Kleur de wereld oranje, dat is de oproep van de VN in het kader van de Internationale Dag voor de Eliminatie van Geweld tegen Vrouwen op 25 november enkele dagen terug. De dag waarop Suriname zijn onafhankelijkheidswording herdenkt, is ook de dag waarop wereldwijd aandacht wordt besteed aan het geweld dat vrouwen wereldwijd moeten ondergaan. De Verenigde Naties riep deze dag uit tot Internationale Dag voor de Eliminatie van Geweld tegen Vrouwen. Vrouwen ondergaan geweld op alle leeftijden en in alle vormen, van lichamelijk en seksueel tot geestelijk. Vrouwen ondergaan geweld op allerlei plekken, in de huishoudelijke sfeer, op straat, in het verkeer en het openbaar transport, in het onderwijs als leerling en ook op de werkplek. Geweld tegen vrouwen is geweld dat ze ondergaan omdat ze vrouw zijn, het is de geweld op basis van het geslacht en een vorm van discriminatie op basis van geslacht. In de moderne samenleving wordt in democratische samenlevingen van de regering verwacht dat ze het voortouw nemen om de maatregelen te organiseren die geweld tegen vouwen tegengaan. Daarbij dienen zij de samenleving in de volle breedte te betrekken, maatschappelijke organisaties als kerkgenootschappen en verenigingen, ngo’s, traditionele gezagsstructuren, scholen en gezinnen. Het denken en het handelen over geweld tegen vrouwen wordt vastgesteld voor de regeringen van de democratische landen, na alle relevante maatschappelijke groepen te hebben gehoord en te hebben betrokken. De regeringen in de democratische landen hebben de taak om grip te hebben op de samenleving en deze ook te sturen naar meer beschaving. Wat beschaving is wordt samen door de samenlevingen bepaald op basis van de geldende normen en waarden van die samenleving zoals vastgesteld in de religieuze en culturele regels, de gebruiken en de wetgeving van de verschillende landen. De lidlanden van de VN hebben door hun lidmaatschap bij de VN de toezegging gedaan om het bestaand systeem in hun landen te modelleren naar het normenstelsel van de VN, met name de verdragen en verklaringen van de VN. Dat geldt ook voor de rechten van de vrouw om erkend te worden als een mens met evenveel waardigheid als de man. Veel geweld in de verschillende landen is wijdverspreid dan in andere landen omdat het niet afhangt alleen van een toevallige dader maar cultureel is gebonden waardoor het aantal daders en slachtoffers hoog is. De daders zijn dan niet alleen mannen maar ook vrouwen. In zijn laatste rapport met betrekking tot de vorderingen die geboekt worden wereldwijd met betrekking tot de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s), zijn data vermeld over het geweld dat vrouwen wereldwijd ervaren. Zo staat er in het rapport dat in de periode 2005 – 2016, 19% van de vrouwen in 87 landen tussen 15 en 49 jaar, lichamelijke of geestelijke geweld heeft ondergaan door een intieme partner. Het gaat om data dat recent is verzameld. In 2012 was bijna de helft van de vrouwen die wereldwijd het slachtoffer waren van moord door handelingen van een partner of familielid, vergeleken met 6% voor de vrouw. In Suriname komt dit ook voor. De VN vraagt ook aandacht voor de verminking van de vrouwelijke geslachtsdelen. Deze mishandeling is maar met 24% gedaald sinds 2000. Het komt nog veel voor in 30 landen. Slechts iets meer dan 50% van de vrouwen tussen 15 en 49 jaar maken hun eigen keuzen in de huwelijken en relaties waarin ze zitten wat betreft vrijwillig seksueel contact, gebruik van voorbehoedsmiddelen en het benaderen van gezondheidsdiensten. Geweld tegen vrouwen, vanwege hun vrouw zijn, komt nog veel voor in Suriname. Voor een groot deel heeft dat te maken met de Surinaamse cultuur(segmenten). In de huiselijke sfeer zijn vrouwen vaker slachtoffer van geweld vanuit de zijde van de partner. In sommige gevallen, wanneer de vrouw die stap zelfstandig kan ondernemen, kunnen vrouwen van overheidswege opgevangen worden door bijvoorbeeld het Bureau Slachtofferzorg. Koppels belanden dan in een soort therapie wanneer de man nog prijs stelt op het redden en voortzetten van de relatie. Heel vaak komt verslaving aan alcohol aan een of beide zijden ook voor. Het geweld dat door mannen wordt toegepast vindt zijn oorsprong soms in andere relaties van de dader, zoals zijn familierelaties waar men een bepaald beeld van vrouwen. Soms zijn mannen ook afhankelijk wat inkomen betreft van deze familieleden. Kappen met geweld betekent kappen met de familie en de werkgever. Dat lukt niet altijd. De Surinaamse samenleving is door urbanisatie in beweging. Jonge meisjes zijn in gevaar in bepaalde buurten waar bijvoorbeeld ook de huisvesting slecht is. Meisjes in zwakke eenoudergezinnen lopen ook risico voor uitbuiting. Opvallend is wel dat Surinaamse vrouwen het veel beter doen in het onderwijs dan hun counterparts. Dat betekent dat van deze vrouwen wordt verwacht dat ze door participatie op de arbeidsmarkt of ondernemerschap hun kennis inzetten in hun eigen belang en ook dat van de economie en de samenleving. De rechten van deze vrouwen zijn niet goed geregeld in Suriname als we letten op zwangerschap, gezinsverplichtingen en sekse-gebaseerd geweld op de werkplek. In Suriname is wetgeving over belaging aangenomen, maar slachtofferzorg moet verder gaan. Veel vrouwen moeten noodgedwongen terug naar hun gewelddadige man omdat er geen langdurige huisvesting en ondersteuning kan worden geboden aan vrouwen die slachtoffer zijn en hun kinderen. De regering moet voor deze vrouwen geld uittrekken.
