Gedoe in de organisatie

Wat je ook doet, gedoe ontstaat altijd in de werkorganisatie. Hoe meer mensen erbij betrokken zijn, hoe hoger de golven van dat gedoe zullen opgaan. En daaraan zit niets verkeerds. Immers, waar personen op het werk vrij zijn in het geven van hun mening over de interne gang van zaken, zal openhartigheid het klimaat kenmerken. Waar de hiërarchische verhoudingen overheersen en de werksfeer daardoor beïnvloeden, hoe voorzichter personeelsleden zullen zijn bij het doen van uitspraken over wat binnenshuis reilt en zeilt. Hoe ernstiger dit verschijnsel zich voordoet, hoe meer de organisatie zal lijken op een psychische gevangenis. Interne communicatie in een sfeer van openhartigheid zal onder deze omstandigheden nooit goed van de grond komen. De werkorganisatie waarin met geaccentueerde eerbiedigheid rekening moet worden gehouden met functieverschillen, rangen en de mogelijk daarbij behorende distinctieven zal daardoor haar eigen achteruitgang bezegelen. Neem als voorbeeld een overheidsorganisatie die de laatste tijd veel in het nieuws komt. Onze politieorganisatie! Zijn daarin werkzaam zijnde personen geremd in hun onderlinge communicatie? Is het een teken van interne aandoening dat het aan het licht brengen van disfunctionele verschijnselen in die organisatie niet middels intern onderzoek door eigen mensen kan geschieden? Hoe is het toch mogelijk dat een politieorganisatie die gerekend moet worden tot de top van onze belangrijke entiteiten, ouder is dan 100 jaar, waarin zoveel ervaringskennis opgeslagen ligt met zoveel wijze politiewerkers, niet bij machte is op openhartige wijze de sterke en zwakke plekken daarvan zichtbaar te maken? Hoe kan het toch dat externen een knelpuntenonderzoek moeten doen binnen korpsgelederen teneinde aan de weet te komen, waar de schoen wringt? Vindt er werkelijk geen regelmatige zelfevaluatie plaats van de politieorganisatie? Of is mediation het instrument dat incidenteel moet worden ingezet? Maar nu toch deze vraag: wat is mediation? Kort gezegd: Conflictbemiddeling teneinde partijen die een onderling geschil hebben nader tot elkaar te brengen. De mediator kan soms maandenlang bezig zijn met dit proces. Hij (zij) gaat tot het uiterste in het zoeken naar wegen om conflicten of geschillen tussen personen of groepen bij te leggen. De essentie daarbij is het gezamenlijk en in een sfeer van vertrouwen en openhartigheid zoeken naar de beste oplossing Nu zijn spanningen en conflicten in elke organisatie nuttig, voor zover het de zakelijke versie daarvan betreft. Die zijn functioneel, omdat zij wijzen op het bestaan van menings- of interpretatieverschillen over zaken. Het feit dat de organisatie uit meerdere afdelingen bestaat die elk een eigen doelstelling en belangensfeer hebben is op zich reeds de garantie voor interne spanningen en conflicten. En die zijn onmisbaar, zij zijn nuttig. Frequente conflicten tussen (groepen) personen daarentegen breken de organisatie geleidelijk aan af. Het had daarom nooit zo mogen zijn dat zelfs de top van de regering eraan te pas moest komen om interpersoonlijke vraagstukken in het politiekorps tot oplossing te brengen. Deze gang van zaken is daarom een blamage van de politieorganisatie. Een organisatie die in het domein van de openbare orde een instituut van voornaamheid moet voorstellen, dat zich in het voorportaal bevindt van de strafrechtelijke vervolging en rechtspraak, kan en mag nimmer op zodanige wijze omgaan met haar interne vraagstukken dat daardoor imagoschade ontstaat. De mediationcommissie heeft, afgaande op wat de mediaberichten verduidelijken, gefaald in haar optreden als bemiddelaar. Onder geen beding mag de mediator omtrent een of ander vraagstuk de opdrachtgever een zodanig advies voorleggen dat de uitvoering daarvan of onmogelijk is of dat bij uitvoering ongewenste situaties tussen conflicterende partijen verergert. Hoe kan het toch dat de mediator de president adviseert tot het ontheffen van het managementteam van het politiekorps? Is dit de conflictbemiddeling? Welke consequenties zijn daaraan verbonden in de actuele situatie in het korps dat reeds met gevoeligheden zit? Zijn de leden van het managementteam zowel individueel als collectief betrokken geweest bij het zoeken naar aanvaardbare oplossing voor de gerezen geschillen of ontstane conflictsituaties? Wij nemen voor een moment aan dat het managementteam wordt ontheven. En vervolgens? Breekt dan de paleisrevolutie los onder het hogere politiekader? Hoe ernstig is het toch via de krant te moeten vernemen dat leden van het managementteam bang zijn ontheven te worden? Is dit het wat onze politieorganisatie moet voorstellen in een periode van ernstige vormen van misdadig gedrag overal in het land? Dit is ronduit beschamend. Ook al zal van ontheffing van het managementteam geen sprake meer zijn, de beschadiging van het politiekorps heeft plaatsgevonden. Overigens hier nog deze opmerking. Vakbondsmacht in Suriname is in de lift. Zou toegegeven worden aan de vakbondseis tot ontheffing van het gehele managementteam van het politiekorps, dan wordt het volgende station de vakbondseis elders dat het totale managementteam van een of ander departement de wacht krijgt aangezegd. Niet op deze wijze, niet in dit klimaat, niet in deze onderlinge wanverhoudingen wordt een volk dat zoekt naar betere tijden gelukkig gemaakt. Alle mooie economische uiteenzettingen en prognoses ten spijt. President, betrek deskundigheid bij uw beleid en openbaar bestuur. Leer ambtenaren ook regelmatig aan zelfevaluatie van de eigen werkorganisatie te doen die mede daardoor zelfreinigend wordt.
Stanley Westerborg; Organisatieanalist

error: Kopiëren mag niet!