Het 8 december moordentoneel van Dew Baboeram

Proloog
Op 20 juli 2015 parachuteerde Dew Baboeram, alias Sandew Hira, via zijn column op Starnieuws, zijn 8 december moordentoneel binnen. Als proloog zwaaide hij met een uitnodiging aan de hoofdverdachte tevens president van de Republiek Suriname. Hij nodigde de hoofdverdachte spontaan uit om in een laatste akte van zijn moordentoneel, samen te acteren. “Waarheidsvinding en Verzoening” was de veelbelovende titel van deze laatste akte in het 8 december moordentoneel, van Dew Baboeram.
Op 27 juli 2015, 7 dagen later, accepteerde de hoofdverdachte – zogenaamd al even spontaan en blij verrast – de uitnodiging. In zijn hoedanigheid van president, verklaarde de hoofdverdachte publiekelijk dat door “waarheidsvinding” deze “zwarte bladzijde in onze geschiedenis” kon worden omgeslagen. “Suriname heeft recht op de waarheid, recht op afsluiting en verwerking”, aldus de president in zijn hoedanigheid van hoofdverdachte.
De laatste column en het epiloog
Iets meer dan een jaar later, op 19 augustus 2016, schreef Baboeram zijn wekelijkse column met ditmaal als onderwerp: “liedjes die je ziel raken en je verbinden met de cultuur waar je vandaan komt”. Een column met een vertederend verhaal, maar dat onmiskenbaar bedoeld was als rookgordijn voor de anticlimax die volgde in een terloops en kort epiloog, met de volgende verbluffende passage: “Dit is mijn laatste column voor Starnieuws. Ik ben begonnen aan een nieuwe reis in mijn leven naar de wereld van internationale wetenschap en activisme. Die nieuwe reis valt samen met mijn afsluiting van een traject van dialoog en verzoening dat ik een jaar geleden ben begonnen en waar de columns een belangrijke rol hebben gespeeld”, aldus Baboeram in zijn naschrift.
Enigszins perplex ben ik nagegaan of er niet iets fout zat. Mogelijk hoorde dit epiloog bij een andere column. Een column waarin de wetenschapper Baboeram een gedekoloniseerde analyse gaf van het resultaat van zijn traject van dialoog en verzoening. Helaas, er was geen speciale evaluatiecolumn. Dit epiloog van 8 korte zinnen, dat was het. Daaaag …… Suriname, zei Baboeram.
Minachting Surinaams publiek
Baboeram denkt kennelijk met zulk een terloops naschrift ongezien achter de coulissen te kunnen wegsluipen van zijn moordentoneel, waarop hij een jaar lang samen met de hoofdverdachte een hoofdrol heeft opgeëist. Wat een minachting voor het Surinaams publiek als Baboeram denkt dat hij na zoveel barbarie en onrust stoken in zijn columns en persconferenties, op deze wijze van het door hem opgezet toneel kan verdwijnen. Het komt mij daarom historisch dienstig voor de acteerprestaties van Dew Baboeram op zijn 8 december moordentoneel aan een slotbeschouwing te onderwerpen.
Scenario reeds geschreven
Het eerste wat opvalt, is dat Baboeram ons voorhield dat vanaf de dag van de moord op zijn broer, zijn leven een soort hel was, omdat hij maar niet kon afkomen van haatgevoelens tegen de hoofdverdachte. Zijn innerlijke drang naar rust, vrede en verzoening werd in de loop der jaren zo groot dat het vinden van de 8 december waarheid een nieuw levensdoel voor hem werd. In het volle besef dat zulks niet zonder risico’s en gevaar was en dat hij zelfs “kon verdrinken”, deed hij als dappere eenling, in zijn hoedanigheid van zelf 8 december nabestaande, spontaan zijn uitnodiging aan de hoofdverdachte.
Achteraf bleek echter dat Baboeram en het hoofd Nationale Veiligheid op het kabinet van de president deze laatste akte van hun 8 december moordentoneel reeds veel eerder degelijk hadden voorbereid. Baboeram zou niet alleen de tekst schrijven, maar ook regisseren en hoogstpersoonlijk acteren. Het kabinet van de President zou de logistieke veranderingen in het decor, het geluid, de belichting, de financiën en de promotie in de media verzorgen. De spontaniteit van Baboeram en de hoofdverdachte was dus geveinsd, want het scenario was reeds veel eerder bekokstoofd.
