Het is goed om ook vandaag even stil te staan bij de geschiedenis voor wat betreft de vrijheidsstrijders van Suriname.
Vrijheidsstrijders hebben we volop gehad. Denk maar aan Barron, Boni en Joliceour, die overigens onterecht “weggelopen slaven” werden genoemd. De definitie van “weggelopen slaven” moet zijn: jezelf en anderen bevrijden; weglopen van vernedering, onderdrukking, verkrachting, foltering enz. enz. Strijders tegen de koloniale heersers, ondanks markante successen hebben u en ik geleerd te zeggen: ze hebben de strijd verloren. We hebben ook een Louis Doedel en Anton de Kom gehad tegen dezelfde koloniale heersers. En hetzelfde lot is hun overkomen. En zo zijn er een heleboel vrijheidsstrijders geweest. Maar hebt u over ze geleerd? Vergeet vooral niet de rol, die de Surinaamse handlangers (de vieze, stinkende en lafhartige futuboys en redimusu’s) hebben gespeeld tegen al onze Surinaamse helden. In dezelfde rij van strijders voor vrijheid, strijders tegen de koloniale heersers was er altijd verraad. De kolonialen (ik noem ze het liefst: wingewestbazen) werden vaker ondersteund door Surinaamse handlangers. Desire Delano Bouterse is de meest succesvolle vrijheidsstrijder van Suriname. De voorzienigheid gepaard gaande met vastbesloten en standvastig zijn, de liefde voor Suriname en het Surinaams volk, het doorzettingsvermogen en geloof in eigen kunnen hebben gemaakt, dat deze rechtgeaarde soevereine Surinaamse en Zuid-Amerikaanse vrijheidsstrijder successen voor ons Suriname heeft geboekt. Hij is blijven groeien, ondanks de wrede strijd door buitenlandse en binnenlandse machten tegen hem. Deze Staatsman is thans voor de tweede keer President van ons land, waarvoor hij gevochten heeft. Hoe moeten wij dan zien, dat Desire Delano Bouterse het synoniem is voor het verzoek: alle Surinaamse neuzen in één richting. U moet begrijpen en het beleven, dat nooit eerder een Surinaamse politieke leider de durf heeft gehad om na een verkiezingsoverwinning met als het ware alle Surinamers aan tafel te zitten. Hij heeft met ze afgestemd alvorens tot een regering te geraken. Hij heeft elke politieke partij, die 1 zetel behaald heeft uitgenodigd om aan tafel met hem te zitten, teneinde voorbereidende gesprekken te voeren. Hij betrekt dus zijn mede Surinamers in het proces op grond van ‘zij aan zij, schouder aan schouder’ en wij zullen het samen moeten doen want Suriname is ons land. De basis hiertoe heeft hij in 1980 gelegd. Hij is niet dezelfde weg opgegaan als de oude politieke leiders van voor 1980 en na 1980. Noch nieuw front I, noch nieuw front II als nieuw front III hebben Desire Delano Bouterse en zijn politieke partij met genoegzaam behaalde zetels uitgenodigd om rond de tafel te zitten. Bouterse met zijn politieke partij de Nationale Democratische Partij heeft dat wel gedaan. De wereld is er getuige van. En tenslotte, hoe is de samenstelling van zijn regering? Jawel een doorsnee van het Surinaams volk. Allemaal de overwinnaars van de Algemene vrije en geheime verkiezingen van mei 2015. Conclusie: Desire Delano Bouterse is het synoniem voor: “alle Surinaamse neuzen in een richting”. Op naar de toekomst, die nu is.
G. Pollack.
