Er zijn twee interessante berichten verschenen in de krant die toch wel enige nadere aandacht vergen. Ten eerste is er het bericht van de vrachtwagen die bij een mijnbouwbedrijf over de kop ging. Het gaat hier officieel om een bedrijfsongeval. De vrachtwagen is tegen de veiligheidsberm aangekomen en als gevolg daarvan gekanteld. Door het bedrijf wordt gezegd dat de veiligheid van de werknemers hoog in het vaandel wordt gedragen. De werknemer zal spoedig weer worden ingezet, dus hij heeft geen letsels opgelopen. Het bedrijf meldt ook dat het onmiddellijk na het ongeval een geïntegreerd onderzoek gestart is naar de oorzaak van het ongeval. Het bedrijf geeft aan dat een specifiek vermoeidheidsmanagementplan onderdeel is van het veiligheidsbeleid van het bedrijf. We weten nu dat er in dit bedrijf een werkrooster geldt waar de werknemers 12 uren per dag werken en dat gedurende 2 weken lang. Daarna gaat men een week rusten om weer te beginnen aan een shift van 2 weken gedurende 12 uren per dag. Het resultaat van het onderzoek is nog niet bekend en het bedrijf zal waarschijnlijk de uitkomsten niet delen met de samenleving, immers daartoe is ze wettelijk niet verplicht. In dit geval moet serieus worden nagegaan of het ongeval niet te wijten is aan vermoeidheid. Vanuit veiligheidsoverwegingen wordt vaak gepleit om geen lange uren te werken en vooral rekening te houden met de overgang van dag naar avond. De bioritmische klok van het lichaam van de man en de vrouw reageren op een bepaalde manier op dag en avond en ook op kunstlicht. Er is vanuit gezondheids- en veiligheidsoverwegingen wereldwijd en ook in Suriname gepleit voor het afschaffen van de excessieve lange uren. De Surinaamse samenleving is klein en op bijeenkomsten bijvoorbeeld in familieverband wordt ook over de ongemakken op de werkplek gesproken. Er zijn wel eens geluiden dat werknemers door de lange uren uitgeput raken en dat ze overmand worden door de slaap of een natuurlijke loomheid die op bepaalde uren van de dag, ondanks voorafgaande rust van 12 uren, toch intreedt. Het heeft te maken met de overgang van dag naar avond en de manier waarop het lichaam reageert bij het intreden van duisternis en op kunstlicht. Het manipuleren van deze biologische reacties in het lichaam zodat werknemers ‘net als bij dag’ kunnen werken, wordt afgeraden als ongezond en schadelijk. Er zijn door de vakbondsfunctionarissen enige tijd terug op- en aanmerkingen geplaatst over de onwenselijkheid van de 12-urige shift. Er is zelfs gepleit voor het afschaffen hiervan. Er zou zelfs verwezen zijn naar de schadelijke effecten die mogelijk al kunnen zijn ingetreden bij de werknemers die fysiek belastend werk verrichten. Normaal is het standaardprocedure dat bij lange werktijden als 12 uur per dag na enkele jaren een studie wordt gedaan over de impact die deze werkmethode heeft gehad op het fysieke en psychische welzijn van de werknemers en op het sociale leven (gezinnen, maatschappelijk functioneren, buurtwerk, kerk) van de werknemers. Als er schade is ontstaan dan moeten patronen worden ontdekt en moet nagegaan worden in welke mate de graad van de inbreuken acceptabel en toelaatbaar is. Het wordt beweerd dat het bedrijf toestemming van de regering heeft om lange werkuren te handhaven of dat deze werkuren worden gedoogd. Het is onbekend in welke mate ongelukken of bijna-ongelukken in het bedrijf te herleiden zijn naar de 12-urige shift. Het bedrijfsongeval van recent is goed afgelopen voor de werknemer, maar even goed had het fataal kunnen zijn afgelopen en konden ook andere werknemers erbij betrokken zijn geweest. Het bedrijf zal nu een onderzoeksrapport presenteren, maar op dit rapport moet een objectief tegenonderzoek worden losgelaten. Als er correcties moeten plaatsvinden in de werktijden, moeten deze correcties ook plaatsvinden. De bond en de werknemers van het bedrijf behoren zich ook uit te spreken over de arbeidsomstandigheden, waardoor aanpassingen kunnen worden gepleegd.
Een ander interessant en behoorlijk onaangenaam bericht is weer afkomstig van de Caricom. Nu hebben ook Guyana en Barbados hun deuren dicht gedaan door een bedrijf dat voldoet aan de regionale criteria om vlees te produceren en exporteren. De Engelssprekende Caribische landen vormen een vuist en zijn bezig Suriname uit de Caricom te drukken. De producten uit deze landen (inclusief Trinidad) moet worden geboycot, ze hoeven niet te worden geïmporteerd. De ministers van HI&T en LVV neigen nu naar een slechte job wat betreft het afhandelen van deze zaak. Men laat zich als een kleine jongen behandelen. De hele Caricom lijkt op een corrupte bacovewinkel, waar er geen regels gelden. De lidlanden bepalen spontaan wat op dat moment als regel geldt. Er is een zeer vijandige houding in de Caricom jegens Suriname. Ons land kent geen partners in de Caricom en is vanaf het begin een buitenbeentje, ondanks Suriname veel groter en veel meer economische potentie heeft van een deel van deze organisatie bij elkaar. Suriname is in Caricom 1 van de 5 meest ontwikkelde landen en moet niet met zich laten sollen. Het is wel jammer dat het bedrijfsleven in Suriname alleen denkt aan het eigen belang en niet aan het algemeen belang van het bedrijfsleven. Er zijn bedrijven die zwaar tegenstander zijn van een boycot van de producten uit de landen die hun markt voor ons dichthouden. Deze bedrijven zijn nu machtiger dan de productiebedrijven in Suriname. De manier waarop deze zaak zich ontwikkelt, is een bewijs hoe belangrijk de productiesector in Suriname is voor de regering.
