Inspraak oplossing contractors

De Raad van Vakcentrales in Suriname (Ravaksur) laat na een oorverdovende stilte zijn stem horen met betrekking tot het probleem van de contractors in Suriname. Deze raad zal voorstellen aandragen om het probleem van de contractors aan te pakken. Het is echter van belang om goed vast te stellen wat precies het probleem met de contractors is. De algemene trend is dat bedrijven in Suriname een ruim gebied van werkzaamheden willen hebben, maar tegelijkertijd een kleine organisatie waarvoor men verantwoordelijk is, eropna wil houden. Het een en ander heeft te maken met de slechte werkethiek van de Surinamer. Deze slechte arbeidshouding is een van de bottlenecks om zaken te doen in Suriname, zoals blijkt uit een wereldrapport over concurrentievermogen uitgegeven door het Wereld Economisch Forum. Hoe meer werknemers hoe meer koppijn met ziekmeldingen, wegboren van het werk, laat komen, onwettige afwezigheid, opzettelijke laag gehouden werktempo en wat dies meer zij wat betreft gedisciplineerd gedrag. Bedrijven willen in het groot blijven omzetten, maar deze human resources laten koppijn over aan dienstverlenende bedrijven. Een ander punt om de bedrijven (lees: het personeelsbestand) klein te houden, zijn de Surinaamse arbeidswetten die als knellend worden ervaren. Grootste bottleneck is daarbij de wetgeving met betrekking tot de arbeidstijden die verzuimt om uitdrukkelijk flexibele werktijden te reguleren. Een andere grote bottleneck is de wetgeving betreffende ontslag van werknemers. Voorts moet rekening worden gehouden met vakantie en verzekeringen. Bedrijven willen naast de lasten die meekomen met een slechte werkethiek, ook deze verantwoordelijkheden afschuiven op dienstverlenende bedrijven. De vraag rijst nu in hoeverre het bedrijven verboden of het voor hen beperkt kan worden dat ze hun bedrijven reorganiseren en bedrijfsonderdelen afstoten naar dienstverlenende partners. Er wordt over het algemeen uitgegaan van een zekere soevereiniteit van bedrijven en aandeelhouders om hun onderneming te reorganiseren. Er wordt dus uitgegaan van een onmogelijkheid om bedrijven te verhinderen om takenpakketten af te stoten inclusief werknemers. Bij het laatste kan men dus hooguit verplicht worden om de ontslaggelden te betalen. Een vrijheid waarvan ook wordt uitgegaan is die om naar willekeur werknemers in vaste dienst aan te nemen, dus een vrijheid om de werkafspraken mondeling of schriftelijk steeds voor enkele maanden te blijven verlengen. Van deze vrijheden wordt in de praktijk gebruik gemaakt en ongewenste situaties hebben ook hiermee te maken. De vraag rijst wat er hiertegen gedaan kan worden. We hebben eerder hier aangehaald dat onze grondwet uitgaat van het recht op inspraak van werknemers in bedrijven waar het gaat om de ‘productie, de economische ontwikkeling en de planning’. Het gaat bij deze om inspraak in ‘bedrijven en werkeenheden’. Dit alles betekent dus dat bij een reorganisatie de werknemers inspraak dienen te hebben die erop gericht moet zijn om te voorkomen dat de reorganisatie op zich, zich vertaalt in afstoting van afdelingen of dat de afstoting gepaard gaat met zekere garanties voor de (aanstaande) werknemers van de bedrijven die de diensten gaan leveren. Deze garanties kunnen de vorm krijgen van voorwaarden die moeten gelden bij het in dienst nemen of het inzetten van werknemers, zoals het in acht nemen van de nationale arbeidswetten en het inbouwen van een gefaseerde vaste dienst na een bepaalde tijd. Een oplossing op het gebied van afstotingen en reorganisaties en de arbeidsvoorwaarden van de betreffende werknemers kan zijn dus de ondernemingsraad in te stellen in bedrijven van een bepaalde minimale schaal. Via deze ondernemingsraden kan het probleem waarmee contractors te maken hebben, worden opgelost. Een andere oplossing is de bundeling van deze werkers werkzaam in de toeleveringsbedrijven. Via de bonden die alzo ontstaan kan men onderhandelen voor betere voorzieningen die vergelijkbaar zijn met die welke gelden voor de werknemers in de bedrijven die afdelingen afstoten of opdracht geven. De Raad moet echter onderkennen dat een aantal zaken niet aan te pakken zijn zodra er geen wetgeving is met betrekking tot het betreffende vraagstuk breed voor de hele economie. Een zo een voorbeeld is de zwangerschapswet die er nog niet is. Een andere vormde de ziektekostenregeling, die kennelijk met de komst van de Wet Basiszorgverkering zal zijn opgelost.
Dat de Raad wat van zich laat horen, is een goede zaak. De Ravaksur is in tegenstelling tot de werkgeversorganisatie VSB een heel stille organisatie. Deze Raad heeft voor de meeste arbeidsvraagstukken geen formele standpunten die door kunnen gaan als standpunten van de werkende klasse. Het een en ander zou te maken kunnen hebben met grote ego’s van bondsvoorzitters die zichzelf soms groter achten dan de bond die ze vertegenwoordigen of zelfs de Raad. Heel vaak zijn deze leiders ook met elkaar in conflict, omdat een ieder een eigen definitie heeft van het ‘behartigen van de belangen van de werknemers’. Men kan soms door hoog oplopende ruzies niet om de een en zelfde tafel zitten. Het gevolg is een zeer zwakke stem van de arbeiders in Suriname. De raad heeft nog een heleboel problemen waarover men zich nog een goed oordeel moet vormen, zoals dat van de contractors. Alles staat en valt met een goede controle. Er zijn arbeidswetten die van toepassing zijn in Suriname breed over de economie. Het lukt de controlerende instanties niet om de naleving van deze wetten af te dwingen. Een deel van de problemen van de contractors heeft hiermee te maken: met onwetendheid en een onvermogen van de betreffende controledienst om de naleving af te dwingen. Het lijkt alsof de Ravaksur opeens wakker is, maar liever laat dan nooit. Men pakt het juiste forum waar de maatschappelijke actoren samenkomen om het belangrijke punt van contractors aan de orde te brengen. De Raad brengt de zaak aan de orde, maar moet bij het formuleren van oplossingen goed geïnformeerd zijn en gaan tot ver ze in de democratie kan gaan. Het is een feit dat door innerlijke zwakte deze overkoepelende vakbond de grenzen niet in staat is geweest te verzetten in het belang van de werkende mannen en vrouwen in Suriname.

error: Kopiëren mag niet!