Mi e taki los’losi, dan yu e taki bor’bori. De kans is groot dat de VHP-voorzitter en de PL-voorzitter deze odo aan elkaar zeggen op of na 26 mei 2015. Er schijnt een taalbarrière probleem zich voor te doen in de V7. Er zijn partijen die horen wat de andere zegt, maar niet luisteren oftewel er zijn partijen die elkaar niet willen begrijpen. Men doet alsof men elkaar niet hoort. Er wordt een hoog niveau van struisvogelpolitiek gespeeld binnen de V7 en wel om het presidentschap. Als niet wordt opgepast, zal het e.e.a. uitdraaien op kiezersbedrog. De hoofdrolspelers in deze zijn de VHP en de PL. Deze partijen gooien de hoogste ogen naar het presidentschap voor het geval de combinatie in de positie is om een presidentskandidaat voor te dragen. Onduidelijk is of dezelfde afspraken binnen de partij mutatis mutandi gelden wanneer de combinatie een vp zou moeten aanleveren. Ook is onduidelijk of de combinatie in tact blijft als er geen draagvlak is om een president aan te leveren, maar er wel ruimte is voor een partij of combinatie om een vp aan te leveren. In principe moeten er ook vp-kandidaten worden kenbaar gemaakt aan het volk. Maar terug naar de struisvogelpolitiek. De afspraak binnen de V7 schijnt te schijn dat de sterkste partij eventueel de president levert. Wie is nou sterk? De VHP gaat ervan uit dat bij het meten van de sterkte gekeken wordt naar het aantal zetels in DNA en dus niet naar het aantal stemmen. De VHP-voorzitter zou ook hebben verklaard dat dit een afspraak is binnen de combinatie. Of het een besluit is genomen met algemene stemmen of met een meerderheid is niet bekend. Maar wat zegt de PL? Die zegt al enige tijd dat het gaat om het aantal stemmen en dus niet het aantal zetels. De partijvoorzitter zou dat eerder hebben gesteld en enkele dagen weer de PL-presidentskandidaat. Deze toekomstige pres redeneert heel simpel; hij zegt dat het enige wat PL moet doen, is het omhoog brengen van het aantal stemmen. In zijn beredenering dus is het niet relevant om het aantal zetels omhoog te brengen. Vreemd uitgangspunt, omdat de sterkte van partijen toch wel gemeten wordt aan de hand van de kracht in DNA. Aan de hand van die kracht worden immers de president en de vicepresident gekozen. Het onderhandelen op basis van het aantal behaalde stemmen op een hoop gegooid is zelfs niet verstandig vóór de verkiezingen. Dit, omdat niet alle stemmen in Suriname evenveel gewicht en waarde hebben. Een stem in het binnenland heeft veel meer waarde dan een stem in Wanica of Paramaribo. Stemmen tellen, heeft dus geen zin en is een opportunistisch uitgangspunt. Een derde afwijkend standpunt in V7 dat minder hard zal doorklinken, omdat noch qua aantal stemmen noch qua aantal zetels veel gewicht in de schaal zal worden gelegd, is dat niet de kwantiteit (van stemmen en zetels) moet tellen, maar de kwaliteit. Dat zegt met name de DA’91. Dit uitgangspunt komt erop neer dat ongeacht electorale steun, ruimte moet worden gegeven in het dragen van bestuursverantwoordelijkheid aan ook kleine partijen.
De afwijking tussen de VHP en de PL is niet meer dan een strijd tussen de 2 V7-partijen om het leiderschap. Het is mogelijk dat de meeste zetels bij de VHP liggen, maar de meeste stemmen bij de PL. In dat geval zal het V7-leiderschap, oftewel de strijd tussen Santokhi en Sapoen, beslist worden door de te hanteren meetlat. Wat als de PL blijft staan op haar criterium van aantal stemmen? Zal dat uiteindelijk tot een breuk leiden? Zal deze breuk leiden tot een totaal uit elkaar vallen van V7 of zal het doorgaan met 5 partijen? Het is niet uitgesloten dat de VHP zowel de meeste stemmen als de meeste zetels in de wacht sleept. Het uitgangspunt van de PL is niet meer dan een gok die herkend wordt. De aanwezigheid van de PL in de V7 heeft ervoor gezorgd dat Front’ers of de VHP of de NPS de rug hebben toegekeerd en het gemakkelijk hebben gemaakt voor de NDP. In 2010 hadden voornamelijk de nog grote NPS en de VHP moeite om op dezelfde voet verder te gaan met de PL. Dat leidde tot een breuk. De VHP en NPS vonden toen dat men een samenwerking met de PL de achterban niet kon aandoen. Dat kwam door de – door velen als onbeschaamd ervaren – houding van de PL-voorzitter en zijn partij. Men wilde de achterban de PL besparen, er waren wonden geslagen die moesten helen. Na een aantal omzwervingen – die geen invloed hebben gehad op de inborst – is de PL weer terug bij de oude maten. Burgers voorspellen een spanning. De VHP-voorzitter is wel aangewezen als V7-coordinator, maar de strategische leiding zou volgens bepaalde burgers liggen in handen van de PL-voorzitter. Die zou de zaak naar zijn hand zetten, vanwege het niveau waarop hij in de samenwerking functioneert. Dat niveau kunnen en willen de andere partijen niet halen. De V7 is een grote combinatie en voor veel kiesgerechtigden een optie, zoals blijkt uit de peilingen. De combinatie moet in wat fundamentele inconsequenties orde op zaken stellen.