Miljoenen belastinggeld
Dankzij de gedegen voorbereiding kon Baboeram direct ijverig aan de slag. Hij werd daarbij bewaakt en vervoerd door leden van de Centrale Inlichtingen en Veiligheidsdienst, omdat hij door een exponent van de 8 december nabestaanden “bedreigd” was geworden. Via zijn column en periodieke persconferenties die live op de staatsradio- en televisiezenders werden uitgezonden, deed hij week in week uit verslag van zijn noeste arbeid. Het Nationaal Leger organiseerde speciaal voor Baboeram forensische expedities naar plekken waar militairen en Jungle Commando-leden in 1986 en 1987 zijn vermoord. Baboeram maakte dure promotiereizen naar Pretoria en Washington en ging in Den Haag op zoek naar vermeende geheime 8 december filmarchieven. Met tientallen ambtenaren die Baboeram van het kabinet van de President ter beschikking kreeg zou hij data uit alle relevante archieven bijeenbrengen in een digitale historische database die tekstueel en auditief bevraagbaar zou zijn. De onderste 8 december steen zou boven komen, zo verzekerde Baboeram het Surinaams publiek. Al deze activiteiten hebben miljoenen SRD belastinggeld gekost, welke door het kabinet van de President aan Baboeram ter beschikking zijn gesteld.
Geschiedverduistering
Bij zijn verslaggeving over zijn onderzoek naar zijn 8 december waarheid is Baboeram zichtbaar selectief te werk gegaan. Baboeram heeft geen verslag gedaan van de eigenlijke voorgeschiedenis, namelijk van het massaal volksverzet tegen de militaire dictatuur in de maanden oktober en november 1982. Vakbonden, werkgevers organisaties, vrouwen organisaties, religieuze organisaties, de orde van advocaten en studenten kwamen massaal in verzet en eisten democratische verkiezingen. De politiek geheel geïsoleerde en maatschappelijk in het nauw gedreven leider van de revolutie, kondigde aan dat hij het verzet “contant zou terugbetalen”, hetgeen op 8 december ook geschiedde. Deze essentiële voorgeschiedenis liet Baboeram geheel onbesproken.
Baboeram heeft ook geen verslag gedaan van het boek: “De Decembermoorden in Suriname, Verslag van een ooggetuige”, welk boek in 1983 door de hoofdverdachte per decreet werd verboden. En natuurlijk is Baboeram ook vergeten verslag te doen van het rapport van de Inter-Amerikaanse Commissie voor de Mensenrechten van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) en van het rapport van de speciale rapporteur van de Verenigde Naties, Amos Wako, respectievelijk uitgebracht in 1983 en 1984. Beide officiële rapporten concluderen op basis van onafhankelijk onderzoek in Suriname, dat op 8 december 1982 “standrechtelijke of willekeurige executies hadden plaatsgevonden”.
Maar Baboeram heeft ondanks zijn toezegging dat hij ook de officiële gerechtelijke stukken in zijn onderzoek betrekt, geen verslag gedaan van het resultaat van het forensisch onderzoek uit 2002 op de 15 opgegraven stoffelijke overschotten. Uit de vele botbreuken blijkt onmiskenbaar dat de 15 slachtoffers eerst gruwelijk zijn gemarteld in het Fort Zeelandia. Baboeram is zover gegaan dat hij concludeerde dat de botbreuken het gevolg moeten zijn geweest van het gebruik van “grote kogels” en niet het resultaat hoeven te zijn “van marteling”.
