Vrouwen tussen 15 en 44 jaar oud lopen een groter risico op verkrachting en huiselijk geweld dan op kanker, auto-ongevallen, malaria of om gewond te raken in een oorlog, volgens de nieuwste cijfers van de Wereldbank. In samenwerking met het Centrum voor Mondiaal Leiderschap van Vrouwen organiseert de Verenigde Naties de campagne ‘16 Dagen van Activisme tegen Gendergeweld’. Wereldwijd wordt de oproep gedaan om zich als één blok achter de miljoenen vrouwen te scharen die dagelijks misbruikt, geslagen of psychologisch gekweld worden. Het gaat het hier niet alleen om de volwassen vrouwen en de adolescenten, maar het gaat ook om het meisjeskind. Enkele dagen terug heeft Sozavo een activiteit ‘in alle stilte’ gehad in het binnenland om een aantal ministeries dat geweld tegen kinderen op zijn bord heeft, te prikkelen. Het ministerie zal een netwerk opzetten van een aantal ministeries om geweld tegen kinderen tegen te gaan. Gendergeweld heeft ook als onderdeel geweld tegen kinderen en met name geweld tegen meisjes. Gendergeweld is in Suriname voor een belangrijk deel geweld tegen het vrouwelijk geslacht. Er komt nog veel huiselijk geweld voor dat zijn voedingsbodem vindt in cultuurpatronen en de genderconcepties (over de genderrollen). Het geweld is verder gelinkt aan andere aspecten die weer met elkaar in verband staan zoals scholing, alcoholisme, drugsverslaving, werkloosheid en arbeidsmarktparticipatie van de vrouw en ontvankelijkheid voor formele voorlichting in het Nederlands. Het klassieke geweld in Suriname is het geweld in de seksueel-relationele sfeer waaronder valt het huiselijk geweld. In Suriname hebben veel vrouwen het leven gelaten door brute geweld van hun partner of ex-partner. Veel vrouwen zijn zwaar verminkt en hebben een fysieke beperking opgelopen door fysiek geweld van een man. In onze samenleving vindt een deel van de mannen en vrouwen het toelaatbaar en gepast als een man voor bijvoorbeeld ontrouw of het verbreken van een relatie, wraak neemt op een vrouw met fysiek geweld. Dat blijkt uit de vele reacties op foto’s die verschijnen op social media. Het geweld tegen vrouwen is in Suriname gelukkig bespaard gebleven van de eerwraak die van toepassing is in veel culturen van moslimlanden. Deze eerwraak tegen jonge vrouwen heeft geen vaste voet aan de grond gekregen en dat zal met een alerte samenleving ook zo blijven. Hetzelfde geldt voor de verminking van de vrouw door gedwongen besnijdenis of andere vormen van verminking van de geslachtsdelen. De cruciale 16 dagen startten op de Internationale Dag ter Eliminatie van Geweld tegen Vrouwen en lopen door tot de Dag van de Mensenrechten op 10 december. Geweld tegen vrouwen is in onze samenleving een levendige realiteit. De genderbeweging die in de jaren ’90 na het Actieplatform Peking goed op gang kwam, heeft gezorgd voor een bepaalde bewustwording onder vrouwen, maar niet in voldoende mate. Over het algemeen zijn vrouwen veel beter geschoold dan enkele decennia terug, maar in het dagelijks leven bereikt de regelmatige voorlichting een deel van de vrouwen toch niet. Alhoewel de vrouwen vanwege hun betere taalbeheersing ontvankelijk zijn voor overheidsvoorlichting, is een deel van de vrouwen in het dagelijks leven gefocust op media die niet tot de doelgroep van de overheidsvoorlichting behoren. De overheidsvoorlichting over gendergeweld en de oplossingen zijn in het Nederlands, terwijl er media zijn die uitsluitend uitzenden in lokale talen. De overheidsvoorlichting moet ook in de lokale talen worden gegeven en moeten niet alleen gericht zijn op de vrouw, maar ook op de man. De regering (lees: Binnenlandse Zaken) moet de Iris (waarmee Biza ook een link heeft) veel nauwer betrekken in het vraagstuk van gendergeweld. De geestelijken moeten gendergeweld meer plaats geven in hun werkzaamheden, en dat met een grote regelmaat, waardoor een groter deel van de bevolking kan worden bereikt. De laatste significante stap die Suriname boekte in de bescherming van de vrouw was de anti-stalking-wetgeving die tijdens Venetiaan 3 werd aangenomen. Daarmee werd aan de rechter de ruimte gegeven om in de praktijk voornamelijk vrouwen te beschermen tegen hinderlijke en schadelijke achtervolging. Dit bevel kan de rechter al geven in geval van een dreigende inbreuk op de lichamelijk/geestelijke integriteit of de schending van de privacy. Het geweld tegen vrouwen is naast fysiek ook mentaal. Geestelijke mishandeling valt ook onder geweld tegen vrouwen. In Suriname moet er meer aandacht besteedt worden voor seksueel geweld binnen het huwelijk, juridisch moet dit ook in de wetgeving worden erkend en bestraft. Verder is een belangrijk punt seksueel molest op de werkplek. Ook over deze aangelegenheid dient er wetgeving te worden aangenomen. Een punt van zorg in Suriname is de slachtofferzorg en de probleemloze opvang in het uiterste geval. Opmerkelijk is dat het erop lijkt dat het alcoholisme onder de vrouwen en meisjes schijnt te zijn toegenomen, een factor die geweld kan bevorderen. In welke mate de economische malaise die het leven van de man beïnvloedt, effect heeft op het voorkomen van geweld tegen vrouwen is onbekend. In Suriname heeft het geweld tegen vrouwen een eigen gezicht. Scherpere daarop gerichte wetgeving met zware sancties en bewustwording bij de jongens en meisjes bij het eerste formele station, de school, kunnen ons land een hele eind helpen.
