De vrouw werd geschapen uit de rib van de man, niet uit zijn voet om haar te vertrappen, niet uit zijn hoofd om haar meerdere te zijn, maar uit zijn zijde, om elkaars gelijke te zijn! Onder de arm om haar te beschermen, en aan de kant van zijn hart, om haar te beminnen ! Dit lezen we op de website van de Stichting Stop Geweld tegen Vrouwen. Op 25 juli 2018 werd wereldwijd en ook in Suriname de Internationale Dag tegen Geweld herdacht. De bedoeling van deze dag is om aandacht te vragen voor het geweld tegen vrouwen dat nog in de verschillende landen bestaat. Geweld tegen vrouwen kent verschillende vormen. In de eerste plaats behoort er goede wetgeving te zijn om de verschillende aspecten van de verschillende vormen van geweld tegen vrouwen aan te pakken. Deze wetgeving moet samen gemaakt worden met de samenleving, en alle geledingen daarvan. De samenleving moet geloven in de wetgeving. Het is mogelijk dat geweld toegestaan is in de leefwijze van bepaalde samenlevingen. Dit geweld hoeft niet per se vast te liggen in de religieuze regels van die samenleving, het moet te maken te hebben met een beperkte kijk op het leven in combinatie met zeer beperkte scholing. Zo is het vreemd om in 2018 te aanschouwen dat in Pakistan er gemeenschappen zijn waar vrouwen voor het eerst zullen mogen stemmen. Daarvoor moest strijd worden gevoerd. Vrouwen zijn niet voor dat soort dingen gemaakt, ze hebben geen verstand, daarvan gaat men uit in die dorpen. Nu mag het wel, maar ze kunnen niet vrij stemmen. De mannen zullen voor de vrouwen bepalen op welke partij en voor wie ze moeten stemmen, de mannen zijn verstandig en weten het beter. Deze mannen zijn eens beland in Nederland en kwamen in aanraking met even slecht geschoolde moslims uit Suriname. De Pakistanen hadden een voorsprong dat ze het Urdu, de taal waarin Hindoestaanse moslims graag vloeiend willen zijn, als moedertaal hebben. In de jaren 70 en 80 implanteerden deze lichtgekleurde Pakistanen hun achterbakse ideeen in de hoofden van een deel van de Surinaamse moslims in Nederland. Alles werd voor zoete koek genomen; van geweld tegen vrouwen tot hoofddoeken in zomer en in winter. Deze ideologie uit de achterbakse dorpen van Pakistan hebben ook een deel van de Surinaamse moslimvrouwen in Nederland onderdrukt en families voor de rest van hun leven opgedeeld. Er zijn verschillende vormen van geweld tegen vrouwen, waarvan er een is seksueel geweld in de thuissituatie, op straat en op het werk. Tegen dit laatste zijn volgens de minister van Arbeid nieuwe wetten in de maak, het werd tijd. En toevallig komt dat in de periode waar “#MeToo’ de hele wereld overging. Een aantal celebrity vrouwen kwamen op tegen hun misbruik ergens in hun carriere. Binnen enkele uren mobiliseerde deze hashtag duizenden vrouwen wereldwijd. Zij spraken zich uit over seksuele intimidatie en seksueel misbruik. Het was een bewijs dat seksueel geweld overal voorkomt, in alle landen en culturen. Geweld tegen vrouwen wordt in vele delen van de wereld gevoed door vrouwonvriendelijke waarden en normen. Een daarvan is het uitgangspunt dat mannen seksueel gezag hebben en de overtuiging dat een man een vrouw fysiek mag corrigeren voor ´incorrect´ gedrag. In Suriname neigt de overheid in theorie naar de waarden en normen in de christelijke en westerse wereld, omdat die het dichtst komen bij de internationale standaarden en onze grondwet. Ook wij geven de voorkeur aan deze moderne normen die absoluut tegen elke vorm van geweld tegen vrouwen zijn. Voor de werkplek zijn nu regels in de maak, maar in het strafrecht zijn al regels opgenomen die sancties opleggen aan de dader wanneer het kwaad al is geschied. Maar we moeten meer werken naar preventie. Vrouwen ervaren ogenschijnlijk het meest geweld op de werkplek en in de huiselijke sfeer. Er moet een structuur komen om preventief bezig te zijn. Vrouwen moeten worden voorgelicht wat geweld is, welke schade en gevolgen het kan hebben en welke wegen er zijn om eruit te komen. Ook de daders moeten worden ingelicht over hoe zij zichzelf en anderen en ook de samenleving benadelen met geweld. Verder moet de samenleving gedwongen worden om dreigend geweld of plaats vindende geweld te melden. Ook de autoriteiten als de politie en de arbeidsinspectie moeten getraind worden om deze zaak te herkennen en te erkennen, maar bovenal om open te staan om zaken te behandelen. Geweld tegen vrouwen druist in tegen de Surinaamse cultuur. De regering, de stichtingen (staats- en niet-staatsorganisaties), de kerken, Iris, jongerenorgansaties en de vrouwenorganisaties moeten samenwerken om dit probleem aan te pakken. En het is mogelijk om geweld tegen vrouwen terug te dringen.