Ook heeft Baboeram geen verslag gedaan van de filmbeelden die openbaar als bewijsmateriaal in de rechtszaal te Boxel zijn vertoond. Die beelden komen uit het archief van de Surinaamse inlichtingendienst en moeten bij Baboeram dus bekend zijn. Op die beelden is te zien dat in aanwezigheid van de hoofdverdachte één der 15 vermoorde mannen, die zichtbaar danig was toegetakeld, gedwongen wordt een zogenaamde “bekentenis” voor te lezen. Dat slachtoffer was kort daarvoor geconfronteerd met de verminkte lijken van ten minste 2 van de slachtoffers. Na het voorlezen van die aldus opgelegde en afgedwongen bekentenis werd ook dat slachtoffer alsnog gemarteld en toch vermoord, geheel in strijd met de belofte dat zijn leven en dat van de overige arrestanten gespaard zou worden als hij de bekentenis zou voorlezen. Baboeram zoekt dus geheime archieven in Den Haag, maar onthoudt het Surinaamse publiek essentiële informatie en filmmateriaal, welke bij hem bekend moeten zijn, hetgeen alles heeft van geschiedverduistering.
Metamorfosen
Maar het selectief onderzoek en de publieke verslagen daarvan waren zoals gepland slechts bedoeld als vooraankondigingen en promotie voor de eigenlijke opvoering van de laatste akte. Voor ik daarop inga is het echter goed eerst de door Baboeram gehanteerde methode nader te bekijken.
Het script van Baboeram is gebouwd op de basisprincipes van de toegepaste massapsychologie zoals die wetenschappelijk is beoefend door de toenmalige minister van Propaganda in nazi-Duitsland, de politicus en publicist Paul Joseph Goebbels. Principe nummer één was daarbij: Maak van de dictator (Hitler) een vaderlandslievende held en maak van zijn slachtoffers (de Joden) staatsgevaarlijke misdadigers.
De 8 december nabestaanden als verdachten
Precies zo een gedaanteverwisseling trachtte Baboeram ook te bewerkstelligen door het omkeren van de rollen van de moordverdachten versus de 8 december nabestaanden. De oorspronkelijke moordverdachten werden ineens de benadeelden, wiens goede naam en eer door de 8 december nabestaanden waren besmeurd. Immers, de 8 december nabestaanden hadden, “zonder enige bewijs”, hun vervolging voor moord geëist en het Hof van Justitie had dat zelfs bevolen.
Haatzaaicampagne
In een poging om deze gedaanteverwisselingen voor het publiek aanvaardbaar te maken paste Baboeram het tweede principe van het Goebelisme toe, namelijk: de waarheid is wat je het volk kunt laten geloven. Baboeram startte daarom een meedogenloze haatzaaicampagne tegen de 8 december nabestaanden. Daarmee werd het eerste bedrijf van zijn laatste akte ingeluid.
Baboeram bedacht een zogenaamd wetenschappelijke verzameling van “slachtoffers en nabestaanden van politiek geweld”, om deze vervolgens meteen weer op te delen in twee groepen, te weten de 8 december nabestaanden, bestaande uit 15 weduwen van de 8 december slachtoffers aan de ene kant en de – volgens Baboeram – meer dan 450 weduwen van omgekomen militairen en leden van het Jungle Commando aan de andere kant.
Baboeram beschuldigde de 8 december nabestaanden dat zij alle aandacht “voor zichzelf opeisten” en deden alsof zij “de enige slachtoffers” waren van wat hij “politiek geweld” noemde. Hij probeerde de 8 december nabestaanden te demoniseren met de beschuldiging dat zij in hun blinde haat, met het buitenland zouden samenspannen om de President en hoofdverdachte gewapenderhand te arresteren. Daarbij zouden de 8 december nabestaanden volgens Baboeram voor lief nemen dat er een burgeroorlog zou uitbreken met duizenden onschuldige doden. Hij noemde de 8 december nabestaanden “hypocriet” en liet zich daarbij van zijn beste kant zien door zelfs de weduwe van zijn eigen vermoorde broer en haar sinds 8 december 1982 vaderloze zoon lafhartig aan te vallen.
Hij beschuldigde de 8 december nabestaanden een “dubbele moraal” te hebben, want zij hadden in 1992 ingestemd met amnestie aan Jungle Commando moordenaars, maar waren tegen de Amnestiewet 2012 die amnestie gaf aan de 8 december moordenaars. Dat was volgens Baboeram een zeer kwalijke discriminatie.
