Fonds Laagfrequente Aandoeningen (Dalla Fonds) noodzakelijk

Er is in de samenleving weer een discussie opgelaaid over een incidenteel geval van ziekte waarvoor de verzekering maar gedeeltelijk wilde inkomen. De rest van het bedrag moest worden opgebracht door de ouders van in dit geval een minderjarige. Er zijn al organisaties en groepen mensen, soms mediapersoonlijkheden, die dan via de social media de massa mobiliseren om geld in te zamelen. Soms lukt de ene keer sneller dan een andere keer; veel hangt ook af van het toeval. Na zulke inzamelingsacties rijst altijd de vraag hoeveel exact is opgehaald en hoeveel van het opgehaalde geld besteed is aan de administratie van de ophaalactie. Over de exacte bestemming van het opgehaalde bedrag zijn er vaak ook nog vraagtekens. Soms moeten ophaalacties halverwege worden gestopt, omdat de regering of de verzekering opeens is ingekomen met het totale bedrag. Soms overlijden patiënten terwijl er nog geld voor een medische ingreep wordt ingezameld. Soms wordt meer ingezameld dan nodig is om de ingreep te bekostigen. De vraag rijst dan wat er met het teveel ingezamelde geld moet gebeuren. Wat er in zulke gevallen met het geld gebeurt is een beslissing van de inzamelaars; soms houden ze een peiling via een opbelprogramma om na te gaan wat de donateurs willen. Maar willekeur, hoe goed de aktie ook is bedoeld, blijft de boventoon voeren. Geld dat bewaard wordt voor een eerstvolgend geval komt niet voor het publiek openlijk voor die bestemming in aanmerking. De incidentele acties brengen patiënten en familie in de spotlight en dat is vaak noodgedwongen. Bedelacties zijn soms denigrerend en stellen interne familieprocessen bloot aan het grote publiek. Als het publiek in grote getale reageert kan daaruit steun en troost worden geput, maar als de opkomst laag of traag is kan daaruit een extra gevoel van verslagenheid voortvloeien. Daarom is het nodig dat voor deze niet zo vaak voorkomende gevallen een fonds in het leven wordt geroepen dat bestuurd en beheerd wordt door de donateurs. We denken in de eerste plaats aan de oprichting van een Stichting Laagfrequente Aandoeningen die het Fonds Laagfrequente Aandoeningen (FLA) beheert en bestuurt. Het fonds wordt ingesteld middels de Wet Laagfrequente Aandoeningen. Alle landsdienaren (meer dan 40.000) betalen een solidariteitsheffing van SRD 2,50 per maand voor zulke levensreddende doelen. Volgens grote religies levert het zegeningen van de Almachtige op wanneer de mens in nood een handje wordt geholpen. Door deze inhouding worden de landsdienaren die doorgaans eventueel in gebreke blijven om aan aalmoezen te doen, om zulks toch nog te doen. De directieleden en de beleidsadviseurs betalen een extra bedrag namelijk SRD 10. Het bedrag wordt maandelijks na een overleg met de landsdienarenvakbonden ingehouden. Alzo komen we maandelijks op een bedrag van SRD 100.000 per maand en SRD 1,2 miljoen per jaar. Een zelfde regeling wordt ook afgesproken met de private sector en wel voor de werknemers die een voltijdse baan hebben, dus een vijfdaagse of zesdaagse werkweek hebben. Parttimers worden naar rato gevraagd om SRD 1 per maand bij te dragen. Als we in de private sector een 70.000 voltijdse werknemers hebben, dan komt dat neer op een maandopbrengst van SRD 175.000 en een jaaropbrengst van SRD 2.1 miljoen. De grote kleine en middelgrote en kleine bedrijven zelf dragen het dubbele van een ‘dalla’ bij. Als we 20.000 bedrijven in het land hebben, dan komen we op een bedrag van SRD 100.000 per maand en SRD 1.2 miljoen per jaar. Totaal komen we dan op een maandopbrengst van SRD 375.000 per maand en SRD 4.5 miljoen per jaar. Dit bedrag is naar de beschikbare informatie ruim genoeg om de complexe medische gevallen en de laagfrequente aandoeningen te coveren. De oprichting van de stichting dient te geschieden door de overheid, maar de overheid participeert niet in het beheer en bestuur van het FLA. In het stichtingsbestuur zitten alle vertegenwoordigers van de donateurs, de donateurs zijn ingeschreven bij de stichting en hun bijdrage is de dollar die ze bijdragen. In het bestuur zitten de werknemersvertegenwoordigers van de landsdienaren en de werknemers uit de private sector. In het bestuur zitten ook de vertegenwoordigers van de werkgevers die bijdragen. Het fonds wordt ondersteund door efficiënt en deskundig administratief personeel ter beschikking gesteld (uitgeleend) door Volksgezondheid en Sociale Zaken en Volkshuisvesting en de bedrijfslevenorganisaties. Het fonds krijgt kantoorruimte en ander materieel bekostigd door deze ministeries en de organisaties die in het bestuur zitten. Het moet niet de bedoeling zijn dat het secretariaat van het FLA als een opvangcentrum voor werklozen wordt gebruikt qua personeel. De vraag rijst wie een tegenstander zou kunnen zijn van een voorstel om het menselijk lijden in Suriname te verkleinen zoals hierboven geschetst. Een Fonds Laagfrequente Aandoeningen, een Stichting Laagfrequente Aandoeningen en een Wet Laagfrequente Aandoeningen zijn noodzakelijk gebleken in Suriname. Het is een uitdaging aan Volksgezondheid en/of Sociale Zaken om de voorstellen neer te leggen in de Raad van Ministers.

error: Kopiëren mag niet!