Geen domme dingen doen

Een viertal zaken domineert het nieuws de afgelopen dagen, waarbij interessante ontwikkelingen zich voordoen. Ten eerste noemen de zaak die de regering als werkgever aanhangig had gemaakt tegen de BvL en de ALS. De vordering was om het staken aan deze groepen te verbieden. Hoe een staking onrechtmatig kan worden verklaard zonder dat die staking aan de gang is, is een niet alledaagse zaak. De uitspraak van de rechter luidt dat de BvL niet zonder consequenties mag staken over de herwaardering. De BvL zegt teleurgesteld te zijn over dit besluit, maar voor niet iedereen is het besluit van de rechter een verrassing. De bonden willen een herwaardering oftewel een loonsverhoging. De regering heeft nooit aangegeven dat ze tegen een herwaardering is. In eerste instantie zei de regering dat er meer tijd nodig was om aan de herwaardering gevolg te geven. Administratief zou een heleboel nog in orde worden gemaakt. In principe was het voor de volgers van de actualiteiten duidelijk dat de deal van een verhoging van meer dan SRD 500 niet uit te voeren was. Wanneer een werkgever aan een eis van een bond toegeeft, maar tijd vraagt om de eis uit te voeren, is er dan grond aanwezig nog om te staken. De vraag is ook of middels stakingen iets geëist kan worden dat redelijkerwijs niet uit te voeren is. De vraag is dus of een staking nog rechtmatig is als de eis niet uitvoerbaar en redelijk is. De rechter heeft op een eerdere sessie laten merken dat ze ook let op de economische situatie waarmee de regering te maken heeft. In principe heeft de rechter nu beslist dat de eis niet rechtvaardigt dat er gestaakt moet worden. Een staking is niet nodig om de eis te bewerkstelligen en al helemaal niet als die eis niet uit te voeren is. De rechter ziet nog ruimte dat partijen verder met elkaar praten. Wanneer de rechter dat vindt, dan betekent dit dat de rechter vindt dat de staking niet als uiterste middel is gebruikt. De tegenvorderingen van de BvL zouden ook zijn afgewezen, een van deze was om de regering te verbieden om de leraren uit het ambtenarenapparaat te lichten. Betekent dit dat de rechter toestemming heeft gegeven aan de regering om de BvL uit het ambtenarenkorps te lichten? Of betekent het dat de rechter puur heeft beslist dat hij de regering niet kan verbieden om de ambtenaren uit het korps te lichten? We denken dat het meer om het laatste gaat.
Wat in de samenleving de gemoederen ook bezig houdt is de zaak van de NH-minister en Braamspunt. Intussen bestaat de indruk dat er mensen geregeld zijn ten nadele van onze kustbescherming en onze toekomst tegen de achtergrond van de zeespiegelstijging. De NH-minister steunt op WWF-adviezen, terwijl WWF zegt zich juist te hebben gedistantieerd van deze zaak. Intussen is de kredietwaardigheid van de NH-minister zwaar in het geding, dus hebben zijn verklaringen weinig waarde. Opvallend was zeker de opmerking van de Akmos-voorzitter, die aangaf dat ondernemers op hun beurt ook geen toestemming moeten vragen om het milieu op deze wijze kapot te maken. Maar het is bekend dat bepaalde ondernemers in Suriname zich niet storen aan wat men aan het milieu en op het sociale vlak aanricht. Men wordt sociaal niet afgerekend wat men kapot maakt aan milieu en op het sociale vlak. De vraag is ook of men nog een bonafide onderneming is als men – al dan niet met toestemming van autoriteiten – de kust mag afzwakken zodat het land kwetsbaarder wordt voor oprukkend zeewater. Er zijn gemeenschappen die naar verluidt slachtoffer zullen zijn van de zandafgravingen, maar van deze personen zelf wordt taal noch teken vernomen. In het verlengde hiervan is ook de zaak van Suralco. Het gerucht op straat is dat de regering geen eigen agenda kan vaststellen, omdat ze teveel geld schuldig is aan particulieren die zich rondom de honingpot en de regeringsleiding hebben genesteld. Deze particulieren hebben nu de agenda van de regering geïnfiltreerd en deze zelfs overgenomen. In een bekend actualiteitenprogramma is door een oppositie-exponent ook verklaard dat er tekenen zijn dat een crediteur van de regering, zijn zinnen gezet heeft op de waterkrachtcentrale te Afobakka. Er zijn al decennialang geruchten dat enkele ondernemers Suriname als een plantage willen opkopen, zoals de West Indische Compagnie met de stad Amsterdam en een persoon ooit eigenaar waren van Suriname. Door de schuld die de regering deze mensen moet betalen, denken deze dat ze al eigenaar van Suriname zijn. Suriname is voor hen gedegradeerd tot een plantage dat men kan bezitten.
Een andere opmerkelijke zaak is het ontslag van een vakbondsvoorzitter van de SMS, althans een opdracht om zijn werkkamer, geen vakbondskamer, te ontruimen. Voor zover onze informatie luidt, zal dat ontslag niet zo gemakkelijk gaan. Het ontslag is het gevolg van waarschijnlijk een boze bui. We dachten juist dat vakbondsleiders bescherming genoten voor hun vertegenwoordigende werk.

error: Kopiëren mag niet!