Ons ego leeft vooral in ons hoofd. Voor een transformatie zullen we de illusies moeten overstijgen waar ons ego zich aan vastklampt en deze tot een normale proportie terugbrengen.
Martha Nussbaum zegt hierover dat de narcistische betrokkenheid bij de eigen kleine wereld leidt tot zieke leiders en zieke organisaties. Zoveel opgeblazen ego’s, zoveel onechte ikken, zo’n sterk individualisme in onszelf, onze maatschappij, de politiek en onze organisaties. Dit kan niet anders dan leiden tot neurotische organisaties, die kampen met stoornissen als machtsmisbruik, fraude, uitbuiting en ga zo maar door. En de op sensatie beluste bevolking schaart zich als kuddedieren achter zo een leider die eigenlijk totaal geen ontwikkeling van de bevolking nastreeft, maar om eigen enge belangen in die positie wil blijven. Het is in dit geval niet anders in Suriname. Het lijkt alsof grote delen van de Surinaamse bevolking de intelligentie mist om na te denken over hoe een leider moet zijn. Het overwinnen van egoïsme en narcisme, in onszelf en de organisaties waarmee we verbonden zijn, is noodzakelijk om een eerlijke, oprechte en liefdevolle manier van leven en werken te kunnen verwezenlijken. We hoeven niet van ons ego af te komen, maar wel van de zelfexpansie van de ego. Zonder ego zou je je drijfveer verliezen en ook de vitaliteit en levenslust. Het gaat erom dat mensen met een opgeblazen ego de destructieve kracht van begeerte transformeren in een innerlijke kracht die vrijheid, eerlijkheid, oprechtheid geeft en zijn eigen ontwikkeling stimuleert en ook van de levenstaak waarmee “hij/zij bezig is.
Een narcistisch persoon leeft in een illusie, dat het gescheiden is van een ander en zelfs de natuur. Hij denkt beter te zijn dan de ander, het is “de illusie van gescheidenheid”. Het creëren van afstand heeft te maken met de angst van het vallen van het masker. Bij zulke personen en leiders staan niet het volksbelang en het groter geheel centraal, maar het eigen belang en het draaiende houden van een verziekt systeem. In een land met zulke leiders gaat het totaal niet om economische groei en welzijn van de bevolking maar om persoonlijke macht en de enkele gunstelingen die hand- en spandiensten verlenen. Het is een regie gebaseerd op controle, macht, zelfverrijking en manipulatie.
Illusies overstijgen lukt alleen als we voorbij de ratio gaan. In het westen wordt veel waarde toegekend aan verstandelijk inzicht, een hoog IQ en rationale verklaringen en beslissingen. De westerse wetenschap speelt een belangrijke rol bij het verheerlijken van de ratio. Het westen accepteert geen feiten die niet objectief waarneembaar en meetbaar zijn. Op zich is dat niet verkeerd. In de Vedische denktraditie wordt ervan uitgegaan dat alles dat leeft, groeit en bloeit een goddelijke oorsprong heeft. In onze diepste wezen, onze “ átmá” onze identiteit, onze essentie zijn wij allen gelijk. Dit wordt ook tot uitdrukking gebracht in de Vedische groet “namaste”, wat kort betekent: “ met gevouwen handpalmen bij mijn hart en gebogen hoofd betuig ik eerbied en liefde aan de átmá in jouw”. Doordat we dit niet beseffen, geen liefde kunnen voelen voor anderen, ontwikkelen we een ziekelijke gehechtheid aan ons onbeduidende persoonlijk leven op aarde en gunnen we anderen minder tot niets dan onszelf.
Ap Dijksterhuis pleit in zijn boek “ Het slimme onbewuste” ervoor om het onbewuste de intellectuele ruimte te geven die het verdient. Hij bewijst en beschrijft hoe ons onbewuste ons gedrag, ons denken en onze gevoelens stuurt met een verwerkingscapaciteit die ongeveer tweehonderdduizend keer zo groot is als die van het bewustzijn. Hij zegt dat ons onbewuste een modern computer is en ons bewustzijn een ouderwets telraam. Pas als we een duik nemen in ons onbewuste zullen we meer mens worden onder de mensen. En dit leert de Yogadarshan ons al duizenden Jaren. Als je wilt weten wie je bent, duik dan diep in je zelf totdat je beseft wie je eigenlijk bent. Deze staat van bewustzijn wordt aangeduid met “Samadhi”.
Ons onbewuste is de moderne computer in ons en ons hart is de poort naar ons onbewuste, ons hoger bewustzijn, onze intuïtie, ons innerlijk weten en ons geweten. We kunnen oogkleppen op hebben voor onszelf en iedereen willen bedriegen, maar hoe hou je je zelf voor de gek? Waar sluit je je geweten op? Is het niet zo dat je geweten je als eerste in een strafhok plaatst? Elke leider moet beseffen dat ooit het masker zal vallen en de ware identiteit van de persoon naar voren komt. Mohandas Karamchand Gandhi is decennia lang gezien als een mahatma. Zijn dader Nathuram Godse heeft de doodstraf gehad. Maar een jury van 5 rechters was niet in staat om op de door hem gestelde 100 vragen antwoord te geven. Na zestig jaar heeft men een andere kijk op een aantal zaken omtrent de moord op Gandhi vooral omdat het boek over Godse nu verkrijgbaar is na de censuur periode. Geschiedenis is opschrijven wat gebeurd is. Er kan geschiedvervalsing zijn. Maar de waarheid is zo sterk dat het vanzelf naar boven komt. Dat is nu eenmaal de kracht van de waarheid. Dit moet elke leider beseffen. Wij allen, maar vooral politieke leiders die niet kunnen afdalen naar hun hart, hun hartchakra niet optimaal kunnen activeren, zullen nooit met overgave en liefde hun volk kunnen leiden. Gewoon omdat ze niet eens in verbinding staan met hun eigen diepste gevoelens, hun hart niet op de juiste plaats hebben om met overgave en liefde hun volk te leiden. Volgens Marianne Williamson zijn zulke mensen “spiritueel dakloos”. Ze zijn niet met hart en ziel verbonden met hun levenstaak, in dit geval een land leiden. Het gevolg is dat de individuele crisis waarin zulke leiders zitten, zij het volk doen belanden in een collectieve crisis. Dit is ook het geval in Suriname. Door slecht beleid belanden wij keer op keer in een collectieve crisis.
Soeshila Baldew-Malhoe
