De V7 (als combinatie) heeft niet kunnen winnen van de NDP bij de laatst gehouden verkiezingen in ons land. De leider van de NDP heeft Santokhi neergezet als een sheriff. En vice versa is er flink gescholden op elkaar. Immers beide partijen probeerden de gunsten van de kiezers te winnen door elkaar op bepaalde momenten zeer gemeen te bekladden. Nu is het Santokhi (vroeger coördinator V7) echter wel gelukt om een wensenlijstje te maken voor de president en bij hem op de schoot te gaan zitten. Hoe vaak hebben goedwillende scribenten die sympathiseerden met de V7 niet gevraagd om op het podium niet te schelden maar de kiezers duidelijk te maken wat men voornemens is te doen. Bijvoorbeeld gewoon een hand-out op een a-viertje precies zoals dit nu “nederig” is uitgereikt aan de president nadat het staatshoofd al diverse keren is bezocht door de vroegere coördinator van V7. Natuurlijk moest het politieke programma op het podium toegelicht worden aan de kiezers in plaats van te schelden. Waar is nu de trots van met nameSantokhi gebleven? Vele goede adviezen die zelfs schriftelijk door bevriende personen werden gegeven aan deze leider werden in de wind geslagen. Santokhi staat bekend als een man die heel autoritair denkt en het pragmatisme dat hoort bij een charismatische leider volkomen mist. Wellicht heeft dat iets te maken met zijn politieverleden: “De sheriff”. Bouterse heeft hem dan toch terecht getypeerd. Dit getuigt voorts van onbezonnen uitspraken als: “Wij gaan niet meer onder de amandelboom zitten”. En: “Er zal nu constructief oppositie gevoerd worden”. Ik vraag mij dan af: “Waarom gebeurde dit daarvoor dan niet?”. Hebben de oude politieke partijen nog steeds niet afgeleerd om het volk te bedonderen? Telkens als de leider van de VHP de president bezoekt, vraag ik mij af of hij eveneens denkt aan de nabestaanden van de Decembermoorden. Dit geldt uiteraard idem dito voor de leider van bijvoorbeeld de NPS. De discutabele wijze waarop Santokhi is gekozen tot leider van de VHP is vele keren onderwerp van mijn schrijven geweest. Bekende politicologen hebben reeds aangegeven dat zowel de leider van de NPS als de VHP consequenties moeten verbinden aan de uitslag van de verkiezingen. Doen zij dat nu door te sympathiseren met de NDP? Voornoemde partijen zijn zelfs van plan om de president in de DNA te kiezen (wellicht als uiting van hun discutabele Verbroederingspolitiek) terwijl de achterban over dit besluit ernstig verdeeld is. De besluiten worden niet meer democratisch genomen! Dat past precies bij onder andere de leider van de VHP! Reeds heb ik aangegeven dat ik verwacht dat bij de interne bestuursverkiezingen in deze politieke partijen voornoemde leiders worden weggestemd. Bij de VHP vinden de bestuursverkiezingen volgend jaar plaats. Waarom is Santokhi nu ineens fractieleider van de VHP geworden?
Cliëntelisme
In sommige opzichten is Suriname goed te vergelijken met Griekenland. Na de verkiezingen worden vele personen voor de bewezen politieke steun afgekocht met bijvoorbeeld banen en privileges. Dat er nu achterstanden bestaan in betalingen, is niet alleen maar de schuld van de NDP. Dit corrupte en achterhaalde systeem van bestelbonnen en reçu’s bestaat al heel lang. Geen enkele regering heeft het afgeschaft. Zelfs in Griekenland bestaat een dergelijk cliëntelistisch systeem! Daarom is het misdadig om de NDP daar nu enig verwijt van te maken. Welke regering ook aan de macht is: “De veranderingen die nodig zijn voor goed democratisch regeren, worden bewust niet gevolgd”. Daarom heeft het geen enkele zin om te kiezen voor een bepaalde combinatie of partij op basis van beleid of principes want een gedegen politiek programma gericht op een strak geleide ontwikkeling ontbreekt vooralsnog. Ze doen toch niet wat ze beloven: “Ik ben derhalve zeer verheugd te vernemen dat parlementariërs niet meer onder een amandelboom gaan zitten terwijl ze geconvoceerd zijn voor vergaderingen en dik betaald worden door de belastingbetalers”. Dat de kiezers nu massaal hebben gestemd voor de NDP is wel te begrijpen. Volgens mij zal zulks nu zo blijven zolang er geen drastische ombuigingen plaatsvinden in Suriname. Dit geldt zowel voor de mentaliteit van de bevolking als de interne democratische structuren in politieke partijen. Het favoritisme alsmede het niet op zakelijke wijze functioneren van politieke partijen en combinaties is inherent aan de malaise in het land: “Waarom is de BEP nu toegetreden tot de coalitie. En waarom hebben twee DNA-leden de PL verlaten?”. Wie was de vroegere coördinator van deze combinatie alweer? Deze man is nu wederom gekozen tot fractieleider van de VHP terwijl mevrouw Mathoera was voorgedragen als kandidaat-voorzitter namens de afgebrokkelde V7 en Abop voor de DNA terwijl ze geen enkele kans had. “Wie houdt dus wie voor de gek”, vraag ik mij dan af. Santokhi die coûte que coûte president wilde worden, heeft nu geen zin om voorgedragen te worden – omdat hij net als Mathoera geen enkele kans heeft – en daarom moet de president maar in de DNA worden gekozen. Uit arrogantie doet hij daar niet aan mee! Dit gebeuren vindt plaats op 14 juli 2015. Ik ben benieuwd of de daad bij het woord wordt gevoegd door de oppositie i.c. de VHP en de president in de DNA wordt gekozen. Dan weet u als kiezer precies met welke onbetrouwbare leiders u te doen heeft en is de keuze bij de verkiezingen in 2020 snel gemaakt. Zo blijft de NDP altijd aan de macht als allerlei drogredenen worden verzonnen door leiders om de juiste politieke keuzes te maken.
Een zwaktebod
Uiteraard is het een zwaktebod van V7 om nu het de verkiezingen niet heeft gewonnen, haar principes uit teleurstelling overboord te gooien. Dan doen zwakke leiders, partijen en of personen. Met name de BEP! Voor de verkiezingen heb ik al gewezen op het beleid dat door bepaalde leiders wordt gevoerd. Zij zijn totaal ongeschikt voor de functie! Hoogmoedige en arrogante personen die dachten het beter te weten, hebben aan deze adviezen geen gevolg gegeven. Als u in acht neemt dat de Terugroepwet (WTV) niet functioneert, zal dit in zekere mate tevens te wijten zijn aan het niveau van de DNA. Hoeveel academisch afgestuurde juristen bevolken onze hoogste college van Staat? Ik blijf de ontwikkelingen daarom op de voet volgen. En natuurlijk is het goed om je vijanden maar te vriend te houden: “Ifyoucan’t beat them, jointhem”. Maar is het daarbij correct om je eigen principes, standaarden en of trots overboord te gooien?”.
Robby Roeplall (uit Nederland)
