zijn, tegenover wezen en halfwezen? En wanneer het gaat om mannen, hoe is zijn houding tegenover jonge meisjes die bijvoorbeeld geen vader meer hebben en kwetsbaar zijn? Door de voorzitter van de PL wordt steeds verwezen naar een bepaalde religie, maar het is niet bekend dat hij een praktiserende belijder is van die religie. Velen zeggen daarom dat hij misbruik maakt van die religie om in de gunsten te komen van de echte belijders van die religie. Het gedrag van de partijleider moet in lijn zijn met de fatsoenlijke ‘normen en waarden’. De overlopers van de partij kunnen betiteld worden als gelukszoekers. Ze hebben de goedkeuring van de voorzitter gedragen en ze zijn door hem gerekruteerd om DNA-lid te worden. Wat is de cultuur binnen de PL? Waardoor worden de kiezers van de PL gedreven? Zijn zij ook gedreven door het opportunisme? Is er begrip bij de kiezers voor het gedrag van de 3 overlopers? Zouden zij het in hun plaats ook hebben gedaan om in aanmerking te komen voor gunsten uit de staatskas? In elk geval kan niet gezegd worden dat van de ‘community at large’ er respect is voor de overlopers die ervandoor zijn gegaan met de zetels van de partij. De PL-voorzitter zegt dat door de keuzes van de KTPI en door het gedrag van zijn DNA-leden, er op een vervelende manier wordt gekeken naar de politieke betrouwbaarheid van politici vanuit een bepaalde groep. De vraag rijst wel hoe dat komt. In elk geval kunnen we de overlopers niet betrappen op gedrag dat niet in lijn loopt met het algemene karakter van de PL en haar leiderschap. De ‘politieke realiteit’ is steeds aangedragen om keuzes te rechtvaardigen. En de keuze van Waidoe heeft ook te maken met dezelfde politieke realiteit. De PL heeft eigenlijk al geruime tijd twijfels omtrent de politici die de partij traditiegetrouw kan rekruteren en die haar richting opkomen. Daarom wilde de partij middels contracten, die niet af te dwingen zijn, het overlopen tegengaan. Maar dat is dus geen manier om overlopen tegen te gaan. Degelijk leiderschap, het goede voorbeeld geven door de politieke leider als mens en als politicus voor en achter de schermen, respect voor de eigen en andere bevolkingsgroepen in de diverse Suriname, echte democratische structuren en het naleven van de echte religieuze waarden en normen, zijn wel een garantie om voor de partij betrouwbare politici te kweken. Het gaat dus om de opvoeding binnen de partij, wat je zaait dat oogst je en dat haal je binnen. Ook in dit geval kunnen we zeggen dat de PL-voorzitter een koekje van eigen deeg krijgt gepresenteerd.
