Gisterochtend is na een marathonsessie voortgestuwd om de zogenaamde sociale wetten aan te nemen in DNA. De wetten met betrekking tot het minimumloon, de basiszorgverzekering en de pensioenen zijn na lang vergaderen eindelijk aangenomen. Met deze wetten is een historische stap gezet in de richting van het creëren van meer welvaart voor onze samenleving. Nu is significant de basis gelegd – en voor het eerst in de geschiedenis van Suriname – voor een sociaal zekerheidsstelsel in Suriname. Het gevoel van armoede in Suriname heeft in grote mate te maken met het afwezig zijn van een zorgsysteem in Suriname. De migratie van Suriname naar o.a. Nederland heeft ook hiermee te maken. Het is de NF-regeringen niet gelukt om maar enige verandering of aanpassing te brengen op weg naar een sociaal zekerheidsstelsel, laat staan om te dromen over zo een stelsel. In de NF-regeringen die na 1987 aan het bewind zijn gekomen, is er nooit echt het plan opgevat om tegemoet te komen aan de noden van ouderen, zieken en weduwen en wezen. Vanuit de internationale organisaties is Suriname vaak gewezen op het instellen van een sociaal zekerheidsstelsel, zoals elk beschaafd land er een dient te hebben. Het instellen van de bescherming van loontrekkers hun loon, zorg van zieken en arbeidsongeschikten en pensioenen, heeft onder de NF-regeringen nooit op de agenda gestaan. Als het wel zo nu en dan opkwam, bedacht men honderd en een redenen om niet eens een plan in die richting te maken. Er zijn theorieën die door de oude leiders van de ‘oude politiek’ zouden worden gebruikt op dit stuk. Zo wordt door oudere politici verteld dat er een beleid heeft bestaan om sociale progressie met mate toe te staan. ‘Als je de kiezers alles geeft, heb je ze niets meer te beloven’, zou een theorie zijn geweest. Een groot deel van de behoefte aan sociale zorg, waarbij burgers zelf bepalen voor hun voorzieningen, is met de sociale wetten gecoverd. Wat nog uit het pakket van het sociale zekerheidsstelsel ontbreekt, zijn werkloosheidsuitkeringen en betaald zwangerschapsverlof (of ouderschapsverlof) voor alle werkende vrouwen (ouders). De regering is niet efficiënt geweest in het geven van informatie aan de bevolking, wat allemaal geregeld wordt in de drie sociale wetten. De burgerij is vrij onbekend met de inhoud van deze wetten. Wanneer de regering zo een belangrijk werk heeft verzet, dan is het raadzaam om ook de nodige bekendheid eraan te geven. Wat wel gezegd mag worden, is dat deze regering op haar palmares mag schrijven – en terecht – dat zij de basis heeft gelegd middels wetgeving voor een goed sociaal zekerheidsstelsel in Suriname. Een regering die zegt om de mens centraal te zeggen, kan niet serieus genomen worden als het geen plannen heeft op het stuk van het sociaal zekerheidsstelsel. De regeringen Venetiaan 2 en Venetiaan 3 hebben deze plannen niet gehad, dus daarom kan niet gesteld worden dat de Surinaamse mens in hun beleid en periode centraal stond. Nu is ook geen standpunt ingenomen door het NF over een sociaal zekerheidsstelsel. Het NF zal herinnerd worden in dit kader als een politieke groep in DNA die onverschillig stond tegenover het instellen van het belangrijke stelsel, sterker nog het zal te boek staan als de politieke groep die er alles aan heeft gedaan heeft wat in haar politiek vermogen lag om het tot stand brengen van een sociaal zekerheidsstelsel te dwarsbomen. Er is geen begrip voor de tactiek van het NF om quorumproblemen aan te grijpen om politiek te bedrijven, waar het gaat om sociale wetten die nu wel op de parlementaire agenda staan. Er werd decennialang uitgekeken naar dit stelsel en nu men het gedurfd heeft het op de agenda te zetten, kan er totaal geen begrip worden gebracht voor DNA-leden uit zowel oppositie als coalitie die vergaderingen niet willen bijwonen. Deze DNA-leden hebben geen recht om te verkondigen dat ze gaan voor het belang van land en volk. Het NPS-assembleelid Kensenhuis heeft zeer wijselijk besloten om ervoor te zorgen dat er eergisteren wel quorum was. Dit rechtsgeleerde assembleelid kon ook niet anders, omdat hij een arbeidsachtergrond heeft en hij weet hoe belangrijk de sociale wetten zijn voor Suriname en het welzijn van ons volk. Dit assembleelid mag trots zijn op zijn bijdrage die hij heeft geleverd bij het tot stand komen van de sociale wetten. Frappant is dat de ouderen en de werknemers en zelfstandigen waar deze wetten om gaat, niet helemaal doordrongen zijn van de verandering in hun rechtspositie die daags terug door deze regering is gerealiseerd. De president als hoge executieve macht in Suriname heeft het politieke draagvlak gegeven en de politieke prioriteit bepaald door deze drie sociale wetten te doen opbrengen op de parlementaire agenda. Zijn coalitiegenoten hebben de taak gehad om het regeringsvoorstel in DNA te begeleiden niet alleen, maar ook om in de communicatie met het volk steeds op het volksniveau te blijven benadrukken hoe de drie wetten het dagelijks leven van de burgerij – ongeacht politieke kleur – zal gaan veranderen. De president heeft in deze wel zijn werk gedaan, maar zijn coalitiegenoten hebben nog aardig wat werk te doen. Er is hard gewerkt in DNA en niet voor de vorm. De burgerij dient dat te weten. De drie sociale wetten zijn heel apart van karakter en het is na 40-50 jaar dat zulke wetten, die rechtsreeks dealen met het volk, in DNA aan de orde zijn. Na decennialang heeft een regering het getoond niet bang te zijn voor het aanraken van de burgerij. In een praatprogramma van de overheidsvoorlichter – waarmee wij het niet altijd eens zijn – zijn door een assertieve burger de woorden ‘volksbedriegers’ en ‘volkscriminelen’ gebruikt om DNA-leden aan te duiden die geen voorstander waren van de drie sociale wetten. De kiezer in Suriname moet beseffen dat drie wetten die met hun welzijn te maken hebben, in DNA zijn aangenomen. De wetten moeten nog werken en duurzaam bestaansrecht tonen, maar het begint met politieke durf en een wettelijk basis en dat is er nu. De regeringsleiders en de ministers die zware tijden hebben meegemaakt, hebben voor een mijlpaal gezorgd in de ontplooiing van het Surinaamse volk, maar er is nog huiswerk te maken op het stuk van o.a. de productiviteit en het concurrentievermogen.
