Duidelijk politiek onvolwassenheid

Het was mijns inzien de bedoeling met de protestbeweging het volk in beweging te brengen tegen (het beleid van) de regering. Een volk kan nooit tegen zijn regering zijn, maar tegen het gevoerd beleid, omdat de regering uiteindelijk is samengesteld op basis van door het volk gekozen volksvertegenwoordiging.
Met de ontwikkelingen vanaf de onafhankelijkheid, is het de vraag of het volk al haar macht in handen wil/zal blijven leggen van de gekozen volkvertegenwoordigingen. Wat mij betreft is het nu de hoogste tijd dat het volk zijn president & vice-president rechtstreeks kiest. Daarnaast is het ook de hoogste tijd dat de districten hun districts- & ressortscommissarissen rechtstreeks kiezen. Ik noem specifiek ressortscommissarissen, omdat er in de districten Sipaliwinie, Wanica en Paramaribo desur sprake is van districtcommissarisen, maar defacto zijn het ressortcommissarissen. Hopelijk dat deze dwaling binnenkort zijn wettelijke beslag zal krijgen.
Het volk wil vermoedelijk in opstand komen, maar men is vermoedelijk huiverig voor (politiek) misbruik. Ik wil de lezers terug brengen naar de protesten van 1999, waarbij Ex-President Wijdenbosch noodgedwongen vervroegde verkiezingen moest uitschrijven. Er was toen sprake van een Gestructureerd Samenwerkingsverband. Toen de toenmalige president vervroegde verkiezingen had aangekondigd en opiniepeilingen aangaven dat het Nieuw Front (NF) de verkiezingen zouden winnen, hanteerde het NF een andere strategie. Zowel op de kiezerslijsten als bij de vorming van de regering in 2000 heeft men de maatschappelijke groeperingen overgeslagen, terwijl zij ook hebben bijgedragen tot het (politiek) succes. Ik wil hierbij memoreren de Centrale Landsdienaar Organisatie (CLO). Ik zie de beelden nog waarbij de CLO-voorzitter hardhandig door de Politie werd aangepakt. Deze CLO-voorzitter is nooit gewaardeerd door het NF voor zijn inzet en bijdrage. Daarom is het begrijpelijk waarom hij de handreiking van de huidige president heeft geaccepteerd, nadat zij jaren ‘politiek-bestuurlijke aartsvijanden’ waren. Eén ding is zeker: zonder ondersteuning van de CLO is het bijna onmogelijk om een Regering ten val te brengen! Simpel vanwege het feit dat bijna alle ambtenaren lid zijn van de CLO. Pas als bijna alle ambtenaren gaan staken heeft de Regering een probleem, omdat de gehele Overheidshuishouding vast gaat lopen. Dit heeft de huidige president voorkomen door de CLO te accomoderen sedert zijn aantreden in 2010. C-47 is tactisch buitenspel gezet door bij alle parastale bedrijven waar zij vakbonden hebben, een regeringsgezinde directeur/directie te plaatsen, waardoor de vakbond ‘in toom wordt gehouden’. Daarnaast is de Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA) met de splitsing tussen de heren Guno Castelen en Cliffort Marica politiek ernstig verzwakt.