Toen deze onzinnige verzinsels en geschiedvervalsingen niet aansloegen probeerde Baboeram de 8 december nabestaanden te splitsen in haviken en gematigden. De vermeende, met name genoemde haviken, werden door Baboeram in zijn columns belasterd als te zijn uit op eigen belang.
Ondertussen benaderde hij persoonlijk in het geheim vermeende gematigden met het verzoek zich officieel terug te trekken als belanghebbende bij de 8 decembermoorden strafzaak.
Baboeram schroomde er ook niet voor de nabestaanden van militairen op te hitsen tegen de 8 december nabestaanden. Die nabestaanden hadden volgens Baboeram het Jungle Commando financieel en logistiek ondersteund, dus hadden zij ook bloed van vermoorde militairen aan hun handen.
Baboeram heeft geen column en geen persconferentie onbenut gelaten om de 8 december nabestaanden af te schilderen als gewetenloze en slechts door haat gedreven personen die in samenspanning met buitenlandse machten uit waren op het leven van de hoofdverdachte.
Het tweede bedrijf
Deze absurde en valse beschuldigingen aan het adres van de 8 december nabestaanden waren bedoeld als opstap naar het tweede bedrijf van Baboeram zijn laatste akte in zijn 8 december moordentoneel, namelijk de zogenoemde “getuigenis” van de hoofdverdachte. Om deze getuigenis geloofwaardig te maken waren echter een geheel nieuw decor en nieuwe acteurs nodig.
Baboeram als Aanklager Bouterse als Kroongetuige
De rechtszaal te Boxel werd vervangen door het plezieroord van de president, met de onheilspellende naam Brokobaka. De leden van de Krijgsraad werden vervangen door een trio bestaande uit het hoofd Nationale Veiligheid, het hoofd van de afdeling Politieke Agitatie en het steeds afwezige hoofd van de afdeling Vermiste Administratie, allen lid van de generale staf op het kabinet van de president. De advocaat van de hoofdverdachte werd vervangen door de officiële “woordvoerder van de President”, tevens hoofd van de afdeling Politieke Propaganda op het kabinet van de president.
Maar ook de auditeur-militair werd vervangen door een nieuwe openbare aanklager, in de persoon van niemand minder dan Baboeram hemzelf. De hoofdverdachte bleef dezelfde persoon, maar die werd ter vervolmaking van de gedaanteverwisseling, ineens de enige nog in leven zijnde kroongetuige van de “8 december gebeurtenissen”.
De moordende aanklacht
De nieuwe onverschrokken openbare aanklager Baboeram kwam met een moordende aanklacht tegen de 8 december nabestaanden. Zij hadden zich schuldig gemaakt aan het:
1) minachten van het leed van nabestaanden van meer dan 450 vermeende “slachtoffers van politiek geweld sinds 1980”;
2) schenden van het recht van die nabestaanden op rouwbeklag en rouwverwerking;
3) collaboreren met een buitenlandse vijand die Suriname wil herkoloniseren, en;
4) opzettelijk in gevaar brengen van de staatsveiligheid.
Baboeram maakte van het tweede bedrijf een lugubere politieke terechtzitting waarvan de zittingen gehouden werden op 28 en 29 november 2015 te Brokobakka. De zittingen zijn met maar liefst drie camera’s opgenomen, maar niet live uitgezonden. Na de nodige censuurmontage werd de zogenoemde getuigenis in liefst vier tv-uitzendingen de nationale ether ingezonden, internationaal doorgestreamd en op You Tube gedocumenteerd.
Grootste politieke leugen 20ste eeuw
Het tweede bedrijf van Baboerams 8 december moordentoneel was een 7 uur lange aaneenschakeling van pertinente leugens over de vermoorde 15 strijders voor herstel van de democratie en rechtsstaat in Suriname. De gemartelde en vermoorde mannen waren volgens de kroongetuige coupplegers, maar geen gewone. Het waren coupplegers die met buitenlandse steun hem als toenmalige legerleider en leider van “de revolutie” wilde vermoorden. “Het was zij of wij”, die gedood zouden worden, aldus de kroongetuige van Baboeram. Niemand kon de legerleiding daarom verwijten dat zij gekozen hebben voor hun eigen leven. Dit is ongetwijfeld de grootste leugen van de 20e eeuw in Suriname en Baboeram gaf de hoofdverdachte alle gelegenheid deze politieke leugen opnieuw te herhalen als “de 8 december waarheid”. Baboeram slikte deze leugen als revolutionaire lulkoek. De enige twijfel die Baboeram had was dat hij zich niet kon voorstellen dat zijn broer en de “links” georiënteerde slachtoffers ooit zouden hebben samengewerkt met de volgens hem als “rechts” bekend staande slachtoffers.
