Indonesië huisgenoot van Suriname

De Indonesische ambassade heeft bijgedragen aan de culturele uitvoering in verband met de herdenking van 128 jaar Javaanse immigratie. De dames van de ambassade hebben hun beste beetje voorgezet. Als ontwikkelingslanden, hebben Indonesië en Suriname veel gemeenschappelijke idealen en culturele banden. Daarom zijn deze twee volkeren bestemd om als goede vrienden voort te bestaan. (foto: Regilio Derby)
De Indonesische ambassade heeft bijgedragen aan de culturele uitvoering in verband met de herdenking van 128 jaar Javaanse immigratie. De dames van de ambassade hebben hun beste beetje voorgezet. Als ontwikkelingslanden, hebben Indonesië en Suriname veel gemeenschappelijke idealen en culturele banden. Daarom zijn deze twee volkeren bestemd om als goede vrienden voort te bestaan. (foto: Regilio Derby)
Indonesië is een verre vriend en huisgenoot van Suriname. Een verre vriend, omdat Indonesië een onbekend land is voor de meeste Surinamers. Suriname weet weinig van het leven en werken van het Indonesische volk. En toch is Indonesië sedert de Javaanse immigratie huisgenoot van Suriname.
Verschillen en overeenkomsten
Als wij Suriname en Indonesië met elkaar vergelijken, zien we verschillen en overeenkomsten. De verschillen springen meteen in het oog: Indonesië is een eilandenrijk in Azië met een miljoenen bevolking terwijl Suriname, gelegen op het Zuid-Amerikaanse continent, een handjevol zielen telt. Indonesië kent een duizendjarige cultuur, Suriname pas zo’n vier eeuwen. Overeenkomsten tussen beide landen zijn er genoeg. Suriname en Indonesië maakten beide een dekolonisatieproces door en worstelen met de natievorming: hoe eenheid in verscheidenheid te maken? Indonesië wil gezien worden als actief en onafhankelijk. Voor Suriname geldt dat evenzeer. De landen wensen een rechtvaardigere wereld mede te bewerkstelligen.
Gordel van Smaragd
De herdenking van de Javaanse Immigratie en de Onafhankelijkheidsdag van de Republiek Indonesië worden in de augustus herdacht. Als ontwikkelingslanden hebben Suriname en Indonesië, ofschoon de afstand tussen de beide landen geografisch groot is, gemeenschappelijke idealen en doelen. Het is gepast hard te werken om het onderlinge begrip en de verstandhouding tussen de volken van deze gebieden te verbeteren.
Grootste archipel ter wereld Indonesië, de grootste archipel ter wereld, is gelegen tussen twee continenten en twee oceanen, respectievelijk Azië en Australië en de Stille Zuidzee en de Indische Oceaan. Een zeer strategische positie die veel verklaart over de woelige historie die de Gordel van Smaragd ten deel is gevallen. Migranten uit Azië en India mengden zich met de inheemse bevolking. Uit India kwam niet alleen het Hindoeïsme, maar ook het Boeddhisme en de Islam. Er ontstonden Boeddhistische koninkrijken, onder ander op het eiland Java, waar in de achtste eeuw het bekende Boeddhistische monument, de Boroboedoer werd gebouwd.
Nederlandse overheersing
Indonesië kent een bewogen geschiedenis. De Nederlanders verschenen rond 1500 ten tonele. De Hollandse verdeel- en heerspolitiek boekte grote successen, maar werd onderbroken door een Brits tussenbestuur. De Engelsen introduceerden gedeeltelijk zelfbestuur en verboden de slavenhandel.
Indonesia Raya
Al snel namen de Nederlanders na hun terugkeer de koloniale teugels steviger dan ooit tevoren in handen. Het verzet groeide, eerst regionaal en ongeorganiseerd. Later nam dit verzet steeds vastere vormen aan, het begin van de nationale onafhankelijkheidsbewegingen. Tussentijds werd een belangrijke stap in de richting van de dekolonisatie gedaan, doordat het Bahasa Indonesia tot officiële taal verklaard werd. Tussen de Eerste- en Tweede Wereldoorlog groeide het nationalisme: één natie, één moederland, één taal. De Indonesia Raya, het latere volkslied, werd in deze periode gecomponeerd.
Onafhankelijkheid
De Japanse bezetting van 1942 bevrijdde Indonesië van de Nederlandse overheersing, maar het werd de bevolking al snel duidelijk dat de ene kolonisator de andere opvolgde. De atoombommen die vielen op Hiroshima en Nagasaki dwongen de Japanners tot overgave. Onmiddellijk werd in Indonesië de kans aangegrepen de onafhankelijkheid uit te roepen. De rood-witte vlag werd officieel geaccepteerd als de nationale vlag en het Bahasa Indonesia als de officiële taal. Het land kreeg tot 1949 nog veel tegenstand van Nederland te verduren in de vorm van militaire acties die ten doel hadden de Nederlandse overheersing te herstellen. Maar de Indonesiërs lieten zich niet breken. Zo eindigde een periode van strijd. En zo begon de strijd om te overleven.
HD

error: Kopiëren mag niet!