Vandaag is het precies een jaar verwijderd van de algemene, geheime en vrije verkiezingen die op 25 mei 2020 zullen worden gehouden. Door een politicus is op onterechte religieuze gronden een poging ondernomen om de verkiezingen te verzetten. Maar vanuit de religieuze hoek is vrij vroeg gereageerd dat de Ramadan 2020 geen aanleiding moet zijn om verkiezingen te verschuiven. Een jaar voor de verkiezingen moet de balans voor de regering worden opgemaakt. We zijn de nieuwe regeerperiode ingestapt met een grote leugen, namelijk dat het koek en ei was met de financiele huishouding van de Staat. Al vroeg bleek dat er een leugen was verkondigd over de staatskas en de stand van zaken. Vrij vroeg in 2016 werd het duidelijk dat we zaten in een economische malaise. Een groot financieringsprobleem werd duidelijk in deze regeerperiode. De regering was genoodzaakt om zich aan te melden bij verschillende geldschieters waaronder het IMF. Inmiddels is het duidelijk geworden dat voor de verschillende leningen die er zijn gesloten, behalve rente er ook miljoenen aan fees (commissies / vergoedingen) moeten worden betaald. De vraag rijst aan wie deze fees moeten worden betaald. We weten dat het lenen van geld niets anders is dan het kopen van geld welke men op een bepaald moment niet of niet in voldoende mate heeft. Men krijgt geld op korte termijn en betaalt met geld dat men op langere termijn ter beschikking krijgt. Zijn er in Suriname ‘brokers’ actief die het tot hun busniness hebben gemaakt om overal in de wereld tegen betaling kapitaal voor Suriname te regelen? De afgelopen 4 jaren kunnen getypeerd worden als die van straffaloosheid. Er hebben zich bij de staatsbedrijven en de ministeries veel oneigenlijke zaken en corruptie voorgedaan, zonder dat betrokkenen ergens verantwoording hebben moeten afleggen. Over het milieu is er in de DNA herhaaldelijk gelogen. Er is als antwoord om de crisis, waarvan de regering zegt dat de oorzaken geheel in het buitenland liggen, een stabilisatie en herstelprogramma geschreven verspreid over 2-3 jaren. Deze periode is al voorbij en het prorgramma is niet uitgevoerd. Het programma werd geschreven mede in het kader van de samenwerking met het IMF. De regering klopte aan bij het IMF in een tijd van ernstig liquiditeitsprobleem. De regering kon de beschikking krijgen over enkele miljoenen, maar niet het grote bedrag. Bij de regering ging het kennelijk om de enkele miljoenen op korte termijn. Na kritiek op het IMF op onterechte gronden, werd de deal met het IMF afgeblazen. Dit afblazen van de deal door de regering werd gepresenteerd als een gunst richting de burgers van Surinamers. De regering had het grootste probleem met de deadlines en strenge rapportageverplichtingen. De Surinaamse regering heeft dit probleem in het algemeen. Vandaar dat het voorspelbaar was dat het programma met het IMF spaak zou lopen. De torenhoge inflatie die in deze periode op gegeven moment boven de 55% was is intussen teruggebracht naar ca 5%. De economie is twee jaren ingekrompen en wordt er sinds kort weer een economische groei gerealiseerd. We zien evenwel dat grote bedragen gereserveerd worden om schulden, rentes en fees af te lossen. De schuldenlast van Suriname is in deze regeerperiode drastisch gestegen. Aan de andere kant zien wij dat de regering van Suriname de plannen om de economie te diversifieren niet waar heet kunnen maken. In de landbouw, veeteelt en visserij zijn er geen bedrijven bijgekomen die banen scheppen. Het toerisme is niet noemenswaardig bevorderd en gegroeid. Er is geen betrouwbare cijfer over de grootte van de werkloosheid. Er is op het gebied van de regelgeving voor werkers een aantal wetten gemaakt, maar de regering heeft er niet voor kunnen zorgen dat er naar de bedrijven toe incentives zijn gegeven. Er wordt beweerd door het bedrijfsleven dat ondernemers willen investeren in Suriname, maar dat de regering deze investeerders uit Suriname niet tegemoet komt. De vraag is wel of Surinaamse ondernemers in Suriname willen investeren. In deze periode is door de regering Investsur ingesteld om buitenlandse investeringen aan te trekken om bbp te genereren en werkgelegenheid te scheppen. Tot nu toe is niet bericht dat 1 investeerder is binnengehaald. De vraag rijst ook nu of onder de huidige omstandigheden, buitenlandse bedrijven geinteresseerd zijn om in Suriname te investeren. Zowel bij het NF als bij de NDP kost het de regering moeite om grote bedrijven aan te trekken. De regering heeft een gestremde dollarverkeer en is bijgekomen een affaire bij een regeringsbank. In deze periode zijn er geen personen vervolgd door corruptie, terwijl de corruptiegevallen zich opstapelen. De grote conclusie die kan worden getrokken over Suriname over de afgelopen 4 jaar, is dat er teveel oneigenlijke belangen zich hebben opgewerkt tot de kring van de regeringstop. Veel ontwikkeling wordt door belangen van enkelen tegengehouden. Het is opvallend in deze regeerperiode geweest dat personen dichtbij de regeringstop weigeren om zich te gedragen naar de wet. Men vraagt ontheffingen en vrijstellingen en krijgt die. Waar die mogelijkheid voor het doen van een verzoek tot vrijstelling er niet is, negeert men de wet gewoon. De kleine man die in deze corrupte bedrijven werken, merken de overtredingen. Straffeloosheid is een ander kenmerk van deze regeerperiode. Dat alles draagt bij aan de negatieve houding naar de regering toe.
