Flash rapport van 5 halflege pagina’s

De minister van NH heeft op de staatsradio weer burgers op hun uitdrukkelijke vragen het bos in gestuurd. Er zijn door enkele opbellers daags terug aan de minister gevraagd wie de mensen zijn die de bezitters zijn van de scalians die op het stuwmeer en de inlandse wateren naar goud zoeken. De minister heeft verwezen naar een ‘eerste flash rapport’ dat door hem zou zijn uitgebracht. Grote delen van de samenleving hebben dit rapport niet onder ogen gehad. Nu blijkt dat het rapport maar 5 effectieve en vaak halflege pagina’s telt en alles bij elkaar niet eens 1.000 worden omvat en zelfs korter is dan dit redactioneel stuk. De minister bleef op het aanhouden van de vraag door de opbellers, verwijzen naar het rapport. De minister zei dat alles over de scalians in het rapport te vinden zou zijn en dat is op zich een leugen. Ten eerste zijn de namen van de eigenaren niet genoemd in het rapport. En dat is waarnaar op die dag en ook daarvoor uitdrukkelijk aan de minister is gevraagd. Verder heeft de minister de opbellers gevraagd of ze het rapport hebben gelezen alsof hij het aan de grote klok heeft gehangen, alsof hij het rapport heeft verdeeld aan de burgers of ter beschikking heeft gesteld. Niets is minder waar. Op de website van NH is het eerste flash rapport over de scalians niet te downloaden. Er is heel minimaal informatie aanwezig op de website van de NH-minister. Het bericht dat de scalians kwik opzuigen uit het water, staat er nog steeds op. De minister heeft tijdens het opbelprogramma op de staatsradio getracht om de scalians als milieuvriendelijk te betitelen, maar door een opbeller die beweert dat hij op een scalian heeft gewerkt, is verklaard dat er ook door de scalians kwik wordt gebruikt. De minister heeft door te zwijgen over de namen van de eigenaren van de scalianhouders al dan niet opzettelijk de indruk gewekt alsof hij politiek bij zijn baas in problemen zal komen als hij de namen noemt. In principe heeft de minister, omdat de zaak ook aangehoord en gevolgd wordt door de president, doen blijken dat de eigenaren van de scalians of stromannen zijn van de hoogste leiding van het land en/of dat de hoogste leiding van het land zijn persoonlijke zegen heeft gegeven aan de personen die op de Surinaamse wateren naar goud zoeken. De stille partij in deze is de bevolking die in de buurten van deze wateren wonen. De milieuorganisaties inclusief Nimos zijn opvallend stil en doen geen uitspraken over de impact van het opzuigen van de rivierbedding en het afval dat ontstaat door de ontginningsactiviteiten van de drijvende goudfabrieken. Het ‘rapport’ hangt wel ergens in de virtuele wereld en is dus wel te downloaden dankzij de media. Het rapport dat in 2017 werd gepresenteerd, heeft slechts betrekking op activiteiten die gepleegd worden door ‘scalliantes’ op de Sarakreek. Het rapport praat niet over een totale ordening, maar alleen dat er een deal is gesloten tussen 4 scalian-houders die in totaal 8 scalians in bedrijf hebben. Het rapport zegt niet dat NH alleen deze scalian-houders heeft gezien, noch zegt het rapport wat er zal gebeuren met de overige scalian-houders zo die er zijn. Het rapportje van 9 meestal half lege blaadjes was niet bedoeld om de scalian-houders te identificeren, maar om aan te geven hoeveel goud ze produceerden in 2016 en hoe is dit gecontroleerd dan? Ook is vermeld hoeveel belasting de houders hebben betaald, hoeveel ze in de districtskas hebben gestort van Brokopondo en die van de dorpen Lebidoti, Piseang en Baku, hoeveel projecten in Brokopondo zijn gefinancierd en hoeveel besteed is aan lokale diensten. De scalian-houders hebben dus betalingen verricht die voor een deel berusten op willekeur en niet op de wet zijn gebaseerd. In wiens zakken zijn deze gelden uiteindelijk terechtgekomen? Is het niet zo dat via een draaideurconstructie de gelden weer in de zakken van de ondernemers zijn beland?
De regering heeft een overeenkomst met de scalian-bedrijven Armadillo Mining, Hager Mining, JPP International en Maxi Goldmining, alle nv’s. Op basis van welke wet zijn deze overeenkomsten gesloten? De statistieken van de 9 scalians over hun productie en opbrengsten is vermeld, maar het gaat om schattingen, niet om gerapporteerde of gecontroleerde hoeveelheden. Samen hebben de scalians iets minder dan 1 miljoen SRD aan belasting betaald en wie wel en wie niet heeft betaald is niet duidelijk. De minister heeft uit het hoofd bedragen vastgesteld die de scalians of afzonderlijk of gezamenlijk een bedrag betalen aan de 3 dorpen en aan de districtskas. De besteding hiervan is duister. Hetzelfde geldt voor projecten (renovatie van 1 school: wie was de aannemer?). Er is een milieuparagraaf waarbij door vage formuleringen erbuiten wordt gelaten wie de vervuilers zijn en wat de mate en aard van de vervuiling inhoudt. De schuld wordt op slinkse wijze geschoven in de schoenen van anderen. Dat de scalians kwikvrij opereren, is op de staatsradio betwist. Er zou zelfs sprake zijn van een competitie en spanning tussen de lokale goudzoekers en de scalians. Het zogenaamde flashrapport doet blijken dat de scalians bedrijven zijn, waaraan de gemeenschappen geen groenten en vlees kunnen verkopen. Het flash rapport waar de minister het over heeft, is binnen een uur op een bureau of buiten NH en wel uit de vrije hand geschreven. Het verdient het predicaat van een rapport niet, de minister had het liever doodgezwegen. Wat de voor een deel halflege 5 pagina’s (los dus van de kaft, de inhoudsopgave en de inleiding en de lege pagina 9) aan ons bevestigen, is dat het een behoorlijke wild west is met de scalians en alles is op basis van willekeur van de NH-minister. Het draait alleen om betalingen en transacties. De verzameling van 5 pagina’s is niets betekend en net zo ongrijpbaar als water in de palm van een mensenhand. Dit ‘flash rapport’ is het bewijs dat het goed fout zit met een onbekend aantal goudbedrijven op onze wateren.

error: Kopiëren mag niet!