Gisteren 28 jaar geleden werd door de VN het Kinderrechtenverdrag door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties aangenomen. Dit Kinderrechtenverdrag moet door de Surinaamse regering verheven worden tot een wet met directe werking in Suriname. Ministers kwamen gisteren bij elkaar om elkaar te beloven dat ze alles eraan zullen doen om de rechten van kinderen en de algehele bescherming van kinderen ter hand te nemen. Het Kinderrechtenverdrag wordt nog steeds door zelfs notabelen in Suriname gezien als een luxe, niets is minder waar. Surinaamse kinderen hebben het zwaar te verduren in Suriname. Er is geen algeheel vrije universeel onderwijs in Suriname, bovendien wordt van de kinderen verwacht dat ze snel volwassen worden en aansluiten op de wereld van de volwassen mens. Kinderen moeten ruimte krijgen om te genieten van de ontwikkeling die ze moeten doormaken gedurende de hele periode van kind zijn. Dat is dus ten minste tot het 18de levensjaar. De kinderen op het platteland en het binnenland en de verschillende volksbuurten worden zwaar gediscrimineerd tegenover een handvol kinderen dat het goed heeft. De kinderen van het binnenland moeten ploeteren op de goudvelden en zelfs hun lichaam daar verkopen. Alles gebeurt onder het mom van ‘traditie’, maar de uitbuiting van kinderen valt niet onder traditie. De kinderen van de Inheemsen worden zwaar vergiftigd met kwik, dat is aldoor buitenlandse organisaties gemeten in hun lichaam. Door corruptie die niet aangepakt wordt door de regering, is een goed initiatief als de Naschoolse Opvang in het nadeel van het arme kind in Suriname. Er zijn politici die gepleit hebben voor het sluiten van de Naschoolse Opvang, niet voor het gezond maken van het programma. Politici hebben in het parlement niet gepleit voor het Surinaamse kind. Het NJP dat bij voorbaat geschikt is om te pleiten voor de naleving van het Kinderrechtenverdrag is door politieke inmenging verlamd en ligt vaker dan voorheen met elkaar overhoop. Er zijn teveel drop-outs in Suriname, de Surinaamse jongens zijn daar het slachtoffer van. Alle programma’s van donoren waar investeringen worden gepleegd in het belang van de kinderen, gaan steeds naar een bepaalde richting. De regering en de internationale organisaties verwaarlozen de kinderen van bijvoorbeeld de (voormalige) agrarische gebieden. Niet alleen Surinaamse kinderen hebben het zwaar te verduren. Er zijn regio’s waar kinderen veel meer misère moeten ondergaan, maar de wereld grijpt niet in. Zo is recent uit onderzoek vrij gekomen dat de vrouwen en meisjes van de Rohingya (moslims) in Myanmar massaal zijn verkracht door de Boeddhisten van het land. Bijna 600.000 Rohingya’s zijn gevlucht uit het land, hun huizen en hun landbouwaanplanten zijn in beslag genomen of vernietigd. De kinderen zijn de grootste dupe van de grote stroom vluchtelingen als gevolg van etnische zuiveringen. In Yemen sterven honderden kinderen per dag, omdat ze afgesloten zijn van eenvoudige medicijnen en voeding. Er is een enorme hongersnood omdat Saoedi Arabië de havens in het land heeft geblokkeerd. Ook in Syrië dreigt in sommige steden een hongersnood, de kinderen lopen de kans massaal te sterven. Kinderen hebben wereldwijd te lijden onder gewapende conflicten en immigraties en vluchtelingenstromen. Harteloze heersers in bijvoorbeeld Saoedi Arabië kennen geen genade voor kinderen. In 2017 is het lijden van kinderen zwaar in de picture. Ook in Suriname zijn er kinderen die vroeg van hun jeugd worden beroofd omdat ze moeten gaan werken of bedelen op straat. Spelen en opgroeien tot sterke volwassenen is er niet bij. De Surinaamse politiek heeft altijd geweigerd om geld uit te trekken om te zorgen voor de kinderen in nood in Suriname. De Surinaamse kinderen zouden creperen als een aantal ngo’s zich niet over hen ontfermde. De Surinaamse regering heeft nu een harde standpunt ingenomen tegen deze ngo’s die in principe overbodig hadden moeten zijn, omdat de staat de zorgtaken zou uitvoeren. Op de Universele Dag van het Kind vragen wij meer aandacht voor de rechten van het Surinaamse kind. De jonge Surinamers hebben thans een overvloed aan slechte voorbeelden en ze kennen een schaarste aan echte goede voorbeelden die hen kunnen helpen sterke volwassenen te worden. Er zijn zeer weinig politici die vanuit hun vooruitgeschoven positie zich richten tot de kinderen. Het is opgevallen dat vaders zich steeds minder gaan inlaten met de opvoeding van de kinderen. Ze zorgen er wel voor dat de moeder een auto ter beschikking heeft. Moeders zijn de hele tijd met hun kinderen op stap en zijn bijna 100% verantwoordelijk voor de opvoeding van de kinderen. Dat zorgt voor een onevenwichtige opvoeding, maar deze kinderen hebben het toch niet slecht. Er zijn groepen kinderen die door de straat worden opgevoed en heel vroeg hosselen en bedelen. De aandacht van de samenleving wordt gevraagd voor deze kinderen. De begrotingsbehandeling is gaande en de regering moet bekend maken hoeveel van de begroting gaat naar de zorg van alle kinderen van Suriname.
