Gisteren is wereldwijd de Internationale Dag van het Meisjeskind herdacht. Aan deze dag behoort in Suriname goed aandacht te worden besteed. Meisjes in Suriname krijgen in het onderwijssysteem veel kansen. Ze blijven langer volhouden door eigen doorzettingsvermogen en ze domineren uiteindelijk als jonge volwassenen het andere geslacht in het onderwijs, vooral op vos-, hbo- en academisch niveau. Wat dit laatste betreft, moet gezegd worden dat de Surinaamse dames alle studierichtingen domineren qua aantallen, met uitzonderingen en minieme verschillen op maar enkele richtingen op de Faculteit der Technologische Wetenschappen. Op onderwijsgebied doen Surinaamse meisjes en vrouwen het goed, maar dat is niet het totaal plaatje. Meisjes in Suriname zijn nog wel eens slachtoffer van misplaatste rolpatronen en door cultuur en vooroordelen ingegeven genderrollen. De emancipatie van de vrouw is wel via onderwijs zwaar ingelopen. De uitdagingen liggen nu in bepaalde gemeenschappen waar de meisjes gevaar lopen voor hun gezondheid. Zo wordt in internationale rapportages vermeld dat Surinaamse meisjes seksueel worden uitgebuit onder andere in de goudvelden. Dat is een schande voor een klein land als Suriname, waar in principe het welzijn van elke burger op de voet te volgen is vanwege de kleinschaligheid. In huiselijke sfeer zijn meisjes ook slachtoffer van misbruik en ander lichamelijk en geestelijk geweld. Het wettelijk systeem en het zorgsysteem in Suriname zijn zeer zwak onderontwikkeld wat betreft de bescherming van jonge kinderen inclusief de meisjes. Meisjes groeien in Suriname wel eens op in gezinnen en omgevingen waar ze worden uitgebuit en misbruikt. Autoriteiten worden gewaarschuwd, maar de keten die moet optreden is niet goed op elkaar afgestemd en de rollen zijn niet goed verdeeld. Wat bovenal ontbreekt, is een zorgsysteem waar de staatsautoriteiten ambtshalve zich de hoofdvoogdij toe-eigenen van kinderen die verwaarloosd en uitgebuit worden of zware kans daartoe lopen en kinderen halen uit de misbruikende omgeving. Het zal niet duur zijn om dit zorgsysteem in stand te houden, vooral als het afgezet wordt tegen de voordelen die de staat zelf zal hebben aan de generatie die ze zelf opbrengt. In internationale rapportage wordt ook de situatie van de kindhuwelijken in Suriname genoemd, maar onduidelijk is waar deze situatie zich nog voordoet. In rurale gebieden en het binnenland is dit niet uitgesloten. Meisjes zijn in bepaalde landen nog steeds slachtoffer van geslachtsdeelverminking door besnijdenissen. Indien dit fenomeen nog bestaat in Suriname, dan moet het worden bestreden door de regering. Het zwaarst wat meisjeskinderen in Suriname op een beperkte schaal ondergaan is de mensonterende seksuele uitbuiting in bijvoorbeeld de goudvelden, maar ook in het stedelijke gebied waar pedofielen kinderen hun leven voor de rest van het leven ontsieren. De kinderen worden gelukkig nu op school bijgebracht wat niet mag, maar de gemeenschap staat de onderwijzers op de lagere school niet bij. De verschillende kerkelijke genootschappen, vooral die van de Hindoes en Moslims, laten het thema en het fenomeen van kindermisbruik nagenoeg onaangeroerd. Men is nagenoeg de hele tijd bezig met het oprakelen van historische gebeurtenissen en mythes zonder de relatie te leggen met de problemen van alledag. De ontwikkeling van de vrouw begint in hoofdzaak via het onderwijs, de sportpoot in de ontwikkeling van het meisjeskind is zwak ontwikkeld. Er zijn enkele jeugdverenigingen in Suriname die overigens niet genoeg zijn voor alle kinderen, maar voornamelijk gericht zijn op de jongens. In Paramaribo, Wanica, Commewijne en vooral de overige districten worden meisjes niet opgevoed in het verenigingsleven. Aan de andere kant studeren zij wel af en zijn zij later het geschoolde deel van de bevolking. Het is algemeen bekend dat dit geschoolde deel van de snelheid bepaalt waarmee de economie en de sociale ontwikkeling vooruit gaat. De vraag rijst of het gemis aan de bagage van ‘het samen dingen doen’ niet een negatieve impact heeft op het maatschappelijk functioneren in organisaties en op de werkplekken van de geschoolde burgers (vrouwen). De culturele barrières om meisjes naar school te sturen zijn bijna gesloopt, dat hebben de meisjes gedeeltelijk zelf gedaan. Maar er zijn nog barrières die cultureel bestaan bij de beoefening van sport en de religie en bij het verenigingsleven, waar burgers het noodzakelijke zelfvertrouwen opdoen om de kennis te verzilveren in hoge posities. Dat is wat ontbreekt in Suriname. Het thema van dit jaar is wereldwijd gericht op data (gegevens), ook een groot probleem in Suriname. Er zijn niet genoeg wetenschappelijk onderbouwde cijfers om het probleem van het meisjeskind gericht aan te pakken. Het ABS moet dit als een uitdaging zien, zijn capaciteit vergroten en goede partnerschappen aangaan met alle ministeries. Bij deze dag stellen we dat de 2030 doelen om armoede uit te bannen in de wereld nooit bereikt kan worden als het meisjeskind wordt gediscrimineerd. Voor Suriname zeggen we ook dat het voor Suriname onmogelijk is een hoger ontwikkeld en meer welvarend land te worden als het talent en het welzijn van de meisjes worden verwaarloosd.
