Het assembleelid Asiskumar Gajadien (VHP) vindt dat president Desi Bouterse een Nobelprijs voor zijn megamisleidingen moet krijgen. Gajadien zegt aan Dagblad Suriname dat het staatshoofd een tijdje terug beloofd had om zoetwater te gaan exporteren waardoor de inkomsten van het land vergroot zouden worden. Uiteindelijk bleek later dat het buitenlandse bedrijf Amazone Resources voor 40 jaar toestemming kreeg bij presidentieel besluit om zoet water te exporteren, waardoor het land veel inkomsten misliep. Er zouden ook allerlei sociale programma’s, zoals huisvesting, onderwijs met ook naschoolse opvang en gezondheidszorg uitgevoerd worden en enorme investeringen in de energiesector. Daarnaast zou een trein komen en ook nog een brug over de Corantijnrivier. “Nu staat hij wederom op een of andere dag op en zegt hij dat hij weer een geweldig idee heeft voor een industriepark. Een nieuw idee wil ook zeggen dat het industriepark niet past binnen het beleid dat eerder was ingezet. Dus wederom een zoethoudertje bedenken om de samenleving maar rustig te houden met ijdele hoop. Het lukt Bouterse niet alleen om een totaal volk voor de gek te houden en de lokale en internationale instituten te pakken. Vandaar dat ik vind dat de president een Nobelprijs voor het misleiden moet krijgen.” Gajadien zegt dat het erop lijkt dat Bouterse zelf het IMF te pakken heeft gekregen met zijn ‘mooie plannen en presentaties’. Echter heeft het IMF deze misleiding op tijd ingezien en het staatshoofd klem gezet.
Geen vaste lijn in regeerbeleid
Het persbericht waarin de regering in tegenstelling tot de uitspraken van de president de voortzetting van de samenwerking met het IMF en andere financiële instellingen benadrukt, geeft volgens Gajadien aan dat de regering niet eensgezind is over de lijn die men precies wil volgen. Ook bij de kwestie van de toekenning van eisen van vakbonden ziet hij ook dat selectief wordt ingegaan op de eisen van de bonden. “Het zijn de grillen van de president die tot uiting komen. Dat is het gevaar waarin wij in dit land zitten.” Volgens de politicus geeft dit ook aan dat de instituten in het land, die onderdeel moeten vormen voor beleidsontwikkeling en beleidsuitvoering, duidelijk niet in tact zijn. Alles gebeurt nu centraal vanuit het kabinet van de president. “In de komende periode zal het duidelijk zijn dat de president op allerlei manieren zal trachten om rust bij de samenleving te kopen. De president merkt zelf dat de samenleving het niet meer aankan”, aldus Gajadien.
President kluts kwijt
“Doordat wij zien dat de president binnen een kort termijn zoveel verschillende ideeën etaleert, geeft dat aan dat hij de kluts totaal kwijt is over hoe hij dit land op een behoorlijke manier zou moeten besturen.” Het staatshoofd heeft volgens Gajadien met zijn eerste regering ruim USD 3.5 miljard aan inkomsten in zakken van bepaalde personen laten verdwijnen. “Nu wil hij met zijn tweede regering ongeveer datzelfde bedrag middels leningen van ongeveer USD 2.9 miljard en inkomsten uit de mijnbouwsector van ongeveer USD 1.5 miljard, voor de komende drie tot vier jaren, gebruiken voor zogenaamde ‘showprojecten’.” De parlementariër verwacht wederom verdamping van deze gelden. “Elke keer dat de president komt met andere woorden, kan dat getypeerd worden als een nieuwe wijze om de samenleving te misleiden. Corruptie viert hoogtij en in alle sectoren zien wij dat er verspilling is en worden middelen niet op de juiste wijze gebruikt.”
IMF-programma was ‘home made’
“Dezelfde president gaf eerder aan dat het IMF-programma ‘home made’ was, ontwikkeld door de regering. Nu blijkt dat ze niet in staat is de gestelde tijdsdoelen te halen, terwijl het al overduidelijk was dat ze niet haalbaar waren. De president had de committent nodig om tijd en zogenaamde goodwill te winnen om de verslechterde economische situatie die hij gecreëerd heeft, te verdoezelen”, stelt Gajadien.
Leningenwet speciaal gewijzigd voor miljardenleningen
Volgens de politicus heeft de regering duidelijk niet geluisterd naar de zorgpunten van de oppositie alvorens zij de Stand-By Agreement met het IMF tekende. Er konden wel degelijk naar andere mogelijkheden worden gekeken. “Men heeft de leenwet zelfs gewijzigd om ervoor te zorgen dat men alleen maar meer kon lenen. Wij zijn blijven verdedigen dat de wijziging van de wet op staatsschuld, zoals dat opgemaakt was in 2002, niet zomaar op zo een manier was opgesteld. Dit, omdat het toenmalige parlement wilde voorkomen dat de excessen die zich hebben voorgedaan tussen 1996 en 2000 (regering Jules Wijdenbosch, red.), zich zouden herhalen. Nu gaan wij hetzelfde pad weer op”, aldus Gajadien.
FR
