Leiders met onvoldoende schuldgevoelens en criminele trekjes

Suriname is rijk, maar de eigenaren zijn arm. Dat komt omdat het land geregeerd wordt door figuren met persoonlijkheidsstoornissen. Het zijn mooipraters, die wel weten wat wel en wat niet mag; maar ze gedragen zich onverantwoordelijk en lappen regels aan hun laars wanneer het hun uitkomt. Ze zijn lui en gemakzuchtig. Ze handelen zonder plannen en nadenken. En als ze worden betrapt op een overtreding, reageren ze boos en geven anderen de schuld in plaats van zich te schamen. Omdat ze zich niet kunnen inleven in het onrecht dat ze anderen aandoen, zullen ze niet uit eigen beweging stoppen met hun wangedrag. Kortom, ze weten DAT ze onjuist handelen, maar hun IK voelt dat niet. Het is een ziekte.
De ziekte is het gebrek aan schuldgevoelens. Ze verspillen, lenen en zetten de schuldenstrop om de hals van de hardwerkende burger die tien jaar mag spartelen om alles af te lossen. Voor dit gedrag moeten ze worden gestraft, want ze moeten als dienaren voor het volk werken en niet omgekeerd het volk als arme werkezel voor hen laten werken – maar dat is weer een ander verhaal. De makke burgers durven zich niet los te snijden. Het oog van de regeerders is gericht op persoonlijke doelen. Het zijn net calculerende bedriegers met een ad hoc en verkwistende leefstijl, zonder gevoel voor de schade die ze anderen berokkenen. Straffeloze misleiding geeft ze een kick. Hun slogan is: “Het is fout, maar ik doe het toch!” Ze voelen zich helemaal op hun gemak. Ze liggen er niet wakker van als door hun bedrog een kind met zijn honger op straat hoereert en bedelt.
Schuldgevoelens werken als een krachtige rem. Ze kunnen het begaan van overtredingen stoppen of afremmen. Welopgevoede mensen krijgen schuldgevoelens als ze een regel overtreden. De gedachte aan bedrog alleen al bezorgt hen slapeloze nachten. Een tekort aan dergelijke emoties kan leiden tot onfatsoenlijke daden, zoals de 8 decembermoorden, de gewijzigde amnestiewet, het persoonlijk gebruik van de grondwet, grote verspillingen, corruptieschandalen, devaluatie, torenhoge schulden, wanbetalingen en armoede.
Schuld- en spijtgevoelens worden ook wel morele emoties genoemd. Een beschaafd en welvarend land kan niet zonder ze. Kinderen leren gaandeweg deze emoties te voelen. Het moet ze tegenhouden om kwaad te doen. Bij gebrek aan opvoeding leren kinderen niet omgaan met schuld- en schaamtegevoelens; ze worden gevoelloos met als gevolg asociaal gedrag. Dus, preventie begint bij de jeugd. Volwassenen met een emotioneel tekort kunnen in therapie gaan om deze emoties alsnog te leren voelen.
De façade waarmee gepronkt was met de voedselschuur, de kruistocht tegen corruptie, diefijzer-vrije huizen, goede gezondheidszorg, de huizenfabriek, etc. etc., bleek aan de achterkant helemaal kaal te zijn. Het was vertoon, zonder inhoud. De afgelopen jaren is er niks verdiend, alleen maar gestolen. De verantwoordelijke bewindvoerders vragen zich niet af: “Hoe kan IK dat nou gedaan hebben, DAT mensen zo massaal zijn verarmd?” Ze kijken niet in hun ziel. Ze nemen hun verantwoordelijkheid niet. Een gevoel voor verantwoordelijkheid is een vereiste om schuld en spijt te ervaren. Ze reageren agressief en geven anderen de schuld als ze kritiek krijgen. Ze doen dit om hun schaamte te ontwijken (psychologen noemen dit een ‘afweermechanisme’). Deze regeerders komen met applaus het toneel op en gaan met geroezemoes naar het einde. Ze hebben een kans gehad, maar laten een bittere nasmaak achter. Ze gaan door zolang ze zich gesteund voelen door een bijgelovige aanhang die blind is voor het feit dat hun stuurman het schip heeft laten stranden op de modderbanken van de bedriegers. De dwaze blijheid met de flonkerende façade houdt het bedrog in stand. De verstandigen zien de rode cijfers en de oorzaken van tegenspoed en leed. Dus, ze zullen het afscheid van de machthebbers niet betreuren. Dus, ze zullen ze met gejuich naar de uitgang begeleiden. Maar de dwazen zijn talrijker dan de verstandigen; deze laatsten krijgen de dwaasheid van de eersten opgelegd. Dan kan alleen nog de hemel voor een remedie zorgen.
Leiders met onvoldoende schuldgevoelens en criminele trekjes zijn niet gemakkelijk te herkennen, vooral als ze vriendelijk, charmant, sluw en zoetgevooisd zijn. Hun goede verstand en scherpzinnig oordeelsvermogen gebruiken ze om kwaad te doen en uit de gevangenis te blijven. Ze kunnen wel zeggen dat ze ergens spijt van hebben, maar het is niet oprecht omdat ze het niet voelen. Je ontmaskert ze door hun track record na te gaan. In de toekomst zal het misschien mogelijk zijn om machthebbers vooraf met een machine te scannen om te zien of het stukje in de hersenen met schuld- en spijtgevoelens wel werkt. Voorlopig moet men ze screenen met het gezonde verstand. Neem geen risico met overlopers, charlatans en veroordeelde, verdachte, gemakzuchtige of impulsieve figuren met een verlangen bekwaam te schijnen. Kies ze niet als hoofd van een land, een bedrijf of een belangrijk instituut. De persoon zelf zal er geen spijt van krijgen, u wel. Ik wens u veel frisse moed voor 2018.
D. Balraadjsing

error: Kopiëren mag niet!