Op 22 en 23 september jl. vond er in Nijmegen de sinds 2015, jaarlijks terugkerende powerlifting wedstrijd ‘de SBD-Cup’ plaats. Deze wedstrijd staat ook bekend als het grootste powerlifting event van de Benelux. De SBD cup wordt georganiseerd door SBD Nederland i.s.m. N.K.V. Atlas (powerlifting vereniging van Nederland) onder auspiciën van de K.N.K.F. (Koninklijke Nederlandse Krachtsport-en Fitnessbond) – sectie Powerliften. Het is een internationaal toernooi met meer dan 200 lifters, waaraan jaarlijks lifters uit onder andere Nederland, België, Duitsland, Luxemburg, Frankrijk en Suriname meedoen. Bij de heren werd Suriname vertegenwoordigd door Randall Kariodimedjo die ondanks de zware concurrentie, een zilveren plak wist te bemachtigen. Bij de dames was onze Surinaamse trots, Zéfia Faerber, 21 jaar jong en geneeskunde student (4e jaars) aan de Medische faculteit van de Anton de Kom Universiteit. Locomotorius nam onlangs een interview van haar af. We vinden namelijk dat de (top)atleten die Suriname d.m.v. hun inzet, doorzettingsvermogen en offers op de kaart helpen zetten, best wel meer erkenning mogen krijgen. Want die erkenning verdienen ze ook. Na Randall te hebben geïnterviewd, is het nu de beurt aan Zéfia.
Locomotorius: Welke andere takken van sport heb je in het verleden beoefend?
Zéfia: In mijn jeugd heb ik ook gezwommen en in mijn tienerjaren deed ik een tijdje aan Taekwondo en boksen. Ik had na een tijdje door dat gevechtsport niet echt iets voor mij was. Ik heb die takken van sport ook nooit echt op wedstrijdniveau gedaan.
Locomotorius: hoe lang doe je al aan krachtsport en powerlifting?
Zéfia: Ik doe ondertussen al 6 jaren aan krachttraining en ben pas 3 jaren terug begonnen met powerliften.
Locomotorius: hoe vaak train je per week?
Zéfia: Ik doe 4 keer in de week aan kracht training en powerlifting.
Locomotorius: Wanneer vond jouw eerste wedstrijd plaats?
Zéfia: Ik heb in 2017 voor het eerst meegedaan aan de nationale kampioenschappen van Suriname. Ik deed mee in de -67,5 kg gewichtsklasse en won voor het eerst goud. Ik werd die dag ook de overall kampioen van de dames.
Locomotorius: Zo, dat zegt toch wel wat. Heb je dit jaar ook mee gedaan aan de nationale kampioenschappen?
Zéfia: Ik heb dit jaar niet aan de nationale kampioenschappen van Suriname meegedaan, die begin juli werden gehouden. Een paar dagen vóór die wedstrijd kreeg ik een zware blessure en alles waar ik voor getraind had, kon ik gelijk vergeten. Destijds was alles al gepland voor mijn wedstrijd in Nederland die precies over twee en een halve maand zou plaatsvinden. Ik was bang dat het niet meer zou lukken, maar ik was helemaal niet bereid om alles op te geven. Met behulp van de fysio, is het mij toch gelukt om aan mijn eerste internationale wedstrijd mee te doen. Het heeft twee weken geduurd voor ik weer goed kon bewegen en in totaal ongeveer anderhalve maand voor ik weer optimaal die 3 lifts kon doen. Het ging om een blessure in mijn onderrug en SI-gewrichten, die veroorzaakt werd door verkramping van de spieren in die regio.
Locomotorius: Uiteindelijk heb je dus in Nijmegen als Surinaamse, deelgenomen aan de SBD Cup. Kan je hier iets meer over vertellen?
Zéfia: Ja, ik kreeg de gelegenheid om mee te doen aan de SBD open powerlifting Cup. Ik heb daar meegedaan als junior (-23 jaar) in de -72 kg klasse met nog 9 andere dames. Ik squatte 147,5 kg, benchte 97,5 kg en deadlifte 170 kg. Ik won goud in mijn klasse.
Locomotorius: Was de wedstrijd in Nederland qua beleving heel anders dan die in Suriname?
Zéfia: Mijn ervaring daar was heel anders dan in Suriname. De wedstrijd in Nederland was heel structureel en systematisch. Alles verliep heel vlot en overzichtelijk. Ook de deelnemers waren vriendelijk en sportief. In Suriname is er nog veel werk aan de winkel is. We zijn hier ook nog geen lid van de IPF (International Powerlifting Federation).
Locomotorius: Op het gebied van powerlifting, hebben jij en Randall Kariodimedjo, Suriname internationaal gezien, op de kaart gezet. Hoe vind je het om nu als Surinaamse topatleet door het leven te gaan?
Zéfia: Ik heb altijd al heel veel bewondering gehad voor atleten en vooral atleten die Suriname in het buitenland vertegenwoordigen. Ik had niet gedacht dat ik mezelf ook een atleet zou kunnen noemen en deed dat ‘for the longest time’ ook niet. Ik ben geen zwemmer of tennisser en ik sport niet in teamverband. Vandaar dat ik het heel vreemd vond om mezelf een atleet te noemen, maar nu ben ik er wel trots op.
Locomotorius: Wat heb je de afgelopen jaren als atleet allemaal geleerd?
Zéfia: Als atleet leer je veel meer dan alleen jouw sport uitoefenen…je leert discipline, je leert hoe ontzettend belangrijk de rol van jouw mindset is en je leert omgaan met tegenslagen. Je leert jouw lichaam kennen en je leert elk lichaamsdeel te appreciëren. Het is niet altijd leuk. Het doet soms ook pijn en ik heb niet altijd zin in trainen, maar ik heb eindelijk mijn plek gevonden in de sportwereld. Het is een onmisbaar deel van mijn leven en ik heb er tot nu toe heel veel uit geleerd.
Locomotorius: Bedankt voor het interview Zéfia. We wensen je heel veel succes toe. Mogen andere jongeren, een voorbeeld aan jou nemen.
LOCOMOTORIUS, sportmedisch trainingscentrum
Wekelijkse rubriek m.b.t. vitaal ouder worden
Adres: Mr. H.J. Heylidystraat nr. 4 te Zorg en Hoop
Tel.: 8502091 / 400452
Website: www.fysiotherapiefitnesssuriname.com
E-mail: [email protected]
John Kiesel en Ricardo Bhola
