De regering heeft de Wet op de Staatsschuld op 25 april 2016 aangenomen om de Wet op de Staatsschuld van 19 maart 2002 te wijzigen. De staat, in het bijzonder de regering en meer specifiek de minister van Financiën wilden hiermee realiseren dat de feitelijke hoogte van de werkelijke staatsschuld op een lager bedrag moest worden vastgesteld dan eerder bedoeld werd in de Wet op de Staatsschuld van 19 maart 2002. En dit om een overschrijding van het obligoplafond te verhullen en/of te rechtvaardigen.
Deze wijziging is volgens Maisha Neus echter niet van invloed op de wettelijke meting en beoordeling van de hoogte van het toepasselijke obligoplafond. De regering, DNA en de minister van Financiën hebben volgens haar laatst ingediende strafklacht over het hoofd gezien dat omvang van de werkelijke staatsschuld conform de nieuwe definitie alsnog leidt tot een overschrijding van de geldende obligoplafonds. De overgang van een bruto naar een netto definitie zou zijn mislukt. Neus stelt verder dat de wijziging van de Wet op de Staatsschuld in 2016 strijdig is met het doel en de strekking van de Grondwet en daarom kwalificeert zij het als onrechtmatig.
Zij wijst ook op de onjuiste motivering van de regering voor de wetswijziging. In de Memorie van Toelichting bij genoemde wetswijziging stelt de regering dat de wijziging moest worden doorgevoerd, omdat het in overeenstemming is met de internationale praktijk. Deze stelling c.q. motivering is volgens Neus ongeldig. Hiervoor noemt zij in haar strafklacht ook enkele voorbeelden op. De onrechtmatigheid van de gewijzigde Wet op de Staatsschuld en de door haar gemaakte overwegingen tonen volgens haar dus aan dat betrokkenen met opzet valsheid in geschrifte veroorzaken en zich schuldig maken aan ernstige misdrijven tegen het Surinaamse volk.
