De verrichtingen van de regering Bouterse/ Ameerali de afgelopen 5 jaren hebben duidelijk laten zien dat we wederom te maken hebben gehad met een experiment gelijk de jaren ’80. Het volk had begin 2010 heel hoge verwachtingen van deze regering op basis van het gesloten sociaal contract met hem in de vorm van de Regeringsverklaring 2010-2015, uitgesproken in DNA, door de huidige president van de Republiek Suriname. Hierin werd o.a. plechtig beloofd dat duurzame werkgelegenheid gecreëerd zou worden door te investeren in de vaardigheden van de laagopgeleiden over het gehele land, waarmede hun participatie in het arbeidsproces aanzienlijk verhoogd zou moeten worden, een krachtig landbouwbeleid gevoerd zou worden, een kruistocht tegen corruptie zou worden gevoerd, landelijk 18.000 woningen zouden worden gebouwd dat de wetgeving voor de bescherming van de consument een hoge prioriteit voor de regering zou hebben. In plaats hiervan zagen we dat duurzaam regeren wederom terzijde werd gelegd en een beleid in de consumptieve sfeer werd gevoerd. Ik geef een gelijkenis: Een landman is bezig een huis te bouwen. Hij graaft diep om zijn huis op de rotsbodem te bouwen. Hij kiest de beste bouwmaterialen uit, koopt die en begint te bouwen. Als het huis bijna af is, komt een broer van hem en zegt aan de familie dat hij dit huis mooier en groter kan maken. Ook zegt hij op een heel emotionele toon dat de landman hun de hele tijd heeft achtergehouden en dat hij blijdschap en voorspoed in de familie zal brengen door comfort z.a. een groot zwembad, speeltuin etc. bij te bouwen. De goedgelovige familie is zeer enthousiast, daar alles heel mooi klinkt en geeft hem mandaat te starten. Inderdaad wordt het huis heel mooi gedecoreerd middels een gewijzigd beleid en een ieder is blij en vrolijk, daar er overvloed aan brood en spelen is. Maar toen kwamen de aannemers voor hun geld en bleek dat de broer ze niet kon betalen.
Ook konden de kinderen geen geld meer krijgen om hun schoolbenodigdheden aan te schaffen. Een ziek familielid kon niet naar de dokter, laat staan dure medicijnen toegediend krijgen. Enkele dagen later werd er ingebroken waarbij een familielid zodanig werd mishandeld dat hij blijvende letsels eraan zal overhouden.
De familie komt tot inkeer en stelt de landman wederom aan om het huis te besturen. Deze houdt een opruiming, vordert alle geld welke de broer en vrienden stiekem in hun zakken hebben gestopt, beplant het land en van de opbrengsten maakt hij het huis af. Ook beveiligt hij het huis en bespaart nota bene geld voor dokter, school en eveneens alle plotselinge problemen in de toekomst.
Dit zelfde beeld constateer ik sinds de jaren ‘80 met deze zelfde leiders. Steeds weer mooie voornemens met veel bedrijvigheid. En op het laatst blijkt dat het land dichtbij een bankroet zit. Dat was in 1987, 1991, 1996 en nu anno 2015 het geval. En steeds weer moeten deskundigen die zitten in de V7 het land letterlijk redden van ondergang. Er is daarom geen ruimte meer voor experimenteren met het regeren door deze regering, daar vooral de toekomst van de jeugd in het geding is. Immers een 18-jarige kiezer van vandaag zal over 5 jaar 23 jaar zijn. Hij zal zover zijn om het ouderlijk huis te verlaten met als noodzaak, een vaste baan na zijn/haar studie en na enkele jaren een eigen huis voor het eigen gezin.
Hiervoor hebben we een regering nodig bestaande uit onbevlekte deskundigen, die ervoor kunnen zorgen dat we een stabiel groeiende monetaire reserve hebben met een stabiele wisselkoers. Dit alles onder veilige en milieuvriendelijke omstandigheden. Net als de landman in de hierboven geschetste gelijkenis.
Tot de jongeren en vooral zij die voor het eerst gaan stemmen zeg ik, ‘stem met je verstand en laat, zoals Bob Marley dat zei ‘don’t let them (deze regering) fool you yeh (again)’!’
God zij met ons Suriname, Hij verheft ons heerlijk land via recht en waarheid.
Harold Pultoo
