De zaak van de Chinese vistrawlers en de visserij in Suriname is op beide dagen van de begrotingsbehandeling aangehaald door DNA-leden. Het is bekend dat er DNA-leden zijn die belangen hebben in de visserijsector. Die belangen kunnen uiteenlopend zijn. Het kan zelfs dat enkelen vergunningen op hun naam hebben die ze direct hebben onderverhuurd naar de echte vissers in Guyana. Door DNA is daarom nooit de oproep gedaan om de wetgeving op het gebied van de zeevisserij aan te scherpen, zodanig bijvoorbeeld dat het onderverhuren van vergunningen niet meer mogelijk wordt. De regelgeving over de zeevisserij gaat uit van een zekere mate van transparantie. Zo moet de minister van LVV elk jaar openheid van zaken verschaffen over de vergunningen, die uit zijn gegeven en de ruimte die er nog bestaat onder het plafond. De verschillende ministers van LVV hebben deze openbaarheid van zaken niet gegeven. Ze hebben dus de visstandsbeschermingswetgeving niet nageleefd. In DNA is ook de vraag gesteld wat de Chinese vistrawlers, die niet voldoen aan de regelgeving voor zeevisserij in Suriname, nog doen in de Chinese viswateren. Er is een vrees geopperd dat de Surinaamse visserijwetgeving, om de Chinese en bepaalde Surinaamse belangen te beschermen, zal worden aangepast en gewijzigd. De vrees is geopperd dat een hogere visserijcategorie in de wetgeving zal worden toegevoegd. De weerstand tegen de Chinese vistrawlers is duidelijk merkbaar geweest. Maar iets minder is het verzet tegen de illegaliteit en de wildwestsituatie, die heerst in de Surinaamse viswateren. Er is geen strategie hoe deze illegaliteit weg te werken. Er zijn grote vissersboten in onze wateren zonder een vergunning. Er zijn boten die naar verluid allemaal opereren onder 1 vergunning. Dit, terwijl er per vergunning maar 1 boot kan opereren. Er is zelfs een bericht dat er vergunningen worden vervalst. De Surinaamse regering moet berichten van het vervalsen van allerlei vergunningen in Suriname door onder andere vreemdelingen niet onderschatten. Er zijn berichten dat in het kader van mensenhandel ook allerlei vergunningen worden vervalst. Bij de visserij missen we ook bezorgdheid van de DNA-leden over de woon- en werkomstandigheden van de werkers in de visserijsector. Zolang dat stuk onbesproken wordt gelaten, zal het moeilijk zijn voor Surinamers om ook een brood te verdienen in de visserijsector. Daardoor is deze sector eigenlijk overgeleverd aan vreemdelingen. Een regel die ook niet secuur in acht wordt genomen, is dat alle vis gevangen in Surinaamse wateren, in Suriname wordt afgezet voor consumptie en verwerking. Er zijn berichten dat Surinaamse vis ongestoord haar weg vindt naar Guyana. Op de overheidsbegroting voor LVV staat voor dit jaar weer vermeld dat gelet op de grote waardetoevoeging bij visproducten er bij de visserijsector ook een grote groeipotentie in de productie is. Er wordt niet vermeld welke vorderingen we op dit stuk hebben geboekt en waar we binnen een of enkele jaren naar toe kunnen gaan. LVV vermeldt dat het met name gaat om aquacultuur en de kweek, verwerking en export van pacu en tilapia. Weer wordt er gesproken ver de ‘afbouw van de moderne visrokerijen te Commewijne en Nickerie’. Men zal daarbij volgens de begroting rekening houden met de internationale standaarden om de export van gerookte vis naar het buitenland weer mogelijk te maken. Dat is een hangend verhaal, waarmee we maar niet klaarkomen. Consultants worden betaald, die gaan en komen, seminars en workshops worden gehouden, maar we blijven allemaal op hetzelfde punt. Opvallend is dat na al het getrain op LVV, het liefst 65% van het personeel tot het lader kader behoort. Het kader vanuit Natin en Adek (agrarische productie) komt bij de LVV zelf heel moeilijk aan bod. Velen moeten ondanks hun diploma eerst een bewijs van politieke loyaliteit leveren, voordat men wordt aangenomen. Er zijn lange wachttijden die men gebruikt voor het afgestudeerde landbouwkader. Politieke propagandisten worden eerder in dienst genomen op dit ministerie en onder de vorige LVV-minister is deze ontwikkeling alleen maar erger geworden. Opvallend is dat bij de beleidsprogramma’s bij het onderdeel ‘onderzoek en ontwikkeling’ ruim SRD 31 miljoen is uitgetrokken op de begroting. Onder andere zal een lening van de IDB van SRD 15 miljoen worden genomen voor innovatieprojecten, ook voor visserij. Alleen wordt niet vermeld aan welk aspect van de visserij dit geld zal worden besteed. Wel worden in de begroting enkele projecten genoemd, die betrekking hebben op analyses en trainingen voor monitoring van de ziekten bij aquatische dieren, het project ‘Development of Small scale Aquacultuur in Suriname’, bewustwording en monitoring van de interactie tussen de visserij van Suriname en bedreigde- en beschermde soorten te bevorderen, trainingen van visserscoöperaties, het implementeren van onder andere “Vessel Monitoring System” en onderzoek naar de rol van vrouwen in de trawlervisserij sector. Dit alles is geraamd voor SRD 600.000. Om de visserijsector te bevorderen, wordt equipment aangeschaft voor deze sector met een Japanse schenking groot SRD 29.6 miljoen. Er zijn programma’s opgenomen voor het verminderen van de bijvangst, institutionele versterking (training) op het benutten van garnalen en visvoorraden ter waarde van SRD 1.1 miljoen. Voor het Agro Industrial Park is SRD 266.2 miljoen begroot ‘welke middels financiering zal worden gedekt’ (dus een lening). Voor het Landbouwproject Brokopondo wordt een lening genomen van SRD. 99.2 miljoen. We zien dus dat er veel met leninggeld in het verkiezingsjaar zal worden gestrooid.
