“De politie zal in elk geval erop toezien dat vanuit een handhavingspunt de drone, die een luchtvaartuig is, voldoet aan een vergunning. De politie zal optreden tegen mensen die geen vergunning hebben.” Dit kondigde de minister ad interim van Justitie en Politie onlangs in het parlement aan. De minister oogstte veel kritiek met deze uitlating, vooral gezien de bewindsman niet kon aantonen op welk wetsproduct zijn uitlating gebaseerd was. Een drone valt sowieso binnen de definitie van een luchtvaartuig, zoals in de Wet Veiligheid en Beveiliging Burgerluchtvaart is voorgeschreven. Een luchtvaartuig volgens deze wet is een toestel dat in de dampkring kan worden gehouden ten gevolge van krachten die de lucht daarop uitoefent, met inbegrip of met uitzondering van bij regelingen aan te wijzen toestellen.
Dezelfde wet schrijft echter ook voor dat de Civil Aviation Safety Authority (Casas) bevoegd is de vergunning tot vluchtuitvoering af te geven (artikel 24). Een vergunning tot vluchtuitvoering is een aan een luchtvaartondernemer afgegeven vergunning, bevestigende dat betreffende luchtvaartondernemer voldoet aan de professionele bekwaamheid en organisatie om de uitvoering van specifieke commerciële luchtdiensten als daarin omschreven veilig te stellen en te waarborgen. Artikel 20 schrijft voor dat het een luchtvaartonderneming verboden is om deel te nemen aan enige commerciële luchtvaartactiviteit in, naar of vanuit Suriname, tenzij deze in het bezit is van een geldige economische vergunning of een krachtens een internationale overeenkomst vereiste vergunning. Belangrijk hierbij te noteren, is dat een drone wel als een luchtvaartuig kan worden gezien (zoals de minister dat stelde), maar dat een vergunning aan een luchtvaartondernemer wordt afgegeven. Er kon door de krant in de wetgeving geen voorschrift getraceerd worden voor vergunningsplichtigheid van drones. Het gaat volgens Faizel Baarn, hoofd Luchtvaartdienst, om de technische regelgeving en niet de wetgeving zelf. De wetgeving heeft volgens Baarn de ruimte opengelaten om dit soort zaken te reguleren. De regelgeving specifiek voor drones echter is ook nog zoek.
“Er is wetgeving. Het is niet specifiek van toepassing op drones, maar wel op objecten die de lucht ingaan”, stelt Baarn. Het gaat volgens het diensthoofd specifiek om de professionele drones die boven een bepaalde hoogte gaan. Baarn benadrukt dat er drones in verschillende soorten zijn. Er zijn professionele drones en drones voor hobbyisten. De professionele drones hebben in hun systeem al ingebouwd dat zij in bepaalde gebieden niet mogen vliegen (bijvoorbeeld de luchthaven). Er werd op social media door enkelen ook aangekaart dat op een bepaald moment beleidsmakers ook regelgeving zullen willen vaststellen voor het airborne krijgen van vliegers. “De meeste vliegers gaan niet boven de 500 foot. Conform de wetgeving die van toepassing is op Surinaams luchtruim moet elk object, dat boven de 500 foot vliegt, toestemming hebben van de Luchtvaartdienst. Er is een lijst aan vereisten dat men moet overleggen. De instanties die nu drones gebruiken voor luchtfoto’s kunnen ook gevraagd worden om toestemming te vragen van de Luchtvaartdienst. Anders gaat de drone de lucht niet in”, stelt Baarn.
Duidelijk moet zijn dat beneden de 500 foot er geen toestemming nodig is om te mogen vliegen. De Luchtvaartdienst en Casas zijn nog steeds bezig met de technische regelgeving. Er is een opdracht vanuit de minister van Openbare Werken, Transport, Communicatie & Toerisme (OWT&C) uitgevaardigd dat dit deel van de regelgeving zo snel als mogelijk van de grond komt. “Dat is een duidelijke directieve van de minister”, zegt Baarn. Er is volgens Baarn wel voldoende wetgeving op basis waarvan er kan worden opgetreden. In het verleden zou er naar Baarn zijn zeggen ook al zijn opgetreden tegen personen die in de buurt van de luchthaven te Zorg en Hoop hebben gevolgen.
Kavish Ganesh
