Door De Nationale Assemblee zijn gisteren weer meer dan 500 vreemdelingen genaturaliseerd tot Surinamers. Er zijn dus mensen op de wereld die doelbewust ervoor kiezen om burger te worden van Suriname. Dat betreft voor een deel mensen die niet teruggaan naar hun land van herkomst. Het gaat dan voornamelijk om Chinezen, Guyanezen en Haïtianen. Het laatste land heeft het nog steeds moeilijk, maar er zijn interessante ontwikkelingen in de andere twee landen. China kent een groeiende welvaart en een aanzwellende middenklasse. In de afgelopen decennia zijn tientallen miljoenen mensen de armoede ontgroeid en China lijkt steeds meer en meer op een ontwikkeld geïndustrialiseerd land, waar de nadruk niet alleen ligt op de productie, maar ook de consumptie. Veel landen zetten zich af tegen het Amerikaanse imperialisme en zoeken steeds hechtere aansluiting met China en ook Rusland. Suriname doet dat ook en maakt daarbij opvallende moves. In de internationale media is melding gemaakt van een poging van Suriname om de erkenning van Kosovo teniet te doen. Het Britse protest wordt aan de media gemeld door de Servische minister van buitenlandse zaken, Ivica Dacic. De Servische minister deed dit om aan te tonen dat Engeland geen vriend van Servië is, Suriname wel. De minister zelf was vol lof over de intrekking van de erkenning van Kosovo door Suriname en door Guinea Bissau. Dit land is straatarm waar de burgers steeds moeite hebben om een waardig leven te leiden. In Guyana zijn er ook interessante ontwikkelingen, die burgers eigenlijk terug moeten aantrekken naar het land, ontwikkelingen die in de omgekeerde richting in Suriname plaatsvinden. Het is Guyana gelukt om via echte diplomatie (en niet de nepdiplomatie van Suriname) middelen te verkrijgen voor het behoud van hun bossen. De landbouwontwikkeling is in Guyana goed op gang gekomen evenals het toerisme. Suriname heeft al jarenlang een economische groei, die ligt boven het regionaal gemiddelde. Als klap op de vuurpijl zijn er meerdere olie- en gasbronnen ontdekt in de territoriale wateren van het land. Het ontginnen van de rijkelijk aanwezige olie en gas, waarnaar wij dromen, blijft een grote uitdaging voor dit land, omdat het land daarmee geen ervaring heeft als Suriname. Maar al deze ontwikkelingen weerhouden Guyanezen toch niet om terug te gaan naar hun land. Een factor kan zijn de opvoeding van de kinderen en het onderwijs. Dat is vanwege de taal en de cultuur verschillend voor beide landen. Het Guyanees onderwijs echter biedt veel meer open deuren dan het Surinaams onderwijs in het Nederlands. In een eerdere versie van de naturalisatievergaderingen was door de DNA-leden opgemerkt dat ondanks een behoorlijke Braziliaanse populatie in Suriname, er nagenoeg geen Brazilianen zijn die hun nationaliteit willen verwisselen voor de Surinaamse. Een verklaring daarvoor kan zijn dat Brazilië een reus is vergeleken met de dwerg Suriname. Verder is er nauwelijks een land in Europa waar Brazilianen niet opvallend aanwezig zijn. Opvallend zijn tegenwoordig de vele Braziliaanse voetballers die jaren in de Surinaamse topklasse voetballen. Deze Brazilianen zouden een meerwaarde kunnen betekenen voor de Surinaamse nationale voetbalselectie. Maar de VSB maakt er geen werk van. Men beseft te weinig de enorme bijdrage die een WK-deelname kan hebben voor de vermindering van de armoede en de groei van de economie. Er zijn genoeg Surinaamse jongens in ook Nederland, die met een dubbel paspoort voor onze selectie kunnen spelen. Suriname is te groot en te trots in de voetbalwereld, maar de Marokkanen, die praat gaan op hun identiteit, maken wel daarvan gebruik. Terecht is in DNA opgemerkt dat de staat ook gericht een beleid mag hebben om kader van allerlei aard dat we in Suriname ontberen, te naturaliseren. Terecht is ook de opmerking gemaakt dat voor de toelating van buitenlandse medici tot de medische arbeidsmarkt van Suriname het een ongewenste zaak is dat eerst toestemming moet worden gevraagd van medische vakgroepen in Suriname. De klacht is algemeen bekend dat vakgroepen eerder geneigd te zijn naar hun inkomen en verdunning daarvan door concurrentie te kijken dan zich te laten leiden door het belang van de zieke mens. Door de DNA-voorzitter is weer benadrukt dat naturalisaties niet het moment zijn om te praten over bevolkingspolitiek, maar geheel gelijk heeft ze niet. In de bevolkingspolitiek wordt naast vergrijzing en geboortecijfers en het sturen daarvan en urbanisatie, ook gekeken naar andere zaken die de demografie beïnvloeden, zoals de toelating van vreemdelingen en uiteindelijk het verlenen van vestigingsvergunningen of naturalisatie van vreemdelingen. De bevolkingspolitiek van Suriname, een primaire aangelegenheid van Binnenlandse Zaken, is inderdaad nog onduidelijk voor Suriname vastgesteld. De regering heeft op dit stuk geen visie.
