De koloniale beleidscultuur
De Surinaamse samenleving ziet zich geplaatst voor één enorme uitdaging: onze samenleving die reeds bij de inrichting ervan in een Financieel- Economisch – Cultureel – afhankelijke positie is ingekaderd . Er is bijna geen geschrift te vinden over Suriname –ons land, waarin niet geklaagd wordt over het gebrek aan geld: En dat is van af 1667.
Bij het verkrijgen van de Staatkundige Onafhankelijkheid hebben wij het Surinaamse Volk meegekregen. De koloniale ordening, resulterend in een aan het buitenland gericht economisch bestel met als gevolg grote sociale uitdagingen en welzijnstekorten voor de Surinaamse mens.
Als wij kijken in de richting van de thans oppositionele politieke partijen, NPS-VHP en ook naar hun satelliet organisaties verplicht de eerlijkheid ons te moeten aangeven dat het voormalig moederland, de kolonisator, de toenmalige regeringen (NPS-VHP+ ) ruimschoots van ontwikkelingshulp heeft voorzien en ook regelmatig in de vorm van begrotingsbalans steun is ingekomen.
Men (NPS/VHP+ ) raakte verzeild in een economisch avontuur in West Suriname. De aanleg van een spoorlijn ten behoeve van de exploitatie van bauxiet; het werd zoals werd gevreesd, een complete fiasco. De infrastructuur, ook op sociaal terrein ( Volkswoningbouw- ouderzorg bleef men in gebreke.
Het voorgaande is voor de huidige Surinaamse samenleving van zeer principiële aard. Moeten wij geloven dat bij de besteding van de ontwikkelingsgelden door de toenmalige NPS/VHP, er weinig of helemaal geen rekening gehouden is met ethische normen?
Dit vanwege de bestendiging van de koloniale ordening, met een onrechtvaardige sociaal- economische structuur en verwaarlozing van de agrarische sector. Het niet stimuleren van onze eigen nationale productie! Of is het vanwege ongeloof in de rede?
Andermaal kijkend richting NPS-VHP. De empirische vraag die opkomt: wat is toen al die tijd gebeurd met al die veranderingsprojecten, waarin zo veel tijd, heel veel moeite en geld (ontwikkelingshulp/begrotingsbalanssteun) is gestopt? Waar is de langtermijn planning gebleven?
De hierboven geschetste koloniale beleidsstrategie is niet in staat gebleken om aan de Surinaamse bevolking de elementaire menselijke bestaans-garanties te geven.
Bestendiging
“De Cultus” van het kolonialisme is het resultaat van langdurig verkeren in een afhankelijkheidstoestand. Twee belangrijke kenmerken van de cultuur van het kolonialismezijn: gevoelens van afhankelijkheid en een zwakke interne oriëntatie. De cultus maakt het de mensen, die zijn de huidige oppositionele leiders (VHP/NPS) onmogelijk te kiezen voor ontwikkeling, welvaart en welzijn. Ook niet als de omstandigheden zich voordoen, die de mogelijkheden bieden om uit die mentale conditionering te ontsnappen. Misschien met valide argumenten. Zie hier de bestendiging van de koloniale doctrine.
De eens“gezaghebbende politieke partijen: De VHP –NPS. Zijn slachtoffers van de kolonialistische cultus. Deze toen machtige politieke partijen hebben na het verkrijgen van onze Staatkundige Onafhankelijkheid, de koloniale ontwikkelingsstrategie bestendigd. Handhaving van de status quo, verheerlijking en mythologiesering van het geërfde koloniale ontwikkeling beleidsstrategie. Zij begrepen niet dat die economische macht hoofdzakelijk uiterlijk was en een innerlijke machteloosheid maskeerde.
Schijnwelvaart
De ontwikkelingshulp en begroting balanssteun konden niet verbergen dat er tijden van terugval konden komen. De zogenaamde geconstrueerde ontwikkeling was gebaseerd op een eenzijdige beschouwing door het voormalig moederland, die onvoldoende ruimte liet voor vragen naar de zin van leven en samenleven, naar de richting Staatkundige onafhankelijke staat Suriname cultuur ontwikkeling. De zogenaamde geconstrueerde ontwikkeling vertoonde op vrijwel alle treinen reeds kiemen van ontbinding.
De roep om de mentale bevrijding
Modernisering is het proces dat nu in ons land Suriname, vanaf augustus 2010, in een stroomversnelling is geraakt. Dit proces duiden we ook aan met het begrip ontwikkeling. Laat ons eerlijk zijn. Deze ontwikkeling brengt momenteel diepgaande sociale en culturele veranderingen tot stand in ons geliefd land. Ook constateren wij een sfeer van spanningen in onze samenleving, tussen traditie en moderniteit. De structurele aspecten die zich voltrekken, stemmen ons zeer positief. Suriname ons land, de samenleving mag zich gelukkig prijzen dat de progressieve impulsen vooral de differentiatie zullen stimuleren.
E. Castelen