De huidige ‘publiciteitsoorlog’ tussen Curtis en Maisha komt gewoon door politiek onvolwassenheid. Deze twee personen waren goed begonnen, maar helaas. Met hun intrede in de politiek hebben zij een goede stap gemaakt, omdat men bijna alleen via de politiek een beleidsombuiging kan afdwingen. Hun fout was wel om een nieuwe partij op te richten. Suriname heeft al te veel politieke partijen en nog meer partijen erbij zorgt alleen voor verdere verdeelheid van het volk. Daarom vind ik het persoonlijk jammer dat er geen consequenties verbonden zijn aan de 1%-regeling waaraan politieke partijen moeten voldoen, zodat zij kunnen deelnemen aan de verkiezingen. Wat mij betreft kan deze regeling verhoogd worden naar 5%. Daarnaast moet een partij (en ook de kandidaten) die bij de verkiezingen het aantal van 5% van de stemgerechtigden niet heeft gehaald, worden uitgesloten om aan de eerst komende verkiezingen deel te nemen. Hierdoor zullen personen niet zo snel politieke partijen oprichten en zullen politici meer gedwongen worden om politiek te gaan samenwerken. Het is toch onacceptabel en crimineel dat een politieke partij landelijk niet eens 300 stemmen haald, terwijl men met de 1%-regeling heeft deelgenomen aan de verkiezingen. Het wordt tijd dat het Centraal Hoofdstembureau (CHS) en het Onafhankelijk Kiesbureau (OKB) overgaan tot het publiceren van alle ingeleverde ledenlijsten van alle politieke partijen. Hierdoor kunnen de kiezers controleren of zij onterecht zijn opgebracht als partijleden. Bij een bepaalde aantal kiezersbezwaren, waarbij de partij het tegendeel niet kan bewijzen, moet zo een partij worden uitgesloten voor deelname aan de verkiezing. Voor mij is zo een partij een criminele organisatie en mag nooit aan de macht komen d.m.v. kiezersbedrog.
Curtis en Maisha moesten hun intrede doen in bestaande politieke partijen met gelijkgerichte ideologie. Zij konden dan hun invloed uitoefenen bij het samenstellen van de verkiezings- en regeerprogramma’s. Het zou dan ook minder werk voor hun zijn, omdat de achterban van deze bestaande partijen hun boodschap zouden helpen overbrengen naar de kiezers. Nu moeten zij kiezers zien te winnen voor hun nieuwe partij d.m.v. ideologie overtuigingskracht. Een kiezer winnen is één, maar overtuiging is het beste. Iemand met overtuiging gaat je ideologie verder verspreiden, maar een ondersteunende/gewonnen kiezer (familie, vriend of relatie) niet.
Ik heb de reactie van Curtis in DWT en op Facebook (ook gegeven reacties) gevolgd over het optreden van Maisha in Nederland. Als alles wat daarin staan op waarheid berust, dan kan ik gerust stellen dat Maisha haar (politieke) glazen heeft ingegooid. In de politieke arena is vertrouwen zeer doorslaggevend om doelen te bereiken. Van iemand die beweert integer te zijn, verwacht men niet dat zij zaken in een andere context gaat plaatsen ten eigen bate. Integer zijn wordt niet zelf gepredict, maar wordt bepaald door de persoon zijn handel en wandel (walk the talk). Ook het verleden van de persoon is bepalend om vast te stellen of hij/zij integer is. Daarom kan integriteit o.a. bepaald worden door antecedenten-onderzoek. Maisha heeft nu wel de (vermoedelijk zeer zware) taak om te bewijzen dat Curtis het aan het verkeerde eind heeft.
Wie snel wil gaan moet alleen gaan, maar wie ver wil komen moet samenwerken. Met haar uitspraak ‘dat zij niet de leider is en ook niet met lange termijn bezig is’, is het voor mij duidelijk dat Maisha politiek onvolwassen is. Duurzame politiek vereist lange termijn denken, visie en plannen d.m.v. doelgerichte strategische leiderschapskwaliteiten, wat zeker zal leiden tot ontwikkeling van generatie tot generatie. Het korte termijn denken, waarbij Suriname wordt bestuurd van verkiezing naar verkiezing, heeft ons land duidelijk nooit vooruitgebracht.
For sustainable developments Suriname not needs a political change in persons, but ‘political mind change’! The job can well done with:
• The current politicians with the right sustainable mindsets.
• New politicians with the right sustainable mindsets.
But not with new politicians with the same outdated mindsets of the current mind-blowing politicians.
Ruben Ravenberg, Ph.D, MBA
[email protected]

error: Kopiëren mag niet!