Er zit nog rek in

De wijze waarop het jaar is afgesloten in hartje Paramaribo, de manier waarop de laatste uren van het jaar zijn doorgebracht en de hele oud- en nieuwjaarsviering op zich kunnen enkele conclusies rechtvaardigen. Geconcludeerd kan worden dat Suriname niet in het diepste van het dal is waarin het zich kan bevinden. Er schijnt nog genoeg koopkracht te zijn in de samenleving om te besteden aan luxe goederen. De situatie in Suriname is niet zodanig dat het levensplezier is afgenomen, Suriname is dus nog behoorlijk leefbaar. De jonge mensen en de ouderen hebben op de wijze waarop het afgelopen jaar zich heeft ontwikkeld, geen aanleiding gevonden om een signaal middels een stille protest af te geven aan de regering, de bedrijven hebben dat ook niet gedaan. Het jaar 2017 was dus voor de individuele burgers geen slecht jaar in die zin dat hun leven zuurder is gemaakt door besluiten die genomen zijn door de overheid. Op zondag 31 december was het zwart van de jonge mensen die of nog verzorgd worden door hun ouders of zelf hun kost verdienen eventueel aangevuld met hulp uit Holland. Tienduizenden van deze jongeren uit nagenoeg alle districten hebben in de stromende regen het feest gevierd en eigenlijk een voldoende en groen licht gegeven aan de regering om op hetzelfde voet waarmee ze bezig is, verder te gaan. De wijze waarop in hartje stad het feest is gevierd, kan een als een aanmoediging en ondersteuning van de regering worden opgevat. De menigte was jong en gemengd, de jonge mensen van Suriname hebben getoond dat ze tevreden zijn en zin hebben. Of herkennen deze jongeren geen rol voor zichzelf in de maatschappelijke ontwikkelingen die gaande zijn? De opkomst was niet minder in tijden waar wij ervan uitgingen dat het beter ging in Suriname. Een deel van de jonge mensen wordt nog verzorgd door hun ouders, waarvan wordt gezegd dat die een moeilijkere tijd hebben dan voorheen. Wat is de graad van tevredenheid onder deze ouders? In elk geval is niet gebleken dat ze hun jongeren onder druk hebben gezet, om niet af te reizen naar de stad om het feest te vieren. Een conclusie die getrokken kan worden, is dat de jongeren nog hoop hebben. Deze hoop hoeft niet noodzakelijkerwijs gericht te zijn op een leven in Suriname, er zijn manieren om op redelijk eenvoudige wijze een bestaan op te bouwen in Europa met name Nederland en België. Een deel van de jongeren feest dus erop los om dan uiteindelijk te verkassen naar het buitenland. Dus de conclusies zijn gemengd. De mate waarin vuurwerk wordt afgeschoten is synoniem aan de mate waarin burgers de behoefte hebben om uiting te geven van hun levensplezier en tevredenheid met het leven dat ze leiden op de plek waar ze wonen. Vergeleken met enkele jaren terug wordt er minder vuurwerk afgeschoten, maar vergeleken met vorig jaar is het niet minder geweest. Met knalvuurwerk en siervuurwerk hebben ouderen en jonge burgers over het gehele land uiting gegeven aan hun tevredenheid met hun leven in Suriname en hebben ze de regering een hart onder de riem gestoken. Ook hier kan ervan uit worden gegaan dat groen licht is gegeven aan de regering om op dezelfde voet als in 2017 verder te gaan. In elk geval is niet gebleken dat gezinnen en families in groter verband zich hebben terug getrokken en minder zichtbaar tijd met zichzelf hebben doorgebracht om de hechte banden onderlinge te verstevigen en liefde voor elkaar te bevestigen. Kortom, het leven in Suriname gaat onverstoord op dezelfde wijze verder. Er was een gebruikelijke drukte in het verkeer en mensen die zich in het openbaar tegoed deden aan alcoholische drank. De conclusie kan dus ook getrokken worden dat, alhoewel de burgers in het dagelijks leven klagen, er nog rek zit in de zaak, er is nog ruimte voor de regering om nog enkele druppels te persen uit de zakken van de burgerij. Die rek zit er nog in omdat de informele sector heel groot is in Suriname, een groot deel van de werkende klasse betaalt geen loonbelasting of inkomstenbelasting. Het punt van verarming van het Surinaamse volk lijkt wel te zijn bereikt tot het punt dat men niet steeds rent naar de cambio om dollars te kopen. Maar er schijnt nog ruimte te zijn om af te romen waardoor de importen verder kunnen worden vermeden. De importen zijn dan specifiek bedoeld voor importen van basisgoederen en –diensten en luxe goederen alleen voor de rijke burgers of voor de arme sloebers die willen sparen voor luxe goederen of daarvoor hun basisverplichtingen tegenover zichzelf en het gezin willen verzaken. Uiteindelijk zou geconcludeerd kunnen worden dat al het geklaag en geschreeuw van de oppositie geen draagvlak kent onder de normale burgerij. De oppositie schreeuwt en klaagt, omdat ze dat moet doen om geloofwaardig over te komen en haar gezicht te redden. Een laatste conclusie: het levensplezier is in Suriname onaantastbaar. Intussen zijn we overgegaan tot dezelfde orde van de dag in ons mooi Suriname.

error: Kopiëren mag niet!