De NDP en V7 lijken een onverklaarbare aantrekkingskracht te hebben naar elkaar. Duidelijker gezegd, de twee groepen lijken elkaars gedrag te kopiëren. Er is een dunne scheidslijn tussen haat en liefde, wellicht ook in de politiek. Onlangs werd het eerder bestreden idee van fly-overs overgenomen door de V7-coordinator niet alleen, hij laat zich in pamfletten en flyers ook een ‘volkspresident’ noemen. Het patent op de aanduiding volkspresident is weg. Aan de andere kant gaat de NDP ook op de koloniale anationale en etnische toer, iets waar ze de oude partijen/de aanvankelijke NF-partijen van beschuldigd. Dit blijkt uit de mededeling van de NDP-voorzitter dat bij het samenstellen van de DNA-kandidatenlijsten men kijkt naar de census van 2012. Concreter gezegd betekent dit dat men bij het kandideren let op de bevolkingsgroepen, die in de verschillende districten en ressorten wonen. Dat betekent dus dat er niets klopt van het zogenaamde nationale en etniciteit overstijgende karaktertrek van de NDP. De NDP-achterban kijkt bij het stemmen wel degelijk naar de etnische achtergrond van de kandidaat en ook de NDP’er stemt op personen die op hem lijkt. Niet moet worden vergeten dat er een duizenden pagina’s tellende opiniepeiling is gehouden door de NDP, uitgevoerd door een gerenommeerd buitenlands peilingsbureau. De NDP moest bij het kandideren rekening hebben gehouden met de gegevens uit die peiling. En die peiling wijst zo te zien dat soortgenoten op soortgenoten stemmen. De NDP heeft daar geen moeite mee en omarmt dat gegeven. Hindoestanen zijn de grootste bevolkingsgroep in Saramacca en daarom is de arts Mahabier daar de lijsttrekker en geen Loods of Samidin. Er is altijd door de oppositie en critici gezegd dat van het zogenaamde nationale karakter van de NDP waar men zo prat op gaat niet veel klopt. Het is bekend dat Hindoestanen een opkomende groep zijn in de NDP. Kennelijk zijn het de Hindoestaanse NDP’ers die op deze kandidaten hebben gestemd. In die richting zou bijvoorbeeld ook Rabin Parmessar bezig zijn geweest in 2010 voor de verkiezingen. Wanneer de NDP dus een etnische partij is, waar soortgenoten op elkaar stemmen, dan rijst de vraag hoe het kwam dat aanvankelijk in 2010, ondanks de aanzienlijke stemmenbijdrage, men niet genoeg ministers uit de Hindoestaanse kiezers kon vinden voor ministersposten. Zijn deze groep kiezers in NDP voornamelijk ongeschoolde handarbeiders? Of is deze groep alleen goed voor het vergaren van de stemmen en het binnenhalen van de zetels? Kijkt men naar de census (van 2004 voor 2010) alleen bij het kandideren van DNA-leden en niet bij het invullen van de posten na de verkiezingen? Zijn de Hindoestanen (en Javanen) een tweederangs groep in de NDP? Was het aanstellen van de Minov- en de LVV-minister een set om in de tweede helft van de regeerperiode de betreffende groepkiezers voor zich te polsen? Dat is wel het geval als we kijken naar de overdadige complimenten die deze ministers ten deel vallen bij georkestreerde NDP-opbelprogramma’s. Deze ministers kunnen niets fout doen, alles wordt met de mantel der liefde bedekt, want de toorn van de betreffende groep mag de NDP niet op haar hals halen. We zeggen hier geenszins dat de afkomst van ministers van belang is voor het welslagen van de regering, we zeggen ook niet dat de afkomst van DNA-leden een garantie is voor een goede vertegenwoordiging van nationale of groepsbelangen. Maar de NDP gaat daar kennelijk wel van uit. Met deze werkwijze is de NDP dus (verworden tot) iets als het NF-plus waar geprobeerd werd alle etnische groepen in de combinatie te krijgen. Het verschil zot hem alleen erin dat bij de NDP alles gebeurt onder de hoede van één partij. De mythe dat de NDP een zogenaamde nationale partij is zonder etnische overwegingen is dus voorbij. Wanneer de NDP een partij is waar soortgenoten op elkaar stemmen, dan zien we een onevenwichtigheid in de samenstelling van het bestuur, maar ook in de organisatie van het management van de structuren. We kunnen dat hard zeggen, omdat de NDP de NF-partijen soortgelijke verwijten maakt. Als we echter kijken naar de samenstelling van de achterban en de representatie van de groepen in de structuren en op de lijsten, dan komen de V7-partijen er beter vanaf. Dat de NDP kijkt naar de etnische samenstelling bij het kandideren, volgt na de mededeling van de VHP-voorzitter dat ook zijn partij kijkt niet alleen naar etnische groep, maar ook nog naar religie. Precies zoals de NDP is verdeeld, is kennelijk ook de VHP verdeeld. Daar is de opdeling langs religieuze groepen. Dan praten we over de Hindoe-Moslim-tegenstelling, maar ook over de tegenstelling Sanatan Dharm – Arya Dewaker en Soennie – Ahmadiya. Binnen de Sanatan Dharm is het niet uitgesloten dat er tegenstellingen zijn op basis van kaste met in het voordeel de priesterklasse der Brahmans (Hindoes met lange/dubbele namen). Uit het voorgaande blijkt dat er geen sprake is van leiderschap dat bindt, in geen van de kampen. De volksleider is een mythe, omdat die niet leidt maar volgt.
