Stemmen gaan in de samenleving op dat het parlement beter zou functioneren als er fulltime parlementariërs waren. De wetsvoorstellen zouden sneller behandeld worden en begrotingen en slotrekeningen zouden tijdig besproken en goedgekeurd kunnen worden. Inmiddels is bekend geworden dat het DNA-lid Anton Paal een wetsvoorstel voor voltijds parlementariërschap heeft klaarliggen.
DNA-lid Harish Monorath (NS) om een reactie gevraagd, geeft aan dat indien men wil overstappen, men eerst de grondwet zal moeten wijzigen. ‘Een grondwetswijziging is noodzakelijk.’ Volgens hem is het niet nodig dat men overstapt naar fulltime parlementariërs, ‘omdat men niet zoveel wetgeving maakt en Suriname niet wetgevinggevoelig is’. Hij stelt voor dat, precies zoals Jennifer Geerlings – Simons bij haar aantreden als voorzitter van het parlement heeft gesteld, de 200 wetten worden geïnventariseerd en dat er elke maand een wet wordt afgehandeld. In 5 jaar kan men dan meer dan 60 wetten goedkeuren. Hieraan moet strak de hand worden gehouden.
Volgens Manorath zijn er nu nauwelijks 5 wetten goedgekeurd. Het beleid moet aangescherpt worden niet alleen vanuit de zijde van de politieke partijen, maar ook vanuit de zijde van het parlement, zodat de beoogde productie bereikt wordt. De schadeloosstelling kan blijven en men is parlementariër in die hoedanigheid. “Stel dat mijn regering of politieke partij niet binnenkomt, waar ga ik dan werken?” Nu kan de parlementariër nog altijd terug naar zijn oude baan. In geval er sprake zou zijn van fulltime parlementariërschap en de NS’er zou moeten kiezen, dan zou hij kiezen voor zijn baan als advocaat.
Monorath geeft aan dat een parlementariër thans een schadeloosstelling van SRD 13.000 ontvangt. ‘Hiermee kan voorzien worden in de dagelijkse behoeften en dit is over het algemeen hoger dan het gemiddelde inkomen.’ Bij het afleggen van de eed of belofte geeft een parlementariër ook aan dat hij niet aan corruptie zal meewerken. Om niet corruptiegevoelig te zijn, moet er sprake zijn van een redelijke schadeloosstelling. De regering voert het beleid uit. De wetgever maakt wetten in algemeen belang. En toch is het zo dat een minister meer verdient dan een parlementariër. Volgens Monorath moet een parlementariër omgekeerd meer verdienen dan een minister. Een parlementariër is pensioengerechtigd als hij een termijn heeft uitgezeten, terwijl een minister dat al is na een jaar in de functie gezeten te hebben.
Genaro Alpin
