Wat naar buiten is gekomen, verwoord door de directeur van de VSB, dat hij ze zou hebben gezegd dat een loonraad zich moest uitspreken over het staatsbesluit, dat hij dat vanmorgen in een telefoononderhoud met mij heeft teruggenomen ,dat zou hij niet hebben gezegd. Dit waren de precieze woorden van de Minister van Arbeid in De Nationale Assemblee tijdens de openbare vergadering gehouden op 17 juli 2018.Een beetje rare zin, hij neemt zijn woorden terug en dat zou hij niet hebben gezegd. Heeft hij zijn woorden teruggenomen of heeft hij het niet gezegd. Als hij zijn woorden terugneemt dan rijzen er een heleboel vragen bij mij op zoals hoe het komt dat de directeur van de VSB anno 2018, niet weet dat er geen loonraad in de wet van 2014 voorkomt. Als hij het helemaal niet gezegd zou hebben, dan rijst er een vraag bij mij op over de krant die dat allemaal gepubliceerd heeft.
Maar waar gaat dit allemaal precies over? In een artikel gepubliceerd op de site van een lokaal ochtend blad, getiteld ‘Staatsbesluit minimumloon niet volgens juiste procedures’ gaf de directeur van de VSB, dhr. McAndrew tekst en uitleg over de wettelijke procedures die niet gevolgd zouden zijn geworden bij de totstandkoming van een staatsbesluit welke het minimumuurloon zou verhogen. Hierbij haalt hij een loonraad aan en wijst erop, dat in de memorie van toelichting van de minimumloonwet staat, dat minimumuurloon pas bij Staatsbesluit wordt vastgesteld nadat de loonraad is gehoord. Het probleem is echter dat in de memorie van toelichting van deze wet, dit helemaal niet staat. Een zeer grote blunder voor de directeur van de VSB die de wet, gepubliceerd in 2014, duidelijk niet heeft gelezen.
Vier jaar lang heeft hij daartoe de gelegenheid gehad, alvorens die wet aan te halen in een gekissebis met Ravaksur. De directeur van VSB praat namens de bedrijven, maar heeft die wet niet eens gelezen en dat moet de bedrijven zorgen baren over de VSB die namens hun wenst te praten in een loonraad die niet bestaat. Ik mag vermoeden dat er een vergadering is geweest en dat leden van de VSB ook daar waren. Zij waren het dus ook eens met de directeur van VSB dat de loonraad volgens de wet geraadpleegd moest worden. Misschien heeft iemand die wet gepakt en voorgelezen ook nog. Maar dan waar dat verhaal over loonraad? Dus niemand heeft die wet gepakt en in die vergadering voorgelezen. Er was misschien niet eens een vergadering.
Maar vanwaar zou de directeur van de VSB dan met dat verhaal over een loonraad gekomen zijn? Wel het antwoord is: de conceptwet die is ingediend bij De Nationale Assemblee. In dat concept was een loonraad voorgesteld, maar tijdens de behandeling van die wet heeft De Nationale Assemblee besloten loonraad te vervangen met het arbeidsadviescollege en de wet is dan daarmee goedgekeurd. De VSB en haar leden hebben of slechts de directeur van het VSB heeft de goedgekeurde wet dus niet gelezen en dat 4 jaar lang niet. En dat is niet goed te praten, want de conceptwet en de goedgekeurde wet verschillen hemelsbreed van elkaar. Dus 4 jaar lang loopt dhr. McAndrews rond met een verkeerd begrip van de wet minimum uurloon.
Dhr. McAndrews corrigeert het verhaal niet. Maar volgens de minister van Arbeid, belde dhr McAndrews hem wel op om hem te vertellen dat hij dat niet zou hebben gezegd.
In elk geval is een correctie nergens te bespeuren. McAndrews doet er niets aan.
Maar het probleem is nu ook de journalist. Hij heeft de minister vast wel gehoord in de assemblee, die eigenlijk zei, dat McAndrew gezegd had dat u niet alles wat geschreven is moet geloven. En dat zou deze journalist moeten prikkelen als McAndrew dat werkelijk aan hem gezegd had.
Maar er is een probleem, het is tevens duidelijk dat de journalist eveneens die wet niet gelezen heeft en dat ook weer 4 jaar lang, net als misschien McAndrews. Want als hij de wet had gelezen had hij dhr. McAndrews erop moeten kunnen attenderen dat er geen loonraad in die wet voorkomt. Heeft hij dat niet gedaan, hij nam alles wat McAndrew zei voor zoete koek aan en publiceerde die onzin voor het volk om te lezen. Zegt veel over de interesse van deze journalist in zijn vak.
Dus de journalist en directeur VSB praten over zaken waar ze totaal geen weet van hebben of interesse voor hebben. Dat de journalist de wet niet gelezen heeft voor zijn werk is erg, maar dat hij niet gelezen heeft als burger op wie deze wet ook betrekking heeft is nog erger. Maar de slordigheid die deze journalist aan de dag heeft gelegd door dit artikel te publiceren, zonder na te gaan of hetgeen McAndrew zei dat werkelijk in die wet staat, doet mij twijfelen.
Het komt allemaal neer op het feit dat men die wetten niet gelezen heeft. Die sociale zekerheidswetten die een impact zullen blijven hebben op het leven van ons allemaal zijn gewoon niet gelezen door de mensen die dat zouden moeten doen voor de kleine man.
We moeten als lezers van kranten niet alles voor zoete koek aannemen, maar we zouden wel moeten kunnen vertrouwen dat er een beetje research is gedaan door de journalisten. Het moet niet zo zijn dat wij alles wat in de krant staat eerst zelf moeten gaan onderzoeken. Wij moeten kunnen geloven dat die journalisten ons daadwerkelijk willen informeren en als ze een fout gepubliceerd hebben dat ook gewoon rectificeren.
Maar als dat niet kan, dan begin je te denken aan fake news en dan ben je aangewezen op een andere nieuwsbron.
F. Campanarius
