Kwikvergiftiging binnenlandse bevolking bevestigd

We hebben op deze plek heel vaak de zaak van de vergiftiging van de binnenlandse bevolking door de binnenlandse bevolking zelf en door derden aan de orde gebracht. Er zijn in Suriname weinig instituten die zich bekommeren en beijveren voor de bescherming van de binnenlandse bevolking tegen de vervuiling en de vergiftiging. De instituten, of ze nou door de staat zijn opgericht of ze nou door het buitenland worden gefinancierd, zijn bang om vijanden te maken in Suriname en met name met de Surinaamse politiek. Er zijn politici die heel vaak zeggen dat er overdreven en gedramatiseerd wordt in Suriname. Er is geen armoede, er is geen tekort aan middelen van bestaan, er is geen kinderarbeid, er zijn geen problemen in Suriname. Degenen die verkondigen dat het er wel is, die overdrijven en bedrijven politiek. De enige organisatie die in de afgelopen periode formeel de vervuiling en vergiftiging serieus aan de orde heeft gebracht, is de Amazonepartij in de verkiezingen van 2015. Deze partij kreeg geen stemmen van degenen die vergiftigd zijn, door de hoogste leiding van het land zijn de politici van deze partij met minder vleiende woorden beschreven. We hebben eerder geschreven dat buitenlandse wetenschappers de mate van de kwikvergiftiging bij de bevolking van het binnenland, met name de Inheemsen, heeft gemeten, en dat de uitkomsten zorgwekkend zijn, maar niet voor de Surinaamse regering. Nu is er weer een rapport uit en het is heel interessant om te vernemen wat de Surinaamse regering (Volksgezondheid, NH, RO) vindt van dit rapport. Het is heel gemakkelijk om te zeggen dat de onderzoeksmethoden onbetrouwbaar zijn, omdat ze niet bekend zijn. Het onderzoek is gedaan door Amerikaanse universiteiten en ook instituten bij de Surinaamse universiteit. Het rapport dat dit jaar is gepubliceerd, concludeert dat kwik, goudmijnbouw en de klein goudmijnbouw hebben geleid tot kwikvergiftiging bij mensen in Suriname. Het doel van de studie was om het kwikniveau van het haar van dorpelingen te onderzoeken in de gebieden waar het kwikniveau in vis ook hoog is. De onderzoekers hebben deze kwikvergiftiging in de dorpen vergeleken met woonplaatsen in Louisiana (USA), waar men ook veel vis eet. De bron van de vergiftiging in Suriname is de kwikvergiftiging van vis. Het rapport trekt de conclusie dat ondanks decennialange research, het effect van vergiftiging van kinderen en hun neurologische ontwikkeling, een uitdaging is gebleven. Er zijn relatief hoge niveaus van kwik gevonden in haar-samples van vrouwen en kinderen in het binnenland van Suriname. Deze niveaus waren eerder al volgens het rapport gemeten in Suriname, wellicht ook gedurende de kinderleeftijd van deze zelfde mensen. Aanvullend onderzoek dat nog verricht wordt, zal uitwijzen welke impact deze vergiftiging met kwik heeft gehad op de gezondheid van deze mensen. Deze studie zal uiteindelijk uitwijzen wat voor effect het innemen van met kwik vergiftigde vis heeft op uiteindelijk de ontwikkeling van de gezondheid van mensen. De studie zal dus bijdragen aan de academische wereld en de wetenschap, maar wat staat de bevolking van Suriname in deze dorpen te wachten? Het is opvallend dat veel van deze dorpen de kwikgoudmijnbouw met hand en tand verdedigen en daarvoor zelfs bereid zijn dwangmiddelen en geweld te gebruiken. Het rapport geeft aan dat Poesoegroenoe een gebied is met een heel hoog niveau van kwik in het haar, maar heel laag in vis. Brownsweg heeft een lager niveau van kwik in het jaar, maar een hoog niveau van kwik in vis. In Poesoegroenoe is gebleken dat men veel meer lokaal gevangen vis eet dan in Brownsweg, waar men meer kip eet en vis die men van de stad Paramaribo haalt. Deze verschillen wijzen in de richting van een kwikvergiftiging door het eten van vergiftigde vis. In ons parlement zit een arts afkomstig uit het binnenland, die toen hij minister van Volksgezondheid was. Hij heeft beweerd dat het eten van vis met kwikvergifting geen problemen oplevert, zolang men de kop niet eet. Het rapport concludeert dat er een hoog kwikvoorkomen is in meeste van de onderzochte dorpen. De onderzoeken zijn gedaan in Kwakoegron, Pikin Saron, Poesoegroenoe, Njun Jacobkondre, Brownsweg, Kadyu, Wakibasu 1 – 3, Makambi, Nyun Gansee, Biri Udu Mata. Eerder was al gemeten dat de roofvissen in het Brokopondostuwmeer een hoog voorkomen van kwik kennen. In de Brownsweg-omgeving is de kwikvergiftiging lager, omdat slechts 5% van de vis dat men eet van het stuwmeer komt, de rest komt uit Paramaribo. Brownsweg is gemakkelijk te bereiken vanuit Paramaribo via de weg. In Biri Udu Mata is de hoogste vergiftiging gemeten, omdat deze plek het dichtst bij het stuwmeer is, met de kans dat hier meer vis uit het meer wordt gegeten. Poesoegroenoe kent de zwaarste vergiftiging, omdat het meer stroomopwaarts is waar actieve goudwinning plaatsvindt. De kwikniveaus van de vis hier is hoger. Poesoegroenoe is ver van Paramaribo en dus afhankelijk van lokaal vis. Het is ook mogelijk dat kwik verdampt en richting Poesoegroenoe waait. Bij het behandelen van het Minimataverdrag is gebleken hoe DNA-leden van de coalitie gepleit hebben voor het doorgaan van de vervuiling en het smeren van een verbod op kwik over 20 jaar. Wat zal er na 20 jaren van vervuiling met de Surinaamse bevolking zijn gebeurd?

error: Kopiëren mag niet!