Voorzitter Audrey Christiaan van Esav, het Inheems Platform in Eenheid en Solidariteit voor Alliantie en Vooruitgang, zal deelnemen aan de workshop: ‘Indigenous Geographies and Caribbean Feminisms: Common Struggles Against Global Capitalism’, die van 30 maart tot en met 3 april, onder de paraplu van de University of the West Indies wordt gehouden in St Augustine Trinidad. De workshop wordt georganiseerd door het Institute for Gender and Development Studies and the Department of Geography. Vrouwen uit het Caribisch Gebied en Midden-Amerika, die een vooruitgeschoven positie bekleden binnen de Inheemse samenleving in hun respectieve landen, nemen deel aan de ontwikkelingsactiviteit. Onder andere zullen behoud van cultuur, grondrechten, landrechten en de plaats van de vrouw daarbinnen, belicht worden. Van deelnemende vrouwenactivisten wordt verwacht dat zij bijdragen aan inzicht in de materie door met verslagen, persoonlijke ervaringen van Inheemse vrouwen aan te tonen wat er leeft binnen het Inheems segment. De bedoeling is om de Inheemse stem gehoord te krijgen.
Inheemsen verloren in de hoofdstad
Christiaan heeft te doen met Inheemsen, die om welke reden dan ook verplicht zijn de hoofdstad aan te doen. ‘Het is een culturele schok voor ze.’ Als vreemdelingen in eigen land lopen zij onwennig in groepen door de stad. Er wordt steeds aangedrongen op opvang en begeleiding van de bewoners uit het verre binnenland, die Paramaribo bezoeken. Hele gezinnen met kinderen pauzeren in ongure bars nabij de vervallen SMS veersteiger aan de Waterkant, het is geen gezicht en tegen de wet dat kinderen zich in drinkgelegenheden ophouden. Allicht zou daarmee de indruk kunnen worden gewekt dat deze negatieve drinkgelagtoestand gewoonte is binnen Inheemse gemeenschappen.
A fini fu a wroko
Christiaan luchtte haar hart op Internationale Dag van de Vrouw: ‘Sedert mensenheugenis wordt er gepraat over bescherming, opvang en begeleiding van de achtergestelde Inheemsen die vanuit het verre maar serene binnenland de hoofdstad bezoeken. Zelf Inheemse dignitarissen voelen zich verloren in de stad, de Marronbroeders hebben het wat dit betreft stukken beter, met hun opvangcentrum in het hart van de stad.’ Dat het misgaat met Inheemse zaken in Paramaribo heeft volgens Christiaan te maken met het feit dat zij die aan het roer staan ‘no sab’ a fin’ fu a wroko’.
In het gemoed getroffen door de narigheid die Inheemsen doorstaan
‘Het lijkt alsof de knapkoppen, de intellectuelen, de leiders, die in de voorste linie van de politiek staan, weinig van Suriname begrijpen en er weinig over weten en daarenboven zelfzuchtig overkomen. Gevestigde instituten en organisaties beijveren zich al heel lang om een beter bestaan en toekomst voor de Inheemsen te bewerkstelligen zonder voldoende gehoor, aandacht en ondersteuning van de overheid te vinden. Het blijft maar bij praten en zogenaamd in het gemoed getroffen zijn door de narigheid die Inheemsen doorstaan.’
Strooien met lekkers
De manier waarop Inheemse zaken worden aangepakt, zit delen van de bevolking niet lekker. Als er zich bijvoorbeeld een overstroming voordoet, rent iedereen naar het binnenland om te strooien met lekkers en woorden die geruststellen en beloftes die niet waar worden gemaakt. Deze rechtstreekse, persoonlijke benadering van de bewoners door het gezag in Paramaribo, met uitsluiting van Inheemse instituten, organisaties en veldwerkers die een goed beeld hebben van de culturele, woon- en leefomstandigheden ter plaatse, werkt volgens delen van de Inheemse gemeenschap niet bevorderlijk.
‘Het niet kennen, het negeren van maatschappelijke organisaties is regel geworden. Het werkt als een signaal naar de bevolking in het binnenland die aangeeft: zie je, al die verenigingen kunnen niets voor je doen, wij wel, kijk wij hebben pakketten voor je meegenomen. Om daarna terug te keren naar het paradijs in Paramaribo en nalaten de daad bij het woord te voegen.’
De mening heeft postgevat dat het loochenen van de Inheemse organisaties willens en wetens plaatsvindt. Het niet erkennen van de ‘veldwerkers’, onbaatzuchtige personen, instituten en organisaties die werken aan vooruitgang, heeft als doel manipulatie van achtergestelde bewoners van het binnenland ter wille van politiek gewin.
HD
