Een der dc’s van Paramaribo heeft gisteren herhaald de plicht van de burgers en de ondernemers om in de stad zorg te dragen voor het trottoir tot de as van de weg. Dit deed hij naar aanleiding van klachten van burgers over de staat van de trottoirs. Het moet gezegd worden dat de bijdrage van de ondernemers in de stad tot het onderhoud van het trottoir heel minimaal is. Verder kunnen de ondernemers in het hart van de stad wel met elkaar samenwerken om een lange pagara af te steken 1 keer in het jaar, maar voor de rest van het jaar hebben de ondernemers naar het schijnt ruzie met elkaar. Men praat niet met elkaar en men pleegt geen overleg om bijvoorbeeld gezamenlijk te zorgen voor een mooie op elkaar aansluitende stoep. We zien in de binnenstad dat elke ondernemer een eigen beleid en kijk heeft op de verzorging van de stoep. Het zijn heel kleine oppervlakten die normale burgers met gemak zouden kunnen onderhouden, laatstaan ondernemers die over meer kapitaaltoegang beschikken. De ondernemers in Paramaribo komen niet bij elkaar om van hun deel van Paramaribo een mooi stuk stad te maken, waardoor ze meer inkomen naar binnen kunnen halen door bijvoorbeeld toerisme. De dc’s van Paramaribo hebben ook geen droom om van Paramaribo een mooie stad te maken dat mooie plaatjes oplevert waarmee toeristen kunnen worden aangetrokken. Er wordt een ad hoc beleid gevoerd en het zijn toch eerder ondernemers die dc’s benaderen voor onderhoud van het collectief bezit dan omgekeerd. Zo wordt er al een tijd gesproken over het aanpakken van het hart van Paramaribo. Zo zou de Domineestraat een lange autoloze weg kunnen worden zonder dat er ongerief ontstaat voor ondernemers of het publiek. De Domineestraat en eventueel de Maagdenstraat worden dan in de totale lengte autoloos gemaakt (dus vanaf de Keizerstraat tot de Zwartenhovenbrugstraat). Deze straat of straten worden dan weer betegeld met mooi natuursteen waardoor toeristen en het overig publiek in deze straten kunnen wandelen en inkopen kunnen doen. Op dit autoloos gedeelte kan dan in de avonduren met meer gemak vaste shows worden gegeven die op de toeristenagenda worden gezet (op 1 juli, 25 november, Oudjaar/Nieuwjaar en Phagwa. Een deel van de AVD kan ook vast hier in dit gedeelte worden afgewerkt. De Domineestraat kan dan betegeld worden volgens het model van La Rambla in Barcelona of de Meir in Antwerpen. De straat en beide trottoirs tot aan de zaken aan weerszijden worden dan tot een integraal geheel gemaakt. De ondergrond van deze straten is al goed en hoeft het project niet veel te kosten. De kosten van het aanleggen van een nieuwe vloer dat ooglijker is, moet gezamenlijk gedragen worden door de ondernemers aan weerszijden van de straat en eventueel ook de staat. Voor hun bijdrage aan het verfraaien van de binnenstad van Paramaribo wordt (eventueel bij wet) aan deze ondernemers een belastingkorting gegeven over 1 of enkele jaren. Hetzelfde model moet worden toegepast aan de Waterkant. Daar hoeft het gedeelte niet autoloos te worden gemaakt maar wordt een promenade gemaakt vanaf het Veerplein tot het Monument van de Gevallenen. Deze promenade sluit dan aan op het historisch gedeelte rondom Fort Zeelandia waar in de buurt ook liggen het Onafhankelijkheidsplein, het Presidentieel Paleis en de Palmentuin. Deze promenade sluit aan op de nieuwe dam die recent is gemaakt. Ook het plaveien van de promenade aan de Waterkant wordt overgelaten aan de ondernemers aldaar met een grotere belastingkorting en eventueel een grotere eenmalige inbreng van de regering (via een grant van China). Aan de Waterkant ontstaat zo de mogelijkheid om enkele uitgaansondernemingen toe te laten om hun zaak te openen, waarbij op het uitzicht en de vrije wandelstrook rekening wordt gehouden. Ook langs de Wilhelminstraat moet het brede trottoir waar er een uitgaansbuurt is, geplaveid worden op kosten van de ondernemers aldaar, ook volgens het model van belastingkorting. Het gaat dan om het gedeelte vanaf de buurt van Torarica (Cornelis Jongbawstraat) tot de Atlasstraat. Er zijn dus in het Centrum van Paramaribo drie stukken die wederom geplaveid moeten worden naar het model van de steden hierboven genoemd. Ook moet het hart van Paramaribo autoloos worden gemaakt met mogelijkheid tot laden en lossen via andere wegen. Via een win-win-situatie en in een public-private-partnership moet Suriname tot een mooiere stad worden gemaakt. In dit geval moet de pesident of de vp de ondernemers bij elkaar roepen en dit plan met de ondernemers bespreken. Binnen een half jaar kan het plan zijn uitgevoerd. Het is de plicht van de staat om de historische hoofdstad van Paramaribo mooi te maken en niet om projecten daar uit te voeren om aannemers rijk te maken. Het mooier maken van de stad waar ze hun geld verdienen past ook in de verantwoordelijkheid van bedrijven vanwege hun corporate social responsibility.
