In DNA is door de oppositie dood gebeukt op de onduidelijke situatie rond de valutaveiling. De oppositie denkt aan de volgende verkiezingen, die moeten komen. De koers is een heel gemakkelijke issue om te gebruiken tijdens de verkiezingen. De ellende die ermee komt, voelt de burger in zijn zak. Er komen geen ingewikkelde berekeningen eraan te pas om de stand van zaken te illustreren. De koers was x toen wij aan de macht waren en die partij heeft het gemaakt tot y, dat is zoveel maal hoger. Uw honderd SRD bij ons is bij hun SRD x minder waard geworden. De valutareserve was bij ons x en bij hun is het y geworden. De staatsschuld was bij ons zo en bij hun is het naar x gestegen. Onze totale verdiensten in 10 jaar was x en die van hun in 6 jaar was y, zoveel maal meer. Met deze simpele gegevens en een corruptieverhaal is een goed verhaal gemaakt voor op het podium. Voor de oppositie is het een goede zaak als de koers blijft stijgen. Het verhoogt hun kans politiek om bij de eerstvolgende verkiezingen toe te slaan. Politici houden over het algemeen geen rekening met het algemeen belang van de burger, omdat het algemeen belang van de burger eigenlijk nooit valt te behartigen. Als je het ene probleem oplost, komt een andere weer op. Problemen zijn er in alle landen, zelfs in de rijkste landen. Als de problemen nooit zullen verdwijnen, waarom de moeite nemen om ze dan op te lossen, dat is de beredenering van veel politici. Het draait in principe om een aantal banen en een aantal privileges, dus om de noodzakelijke besteding van middelen van de staat op een minimumniveau. Dat zal er ook zijn als het land failliet is, een aantal hoge banen is niet af te schaffen. Als er meer geld is, dan komt vanuit de politieke partijen een andere groep op, namelijk de mensen die goederen en diensten moeten leveren aan de Staat en de mensen die privileges krijgen van de Staat. Het verkwistende beleid is er in Suriname altijd geweest, de nadruk op consumptie en niet de productie is er ook altijd geweest. De generatie die Suriname tot een echt ontwikkelingsland zal maken, moet nog geboren en opgebracht worden. Maar daartoe moet in Suriname een generatie ouders door een mirakel worden getroffen, waardoor ze gezamenlijk aan het opvoeden raken van de generatie die het tij keert. Dat mirakel is geschied vanuit het gemeenschappelijke geloof in bepaalde landen, maar in Suriname is er geen sprake van een gemeenschappelijk geloof, maar een gehele wirwar van religiën. De ene acht zich beter en superieur boven de andere. Zelfs de religieuze organisaties van Suriname zijn niet bezig om de problematiek die speelt in Suriname op te lossen. Sommigen beseffen niet eens dat ze ook voor de politici moeten bidden die nu met de scepter zwaaien. Ze beseffen niet dat het drinken en rijden in het verkeer en het benadelen van de staat ook onderwerp is van hun preek. De situatie die op dit moment gevoeld wordt in Suriname is dat de burger het idee krijgt dat het land niet echt bestuurd wordt, het gevoel heerst alsof niemand zich verantwoordelijk voelt voor het wel en wee in Suriname. Het land wordt ervaren als een boot zonder een stuurman oftewel met stuurmannen, die bang zijn het stuurwiel aan te raken. Zo is er bijvoorbeeld geen oproep aan de burger wat hij moet doen wanneer hij naar de cambio gaat. De toeristen weten niet waar ze met hun valuta naar toe moeten gaan, althans er wordt geen oproep gedaan om de dollars en euro’s bij de centrale bank of de cambio’s te deponeren. Het is een wild-west-situatie op de valutamarkt, de autoriteiten zijn alleen bezig zichzelf te bevredigen. Inmiddels bestaat steeds sterker de indruk dat er een beleid wordt gevoerd, waarbij een vrije val van de koers a la eind jaren ’90 wordt gestimuleerd. Als dat geen invloed zou hebben op de koopkracht zou het ons worst wezen, maar dat is niet zo. De vrije val zal leiden tot maatschappelijke onrust en uiteindelijk ook politieke instabiliteit en wellicht ook nog vervroegde verkiezingen. De ellende begint dan weer van voren af aan. We zeggen dit alles, omdat de valutaveiling nu dreigt een ondoordachte maatregel te zijn geweest, dus een onding. Op de financiële markt zullen alle legale en illegale actoren zich aan een kant scharen, inclusief de ambtenaren en deskundigen bij Financiën en de CBvS. Aan de andere kant zullen overblijven de lege instituten van het ministerie van Financiën en CBvS met fysiek (niet per se ook geestelijk, dus ceremonieel) de minister en de governor met enkele mensen waar ze zich mee omringen. Het moment dat deze situatie hard wordt vastgesteld en niet meer om te keren is, is het volgende kruispunt bereikt. Inmiddels zal zondag weer eventjes worden beslist of de valutaveiling doorgaat of niet.