Geen enkel bewijs
Baboeram heeft als zogenaamde wetenschappelijke onderzoeker naar geen enkel concreet bewijs gevraagd, b.v. een wapen, een telexbericht of bandopname. Baboeram heeft genoegen genomen met de mededeling van de kroongetuige dat er “harde informatie” was dat de 15 vermoorde mannen steeds over hun coupplan vergaderden. “Soms ergens achter Cocobiaco, soms achter Clevia en soms achter Santa Boma”, aldus de kroongetuige. De inlichtingendienst had de snode coupplannen op tijd door zodat er kon worden ingegrepen en “duizenden levens van onschuldige burgers” gered zijn geworden.
Geen huiszoeking
Het is niet in Baboeram opgekomen om aan de mijns inziens hoogst verdachte kroongetuige te vragen waarom er bij de door hem bevolen arrestatie van de 15 van couppoging verdachte mannen, in geen enkele woning een huiszoeking is gedaan. Het antwoord op die vraag is eigenlijk simpel. Huiszoekingen waren niet nodig omdat de beschuldiging dat de 15 vermoorde mannen een buitenlandse coup voorbereidden, een doortrapte en voorbedachte leugen was, welke leugen Baboeram kennelijk in stand wil houden en verspreiden.
Mijn slotbeschouwing
Ik kom in beeldspraak gesproken tot de volgende slotbeschouwing. Baboeram kwam als een wolf in schaapskleding zijn 8 december moordentoneel op. Als een ongelikte beer ging hij in het eerste bedrijf tegen de 8 december nabestaanden tekeer. Als een sluwe vos bedekte hij in het tweede bedrijf de grote leugens van de hoofdverdachte met de mantel van zijn grote liefde en blijkens zijn naschrift vertrok Baboeram als een uitgejankte tandeloze hyena van zijn eigen 8 december moordentoneel.
Naschrift
In plaats van de waarheid bracht Dew Baboeram ons in zijn 8 december moordentoneel dezelfde leugens die door de hoofdverdachte reeds 33 jaar verkondigd worden om de 15 vermoorde mannen te criminaliseren en de 8 december moorden te rechtvaardigen.
Op 20 oktober 2015 schreef ik in een ingezonden artikel op Startnieuws over Baboeram het volgende: “Ik ben er echter van overtuigd dat zijn snode plannen schipbreuk zullen lijden door zijn eigen leugens en die van de hoofdverdachte in de 8 december moorden”.
De roemloze wijze waarop Baboeram in augustus 2016 van zijn eigen politiek moordtoneel verdween is het beste bewijs dat zijn missie om het 8 decembermoorden strafproces te doen beëindigen en vervangen door een politieke vrijspraak van de hoofdverdachte, faliekant mislukt is. Een maand eerder, in juli 2016, gaf een Nikos enquête in Paramaribo de volgende uitslag:
A) 52 procent vindt dat de regering en DNA zich niet met het 8 decembermoorden strafproces moeten bemoeien;
B) 76 procent vindt dat de rechters in Suriname hun best doen en alle ruimte moeten krijgen;
C) 77 procent vindt dat rechterlijke uitspraken moeten worden uitgevoerd.
Het politiek falen van Dew Baboeram in zijn oneerbare missie is een mooi bewijs dat als het om de 8 decembermoorden gaat, het Surinaams publiek zich niet van de wijs laat brengen door politieke oplichters, politieke provocateurs, maatschappelijke splijtzwammen en geschiedvervalsers.
RECHT EN WAARHEID MAKEN WAARLIJK VRIJ
Hugo A.M. Essed

error: Kopiëren mag niet!