Financiële transparantie positieve zaak

Het is een positief nieuws dat het de goedkeuring van het IMF draagt en dat het IMF opvalt dat de Surinaamse financiële autoriteiten data begonnen zijn te publiceren op een gezamenlijke opgezette National Summary Data Page (NSDP). De website is onder beheer van Financiën. Dit betekent dat de Surinaamse regering bereid is om detaillistische en technische inzage te verschaffen aan het brede publiek maar ook aan rating-bureaus en aan regeringen. Toen de regering met het IMF in zee ging enkele maanden terug, voorspelden wij dat het moeilijkste deel in de samenwerking zou zijn de discipline, het halen van de deadlines en het eropna houden van een transparant systeem. Ook moest in een hoog maar wel haalbaar tempo een aantal financiële/fiscale wetten worden aangenomen en de informatie was er al dat dit heel stroef gaat in Suriname. Op gegeven moment is om deze redenen de samenwerking met het IMF opgezegd, nadat Suriname een initieel bedrag al ter beschikking had gekregen. Toen was niet handig en contraproductief het bespreken en beschuldigen van het IMF, bijvoorbeeld door te insinueren dat het IMF alleen let op cijfers en geen aandacht besteed aan de sociale impact van zijn maatregelen. Degenen die vaak volgen wat het IMF op dagbasis in de virtuele wereld lanceert en verkondigt, die weten dat die beschuldiging onterecht is geweest. Het is waar dat het IMF erop staat dat 1 plus 1 twee is. Wat geleend is moet op de bepaalde tijd correct worden terugbetaald en met de afgesproken rente. Wat afgesproken is in gemeen overleg, de voorwaarden van de lening, moet ook stipt op de afgesproken tijden worden uitgevoerd. Dat hoort plaats te kunnen vinden in een geciviliseerde samenleving waar grote waarde wordt gehecht aan afspraken. Wat steeds door het IMF is benadrukt, is dat voor de mensen die zwaar slachtoffer worden van de economische saneringsmaatregelen, en dat zou betreffen enkele tienduizenden mensen in Suriname, er overlevingsprogramma’s worden gemaakt zodat ze het herstelprogramma overleven en niet eraan bezwijken. Op dat stuk is het IMF wel duidelijk geweest, maar wel terughoudend in die zin dat het aan de regering is gelaten om te bepalen op welke wijze de slachtoffers van het IMF programma zouden worden tegemoet gekomen. Maar het was wel essentieel voor het IMF dat deze burgers zouden worden tegemoet gekomen. Dat was een groot breekpunt met het IMF. Suriname heeft geen traditie om sociale programma’s door te voeren en uit te voeren die gebaseerd zijn op transparante en objectieve criteria. De sociale programma’s van Suriname kennen geen up to date criteria die ergens zijn vastgelegd. Veel hangt af van de willekeur. Veel wordt ook gewoon geregeld en dat zou de goedkeuring van het IMF niet doorstaan. Het falen was dus aan de kant van de Surinaamse regering om een objectief sociaal programma te designen en voor te schotelen aan het IMF in het belang van de kwetsbare burgers van Suriname. Een voorbeeld van het niet kunnen uitvoeren van objectieve sociale programma’s is het huizenproject van de huidige regering. Op de staatsradio is terecht geklaagd dat een deel van de huizen niet wordt bewoond. Dit, terwijl een deel van de burgerij in nijpende nood verkeert. De klacht op de radio is kennelijk op basis van de informatie over het verloop van het toewijzen van de huizen. De samenleving in Suriname is klein, het nieuws circuleert snel. Er zijn mensen dicht bij de instituten en personen die de dienst uitmaken, die het daarheen hebben laten leiden dat zij, ongeacht of zij woningzoekend waren of niet, toch in aanmerking kwamen voor een huis. Een deel van deze mensen gebruikt het huis als weekendhuisje. Een deel weet geen raad met het huis en laat het onbewoond. Een deel is naarstig op zoek naar familie en vrienden die bij tijd en wijle hun moeilijke tijden daar even doorbrengen. En een ander deel verhuurt het huis aan anderen. Dus wat zij gekregen hebben als cadeau van de regering en opgebracht met staatsmiddelen gebruiken zij nu om inkomsten te vergaren door het te misbruiken. Kortom, Suriname moet nog een objectief en transparant systeem van sociale hulp leren opzetten. Het grootste probleem is dat een belangrijk deel van de mensen moeite hebben om eerlijk te zijn en niet te pakken wat niet van hun is. De voorzitter van de coalitiepartij haalde op de structurenvergadering het voorbeeld aan van de mensen die overheidspakketten van SRD 65 voor meer dan SRD 200 verkopen. Deze zelfde informatie wordt in DNA glashard ontkend door de Sozavo-minister en enkele coalitieleden. In elk geval is het positief dat Suriname inzage geeft in de cijfers en zich daarmee via de NSDP bloot stelt aan kritiek. Hopelijk dat dit enige bijdrage levert aan het verbeteren van de rankings van Suriname.

error: Kopiëren mag niet!