In vele landen en zeker binnen de VN is de afgelopen dagen veel aandacht besteed aan de herdenking van de Holocaust in verband met de Internationale Dag van Herdenking van de Slachtoffers van de Holocaust. Overlevenden worden in de schijnwerpers geplaatst en vertellen hun overlevingsverhaal en ook pogingen om het Joodse volk te vernietigen van deze aardbol door met name nazi Duitsland. In totaal 6 miljoen joden zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog vermoord door de Duitse militairen die streefden naar zuivering van Duitsland en vestiging van de orde van de zuivere Ariërs in Duitsland. De leider van nazi Duitsland, Adolf Hitler, had de bevolking zover kunnen krijgen dat een deel erin geloofde dat de malaise in het land dat ervaren werd, veroorzaakt werd door een bevolkingsgroep die daarom uitgeroeid moet worden. Historici zien overeenkomsten en tekenen van terugkeer naar het tijdperk van de dominantie van de rechtspopulistische politiek. Deze historici zeggen dat deze ontwikkeling steeds opgeroepen wordt door het volk zelf, om daarna te ontdekken dat men de zaak verkeerd heeft aangepakt en dat de politiek alles een stap te ver heeft doorgevoerd. In veel landen in Europa komen rechtse politici op, ook in de USA is dat het geval. Deze leiders proberen te doen wat ze hebben beloofd. De oorzaak van de maatschappelijke problemen wordt voor een deel gelegd bij bevolkingsgroepen, nu buitenlandse migranten, vluchtelingen en moslims. In veel landen is het geweld tegen bevolkingsgroepen ogenschijnlijk aan het toenemen. Er zijn zogenaamde moslimlanden waar christenen en andersdenkenden steeds vaker aangevallen en vermoord worden. Tot genocide is het echter in deze landen nog niet gekomen, maar een patroon van systematisch geweld op basis van religie is wel te merken. Er zijn geen structuren die landen overstijgen, zoals het Vaticaan en de Paus, die deze moslimlanden en hun regeringen tot de orde kan roepen en kan wijzen op de ware leer van hun religie. De regeringen van deze landen falen om een harmonisch klimaat in hun landen te scheppen, omdat radicalisme aan de basis ligt van hun heerschappij. In veel Aziatische landen is het concept van mensenrechten en gelijkwaardigheid van alle mensen een vreemd verschijnsel en vreemd aan de heersende cultuur. Over gelijke behandeling en discriminatie heeft men in veel Aziatische landen nog niet gehoord. Daar worden minderheden geweerd, verjaagd en onderdrukt, de samenlevingen willen homogene en geen gemengde samenlevingen zijn. Er zijn volken die in deze landen (van de mongolide bevolkingsgroepen) die generaties achter elkaar illegaal zijn en niet erin slagen om een nationaliteit voor zichzelf te verwerven. Het grootste voorbeeld daarvan is nu het lijden en kennelijk ook de ondergang van het zwakke en ongeorganiseerd volk, dat aangeduid wordt als de Rohingiya. Dit volk is aan het uitsterven omdat het geen land heeft om te wonen en niet in staat is een nationaliteit te verwerven. In de boeddhistische Myanmar zijn de Rohingiya’s decennialang illegaal en staatloos. Vrouwen, kinderen en mannen zijn uitgemoord, hun dorpen zijn platgebrand. De VN heeft al gesproken van genocide dus etnische zuivering. Critici tonen aan dat deze etnische zuivering vanwege haar organisatiegraad niet spontaan maar georganiseerd is door de militairen van het land en de nieuwe politieke leider, de boeddhistische nationalist Aung Sang Su Kyi. Deze vrouw werd jarenlang zelf vervolgd door de militairen, maar nu is ze in de drivers seat en maakt zij zich schuldig aan etnische zuivering. Inmiddels zijn twee landen bezig om samen te werken aan het uitsterven van de Rohingiya, de boeddhistische Myanmar en het corrupte door moslims bewoonde land Bangladesh. Burgers van Bangladesh jagen nu op meisjes tussen 12 en 14 jaar en gijzelen deze kinderen in de slavernij, de prostitutie en de mensenhandel. De regeringen van Myanmar en Bangladesh zijn overeengekomen dat de Rohingiya’s, die formeel ook moslims zijn, terug gaan naar het land waar ze vermoord, mishandeld en verkracht zijn en waar hun dorpen zijn afgebrand. Alhoewel de media, de VN en de slachtoffers zelf overtuigend getuigen over de etnische zuiveringen, zoals massamoorden die hebben plaatsgevonden, wordt dit glashard ontkend door de militairen van Myanmar en de politieke leider Su Kyi. Terwijl wij de Holocaust herdenken van de joden, merken we dat de wereld zich toch niet in die mate heeft kunnen organiseren dat etnische zuiveringen uitgesloten zijn. Het komt voor en het gaat ongestoord verder. Grote politieke leiders komen bij elkaar, zoals in Davos – Zwitserland, en vergeten om over deze zaak te praten. Er zijn slechts enkele media die nog hameren op het lot van de Rohingiya. De vraag rijst of de wereld nog iets van dit volk zal afweten nadat ze zijn uitgeroeid. Een ding is wel duidelijk. Moslimorganisaties vanuit verschillende denominaties hebben zich vaker uitgelaten over het geweld dat in naam van hun religie wordt gepleegd, maar in het geval van Myanmar is het niet gebleken dat een boeddhistische organisatie zich heeft uitgesproken over de moorden en mishandelingen die in een boeddhistisch land gepleegd worden, notabene door monniken.
