Suriname lijkt het spoor bijster te zijn. We komen net uit de fase waar in het ministersteam de minister van Financiën uit de school klapt en schuldigen aanwijst of we krijgen nu de uitspraak van de president, waarmee hij de rechterlijke macht in een moeilijke positie zet. Door de president is gisteren een persconferentie belegd, een dag nadat bekend werd dat hij de scheuren binnen het regeerteam had weten te lijmen. Waarom heeft de president het nodig gevonden om een persconferentie te beleggen? Opmerkelijk is dat gisteren ook de zaak van de terugroeping door de PL zou dienen. Wanneer PL haar zin krijgt en de terugroepwet in werking treedt, kan het opeens betekenen dat de coalitie opeens met twee man minder zal zitten. Dat kan invloed hebben het verloop van begrotingsbehandelingen en het functioneren van het parlement. De overgebleven partners zullen in DNA in waarde stijgen en kan de corruptie, door de chanteerbaarheid van de grootste partij, weer in de lift zijn. Waarom kiest de president om een persconferentie te beleggen en over de rechterlijke macht te praten, terwijl deze rechterlijke macht op het punt is een uitspraak te doen, die het voortbestaan van de regeercoalitie in gevaar zou kunnen brengen? De president heeft op de persconferentie zware uitspraken gedaan, die allemaal niet geloofwaardig overkomen. We zouden er wel in geloven als we in de jaren ’60, ’70 en ’80 leefden, maar niet zo gemakkelijk nu. Suriname is op het wereldtoneel een minuscuul land. Onze president is president van een minuscuul land. Suriname is in de wereldpolitiek nietsbetekenend, evenzo de president van Suriname, wie hij op het betreffende moment ook moge zijn. Dat is zo geweest en dat zal zo blijven, totdat in Suriname iets wordt ontdekt van wereldformaat waarvan elk land in het bezit wil komen. Zover is het nog niet. Suriname is een land met om en bij half miljoen inwoners en het lukt Surinaamse regeringen niet om voor het dorp dat Suriname is, welvaart en welzijn te creëren. Dat, ondanks het feit dat er zoveel economische potentie is. Surinaamse regeerders presteren het om bij herhaling en zelfs na voorspelling en uitdrukkelijke uitdagingen dezelfde fouten te maken, keer op keer. De Surinaamse regering heeft voor internationale fora vanuit het bestuur niets te melden en te leren aan de wereld, het volk is wel een voorbeeldig volk van wereldformaat, omdat het harmonieus met elkaar leeft en steeds dichter naar elkaar leeft. Daarom is het niet gepast van onze regeringen en onze staatshoofden om zich groter voor te doen, dan we in werkelijkheid zijn. In Suriname zijn wij misschien imposant, maar eventjes over de grens betekenen zij niet veel, omdat we bestuurlijk vlak niet veel hebben gepresteerd en niet uitblinken. Onze bestuurders kunnen niet op een buitenlandse universiteit worden uitgenodigd voor een gastcollege, ze hebben geen wapenfeiten en weten niet wat bestuurlijke innovatie betekent. We zeggen dit omdat onze president beweert dat er krachten zijn, aangestuurd door het buitenland om te proberen hier onregelmatigheden te doen plaatsvinden. Dus om het land te destabiliseren. Welke buitenlandse mogendheid wil ons op deze manier kwaad doen? Of gaat het om een machtige multinational of een georganiseerde misdaadorganisatie? De complottheorie zou heel goed passen in de jaren ’80, maar het is belachelijk om met deze vijanden op de proppen te komen. Wie zijn de buitenlandse vijanden van Suriname? Hebben we überhaupt buitenlandse vijanden nodig wanneer het land op deze wijze wordt bestuurd, zoals het in de afgelopen decennia is gebeurd? Is er vanuit het buitenland een coup in de maak om deze regering ten val te brengen? Wat is de inzet van deze krachten in het buitenland? Of is het voor de fun? Wat moet de burgerij doen met de informatie die in de samenleving is vrijgegeven? Moeten wij bang zijn of ons opmaken om ten strijde te trekken tegen de staatsvijand? De president heeft zijn opmerkingen gemaakt, maar hij heeft deze niet gestaafd om het aannemelijk te maken. De president laat blijken dat ook onze rechterlijke macht gevoelig zou zijn voor deze buitenlandse krachten, die het land zouden destabiliseren. De president vraagt zich af waarom de 8 decemberzaak opnieuw start ondanks de Amnestiewet. Maar was het niet de president die zei dat hij niets te maken heeft met de Amnestiewet? De indruk was dat hij heel onverschillig was tegenover de Amnestiewet in 2012 toen het werd aangenomen. Alhoewel niet uitdrukkelijk gezegd, lijkt het erop dat de president ook doelde op de terugroepwet, dus de zaak PL toen hij opmerkte dat ‘de rechterlijke macht de president, de voorzitter van De Nationale Assemblee, de individuele leden van DNA wil dwingen om zaken anders te brengen dan wat zij met het volk hebben afgesproken’. Is dat niet een gepoogde beïnvloeding van de rechterlijke macht door het staatshoofd? Inmiddels heeft de president de pg in de positie gebracht dat hij zich voor het uitvoeren van zijn wettelijke opgedragen taak moet gaan verdedigen, dat ze hun werk niet door buitenlanders laten doen. Maar als de stukken van het 8 decemberstrafproces wel door buitenlanders worden geschreven, wat hebben verdachten daartegen in te brengen? Maakt dat een strafbaar feit minder strafbaar? Gezegd moet worden dat de uitspraken van de president over de rechterlijke macht ongeloofwaardig, maar ook heel vreemd aandoen. Al deze zaken brengen de burgerij in de war en maakt de samenleving stuurloos. We zijn het spoor bijster. De onterechte vingerwijzingen naar elkaar is door de president voortgezet.
