Elk mens die wel eens een lening heeft afgesloten weet dat de lening niet zomaar verstrekt wordt. Als het gaat om een hypotheek bijvoorbeeld, staat het erf of bestaand gebouw als onderpand. Dit houdt in dat in geval de persoon de lening niet meer kan aflossen hetgeen dat als onderpand is opgegeven eigendom wordt van de bank. De bank kan het erf dan weer veilen om zo het geld toch terug te krijgen. In Nederland is het voor lening verstekkers verplicht om deze afbeelding onderaan de advertentie te plaatsen. Het doel van deze waarschuwing is het bewustzijn van consumenten te verhogen over de mogelijke gevolgen van lenen. De kredietwaarschuwing bestaat uit de waarschuwingszin “Let op! Geld lenen kost geld” en het waarschuwingssymbool.(Bron:www.amf.nl.)
Ik vraag me af wat de leiders van Suriname als onderpand hebben afgesproken. In elk geval, ik las het een en ander over de gevolgen van het IMF. Stukken die ik u niet wil onthouden. Hieronder volgen een aantal stukken die ik heb overgenomen van bepaalde websites. Ook de bronnen staan erbij vermeld, dus kunt u de stukken altijd in hun geheel nalezen op de originele websites. Lees met aandacht en trek zelf u conclusies.
• Het bedrag van 478 miljoen dollar is enorm voor Suriname, een land met 563.000 inwoners en een verwacht bruto binnenlands product van 4,33 miljard dollar in 2016. Het is alsof Nederland een IMF-krediet van 75 miljard euro zou krijgen. (Bron: http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/04/16/klein-suriname-krijgt-reuzenlening-van-478-miljoen)
• De vergadering van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), midden april 2000, bracht veel van de demonstranten die in de voorbije herfst de bijeenkomst van de Wereldhandels organisatie in Seattle verstoorden, naar Washington DC. De betogers beweerden dat het IMF arrogant is, dat het niet echt luistert naar de ontwikkelingslanden die het verondersteld wordt te helpen, dat het gesloten is en afgeschermd van democratische verantwoording. Ze vinden dat de economische remedies van het IMF de zaken vaak alleen maar erger maken en vertraging ombuigen naar recessie, en recessie naar depressie.
Ergens hadden ze gelijk. Ik was chef-econoom van de Wereldbank van 1996 tot november 1999, tijdens de zwaarste economische wereldcrisis van de voorbije halve eeuw. Ik zag hoe het IMF, in tandem met de Amerikaanse Treasury, reageerde. En ik was ontzet.(…..) In Thailand droeg dat korte-termijnkapitaal bij tot een onhoudbare vastgoed-boom. Maar, zoals mensen in de hele wereld (ook de Amerikanen) intussen geleerd hebben, spat elke vastgoedbel uiteindelijk uiteen, vaak met desastreuze gevolgen. Net zo snel als het kapitaal binnenstroomde, vloeide het ook weer buiten. En wanneer iedereen op hetzelfde moment probeert zijn geld terug te trekken, dan schept dat een — zwaar — economisch probleem. (Bron: www.groene.nl/artikel/achter-de-coulissen-van-het-imf)
• Het IMF verstrekt noodleningen waaraan voorwaarden verbonden zijn. Die voorwaarden worden meestal Structurele Aanpassingsprogramma’s (SAP) genoemd. Het IMF treedt op als een globale krediethaai en oefent een enorme druk uit op de economie van meer dan zestig landen. Deze landen moeten de voorschriften van het IMF volgen om leningen, internationale hulp en zelfs schuldverlichting te krijgen. Het IMF beslist dus hoeveel hulpvragende landen mogen uitgeven voor onderwijs, gezondheidszorg en milieubescherming. Het IMF is een der machtigste instellingen ter wereld, maar toch weten weinigen hoe het fonds werkt.(…..) De Structurele Aanpassingsprogramma’s verzekeren de terugbetaling van de schulden door landen te verplichten de hakbijl te zetten in uitgaven voor onderwijs en gezondheidszorg. Landen moeten hun subsidies voor basisvoedsel en openbaar vervoer verminderen, de nationale munt devalueren om de uitvoer goedkoper te maken, overheidsbedrijven privatiseren en de lonen bevriezen. Deze besparingen verhogen de armoede, ze beperken de mogelijkheden van landen om een eigen sterke economie op te bouwen en geven multinationale ondernemingen de gelegenheid arbeiders uit te buiten en het milieu te vervuilen.(….) In een democratische internationale organisatie heeft elk lid één stem. Maar in het IMF ligt de macht bij de rijke landen, omdat het stemrecht bepaald wordt door de financiële bijdrage die elke lidstaat stort in het kader van de quotaregeling van het IMF. Het is dus een systeem waarin één dollar één stem oplevert. De VS is met een quotum van 18 procent de belangrijkste aandeelhouder.(….) Bijna tachtig procent van alle ondervoede kinderen in de wereld leeft in landen waar de boeren gedwongen worden over te schakelen van voedingsgewassen voor de nationale markt op een productie voor de uitvoer naar de rijke landen. Het IMF eist ook dat landen hun steun aan nationale bedrijven afbouwen, terwijl ze wel voordelen mogen geven aan multinationale ondernemingen, bijvoorbeeld door de arbeidskosten te verlagen. Kleine bedrijven en boeren kunnen niet concurreren met de buitenlandse bedrijven.
(Bron: http://www.mo.be/fr/node/32265)
Trouwens, dacht u dat dit geld genoeg was? Nog een lening hier en een megalening daar. Miljarden en miljoenen nodig om 500.000 mensen te verzorgen? Lijkt mij dat er ergens wat mis gaat. Het doel van dit artikel is dat ik u wil aanzetten tot nadenken. Klopt het wel wat er hier gebeurt? Ik ben er ondertussen ook al moe van. En u?
Reageren? Graag! Ook suggesties of vragen zijn welkom. Reageer online op dit artikel of stuur een mail naar [email protected]
Vazra Ramgoelam (1983, Ned.) is in 2003 afgestudeerd aan de Kweekschool te Nickerie. Vervolgens heeft zij haar Bachelor of Education gehaald te Amsterdam en zit nu in haar Master Onderwijswetenschappen, die zij met online begeleiding van de Open Universiteit te Heerlen (Ned.), in Suriname zal afronden.
Met deze columns, die voorlopig twee keer per maand verschijnen, wil Ramgoelam aanzetten tot nadenken over opvoeding en onderwijs. Zij wil Suriname vooruit helpen en is bezig de weg hiervoor uit te stippelen.
