In de Amerikaanse verkiezingen die aanstaande zijn, is het een lust om te zien hoe binnen de Democratische Partij alles in de belangrijke speeches uitkristalliseert in issues. Er zijn geen mensen die dansen om te tonen dat ze puur daarom beter zijn dan een andere. Er zijn geen populaire liederen, maar er wordt aandachtig geluisterd wanneer de politieke leiders ‘inhoud’ en geen holle frasen naar voren brengen. Wat een wereld van verschil qua intellectualiteit en beschaafdheid tussen de verkiezingen in de USA en het primitieve gedoe in Suriname. Maandagavond werd de Democratic National Convention door de Democratische Partij voortgezet en dan merk je dat het niet gek is dat velen in Suriname onze politici, de politieke leiders, hun boodschap en hun politiekvoering onbeschaafd en primitief vinden. Wat men in de USA op de podia doet aan inhoud (lees: issues aankaarten die te maken hebben met de man van de straat) kan ook in Suriname, maar de politieke beschaving ontbreekt. Hier gaan politieke leiders praten met hun benen, door te dansen en de kiezer komt klaar daardoor. Maandagavond kwamen minderheden, kinderen van ongeregistreerde ouders (vreemdelingen) en vooral Michelle Obama en Bernie Sanders aan het woord, allen uiteindelijk ter ondersteuning van de Democratische kandidaat Hillary Clinton. Bernie Sanders zou door zijn partij op weg naar de ticket om het op te nemen tegen de ‘loose canon’ D. Trump zijn geboycot, maar hij sloot maandagavond toch de gelederen. Zijn inhoudelijke ondersteuning aan Clinton deed het aanvankelijk luide protest van zijn aanhangers wegsluimeren.
Michelle Obama benadrukte op zeer intelligente wijze hoe de vele burgers die ouders en verzorgers zijn, tegen de leider van het land voor 4 – 8 jaar lang moeten aankijken. De boodschap was duidelijk en het niveau van Michelle Obama was werkelijk dat van een First Lady met inhoud. Dat komt niet zomaar overigens, zij heeft een dubbele academische graad in rechten en sociologie. Michelle Obama is in staat alle politici hier dubbel en dwars en gedurende tientallen rondes te vloeren, niet met blufpoker, maar met inhoud. Alhoewel velen vonden dat Obama haar toespraak het toppunt was, zijn wij van mening dat de toespraak van Bernie Sanders meer een eyeopener was met veel ontblotende statistieken en concrete verifieerbare beloften die al genoteerd staan. Ten eerste viel op dat Sanders direct aangaf dat 8 miljoen donateurs gemiddeld USD 27 hadden gegeven voor de campagnes (totaal 216 mln. USD) van de Democratische Partij.
Opmerkelijk was dat Sanders namens Clinton heeft beloofd dat de kinderen van alle ouders die een gezamenlijk jaarinkomen USD 125,000 of minder hebben (83 % van de USA-bevolking) toegang zullen krijgen tot openbare hogescholen en universiteiten en wel zonder betaling van collegegeld. Daardoor zullen schuldenlasten van studenten afnemen. Zijn onze politici in staat om ook zulke traceerbare beloften te maken en na te komen? Hier wil men juist drempels verhogen, in een al slecht geschoold land. Sanders had het ook over de dure medicijnen, algemene gezondheidszorg en sprak zich uit tegen de olie-industrie die plaats moet maken voor duurzame energie. Het aantal niet verzekerde Amerikanen, met name de 55-plussers, willen Clinton en Sanders omlaag brengen. De zorg moet bevatten behalve primaire gezondheidszorg, ook tandheelkundige behandeling, psychische begeleiding en verlaging van medicijnprijzen. Sanders liet zich uit over klimaatsverandering en hij haalde aan dat het minimumloon niet meer toereikend is. De middenklasse zou afnemen sinds 40 jaar en 47 miljoen inwoners van de USA (15% van de bevolking) zou in armoede leven. De Democraten gaan ervan uit dat wanneer een Amerikaan 40 uren per week werkt, hij/zij niet arm mag zijn. Zij hekelden ook de grote inkomenstegenstellingen (het diepst sinds 1928) in Amerika, waar een top van de rijken evenveel bezit als 90% van de bevolking en nog eens 85% van de nieuwe inkomens opeist. Sanders beloofde namens Cinton ook miljoenen banen die gecreëerd zullen worden om de verzwakte infrastructuur (wegen, bruggen, watersystemen en afvalwaterplants) op te bouwen. Opmerkelijk was in de eerdere toespraken de specifieke verwijzing naar een ander vreemdelingen- en minderhedenbeleid, gelijke beloning voor gelijkwaardig werk en de kracht van de pluraliteit van de Amerikaanse maatschappij. In de analyses blijkt dat ook in de USA gekeken wordt naar de verschillende etnische groepen die specifiek stemmen, zoals de geschoolde jonge blanken, de zwarten, de latino’s (in relatie tot de behandeling van illegale vreemdelingen) en de Aziaten.
Opmerkelijk is dat binnen de Democratische Partij door de verantwoordelijke personen Hillary Clinton logistiek is voorgetrokken ten nadele van Bernie Sanders. Dit bleek uit uitgelekte mails gepubliceerd door Wikileaks. Dit is niet straffeloos gegaan en heeft bijvoorbeeld tot het ontslag geleid van Debbie Wasserman Schultz, voorzitter van het Democratisch Nationaal Comité, het formele bestuursorgaan van de Democratische Partij. De verkiezingsprocedures in de USA leren ons dat veel politici in Suriname geen benul hebben wat democratie inhoudt en hoe het zich uitkristalliseert. Het zijn deze mensen die de staat maken en breken. Het is niet verwonderlijk dat de staat Suriname is, wat het nu is. En we gaan voort.
